Ducati 959 Panigale Superbike Recensie

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Wanneer je dagelijkse baan je achter het stuur van 700 pk sterke supercars plaatst en je hobby's zijn onder meer raceauto's over verschillende circuits slingeren (terwijl je wordt overspoeld door tientallen concurrenten), dan is er iets heel speciaals - en enigszins angstaanjagend - nodig om op te staan. Ducati noemt het de 959 Panigale.

Verwant:

• Snelste auto's ter wereld
• Beste motortypen

In de negen jaar dat ik op motorfietsen heb gereden, heb ik nooit een keer verlangd om superbike te besturen. Crossmotoren, sportfietsen, avontuurfietsen? Zeker. Maar superbike? Nee, dank u wel. "Het zal me vermoorden", was mijn vaste grondgedachte. En of ik echt van de achterkant van een litermotor zou zijn geslagen en in de grille van de minibus (zoals mijn beoogde ondergang gaat), mijn zelfopgelegde verbod is tot nu toe gelukt.

Miles Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Mijl Branman / The Manual

Toen, ongeveer een maand geleden, stak Dainese zijn hand uit met een paar versnellingen waardoor ik me zo veilig mogelijk voelde op twee wielen. Rond dezelfde tijd kwam ik een collega tegen die de nieuwe super-mid van Ducati aan het recenseren was. Zijn toejuiching voor de fiets wekte een gevoel van nieuwsgierigheid op dat ik niet kon negeren. Uiteindelijk besloot ik mijn eigen regel te breken.

Het blijkt dat de 959 Panigale een van de betere manieren is om je voeten nat te maken in de superbike-arena. Ducati's herwerkte L-twin "Superquadro" -motor bouwt soepel (en snel) tot zijn piekvermogen van 157 pk en 79 pond-voet koppel, wat betekent dat het vermogen te laag is voor zijn rivalen - Kawasaki's ZX-10R, Yamaha's R1 en Aprilia's RSV4 RR - maar gemakkelijker te beheren op de weg en op het circuit.

De elektronische stabiliteitscontroles van Ducati helpen een deel van de steilheid uit de leercurve van de superbike te halen. Engine Brake Control (EBC) brengt het koppel op het achterwiel in evenwicht, Ducati Traction Control (DTC) biedt acht niveaus van wielslipinterventie, drietraps Bosch ABS helpt het opheffen van de achterkant te voorkomen en drie herconfigureerbare rijmodi (Sport, Race, en nat) Stem de stabiliteitscontroles en de motorprestaties opnieuw af op de rijomstandigheden en het vertrouwen van de rijder.

Zonder racebaan tot mijn beschikking, ben ik niet van plan om met mijn knieën te slepen of de 959 op een andere manier naar de rafelige rand te duwen. Toch verdient een fiets van dit kaliber een geweldige weg en wat ruimte om te rennen. Het probleem is dat het dichtstbijzijnde gedeelte van het geschikte asfalt 80 mijl verderop ligt en het is 90 graden in Zuid-Californië. Alleen mijn journalistieke plicht (dat is het toch?) Dwingt me me in een zwart leren pak, raceschoenen en andere uitrusting te persen; spring op letterlijke verwarming en rijd naar mijn bestemming.

Gelukkig houden het Assen-pak en de AGV CorsR-helm me koel tijdens de lange rit, en na een pauze van vijf minuten ben ik klaar om wat bochten aan te pakken. Met de rijmodus op sport en de vering op milde stijfheid, neem ik mijn eerste bochten in een licht tempo.

Heilige wendbaarheid, Batman.

Met ongeveer 400 pond is de 959 Panigale niet veel lichter dan de sportfietsen die ik gewend ben, maar de manier waarop hij van richting verandert, is niet te vergelijken. De besturing en het chassis hebben een urgentie die een zorgvuldige planning en plaatsing van de carrosserie vereist, maar de beloning is enorm.

Ducati's Quick Shift (DQS) -technologie raast door de versnellingen bij volgas en Brembo-remmen verlagen de snelheid dramatisch voor elke bocht. Voordat ik het besef, gooi ik instinctief mijn heupen over het zadel, leun ik dieper en trek ik meer gas. Naarmate mijn snelheid toeneemt, neemt ook het geluid toe - furieus geschreeuw met een vleugje zoetheid nabij de rode lijn (11.000 tpm). Op en neer de kronkelige route, de 959 Panigale zorgt ervoor dat deze beginnende superbike-rijder er gekwalificeerd uitziet en zich goed voelt.

Na een uur hard rijden in de bochten nestelt de vermoeidheid zich in mijn gewrichten. Mijn benen zijn niet gewend aan de plaatsing van de haringen van een superbike, en zelfs een flexibel pak zoals deze belast de bloedsomloop. Terwijl ik mezelf van de Panigale losmaakt, voel ik een groter gevoel van voldoening dan van welke rit tot nu toe dan ook. Ik weet het (ach, mijn foto-snappende vriend weet het) dat deze fiets mijn rijden heeft verbeterd.

Ik ben nog steeds bang voor superbikes, maar alleen op dezelfde manier dat ik bang ben voor de oceaan. Als je met roekeloze overgave benaderd wordt, is superbike - zelfs een die zo handelbaar is als Ducati's 959 Panigale - dodelijk. Echter, een gezonde hoeveelheid respect en oefening maken van superbike een van de meest bevredigende instrumenten ter wereld.