Waarom Banden Het Verschil Maken Op Het Racecircuit

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Van alle lessen die je op het circuit leert, is er na de allereerste bocht maar één te vatten: banden veranderen alles

Of u nu met een vermogen van 700 pk, een muscle car met achterwielaandrijving of een hatchback met voorwielaandrijving van 80 pk rijdt, u kunt niet hopen het beste uit uw auto te halen zonder de juiste set banden.

Ik zou me moeten schamen dat ik zo'n essentieel principe voor mijn eigen raceauto ben vergeten - ik heb tenslotte de verschillen ervaren die goede straatbanden kunnen maken door middel van talloze vergelijkingstests. Helaas, mijn eerste race was besteed aan het verwijderen van het laatste beetje grip van een set oude race-slicks. En als ik het laatste stukje grip zeg, meen ik het. Na het beëindigen van mijn race heb ik de banden eraf gepeld om verschillende vlakke plekken op het voorste paar te vinden.

Mijl Branman / The Manual

Vlakke plekken zijn te verwachten, en als ze eenmaal gevormd zijn, zal de auto de vlakke plekken keer op keer vinden. Maar als je een band verwijdert om te ontdekken dat hij aan de staalkoorden is afgesleten, is dat te dichtbij.

Na een ramp ternauwernood te hebben vermeden, was ik klaar om de goede weg te bewandelen. Mijn volgende race zou zijn op Willow Springs Raceway, een notoir snel circuit waarmee voertuigen met een hoge output kunnen profiteren van hun grunt. Auto's met een laag vermogen compenseren het vermogen ondertussen alleen met momentum. In het geval van mijn MazdMiata met 110 pk zou grip mijn enige hoop zijn.

Om de juiste schoenen voor mijn auto te vinden en om het een en ander over racerubber te leren, belde ik de mensen van Tyre Rack op. Woody Rogers, productinformatiespecialist, verfijnde zijn uitgebreide kennis op het gebied van banden tot enkele belangrijke punten.

Eerst bespraken we rubbersamenstellingen. In principe geldt: hoe zachter de samenstelling van de band, hoe sneller hij op temperatuur komt en hoe meer grip hij heeft. De overgrote meerderheid van racebanden maakt gebruik van zachte verbindingen. Het nadeel van zachte samengestelde banden is hun duurzaamheid (of het gebrek daaraan).

Woody's volgende versnapering had betrekking op het draadpatroon en de bandenkwaliteit. Bij mooi weer zijn de beste banden voor het circuit R-Compound of slicks. Een R-Comp-band heeft een ondiep loopvlakpatroon en is DOT-goedgekeurd voor gebruik op straat. slick mist elk loopvlakpatroon, is niet goedgekeurd voor gebruik op straat en slijt veel sneller dan een R-Comp. Een set R-Comps behoudt zijn maximale tractie gedurende ongeveer 16-18 uur intensief gebruik, terwijl gladheid al na twee uur grip begint te geven. Naast deze opties heeft Woody set of speciale “regenbanden” voorgeschreven - degenen met diepe profielgroeven - als het ideale instrument voor nat weer.

De laatste tip van mijn crashcursus racebanden ging over hittecyclen. Nieuws voor sommigen (inclusief ikzelf) is dat twee sets banden, gemaakt met exact dezelfde methoden, op dramatisch verschillende manieren kunnen presteren op basis van hun postproductieprocedure. Als je een set van de montagelijn haalt, hem op de auto zet en begint te racen, zul je een snelle topprestatie ervaren, gevolgd door inconsistentie gedurende de levensduur van de band. Als u de band echter op temperatuur brengt (bereikt door ongeveer drie rondes van het circuit of een paar minuten op Tyre Rack's warmtecircuitmachine), en hem vervolgens 24 uur of langer opbergt (maar niet langer dan drie weken), zal hij consistent presteren vanaf de eerste dag.

Na Woody's briefing zocht ik zijn advies voor mijn volgende set banden. Op basis van het droge klimaat in Zuid-Californië en mijn beoogde gebruik in Willow Springs, kwamen we tot de conclusie dat de set BFGoodrich R1-S mij goed van pas zou komen.

Perfecte omstandigheden om de prestatieverschillen tussen nieuw en oud rubber te evalueren.

een week voor de SCCMajors-wedstrijd kwamen mijn verse banden warm gefietst en klaar om te rollen. De weersvoorspelling beloofde heldere luchten en koele temperaturen voor zowel de races op zaterdag als zondag - perfecte omstandigheden om de prestatieverschillen tussen nieuw en oud rubber te evalueren.

Het weer op zaterdag begon echter gunstig, daarna ging het mis. Een uur voor mijn race verschenen donkere wolken aan de horizon. Tegen de tijd dat ik gepland was om te roosteren, spatten regendruppels de autoruiten. Zonder set goede regenbanden (ik had Woody's aanbeveling ten onrechte uitgesteld voor een latere datum), moesten mijn teamchef en ik een beslissing nemen: blijf bij de nieuwe slicks of ruil mijn R-comps in.

De temperatuur zou de bepalende factor zijn. Zonder een sprankje zonlicht was de temperatuur gedaald tot 40 graden. De betreden R-Comps zouden effectiever zijn om water uit te spuiten, maar het zou te lang duren voordat ze op temperatuur kwamen. Mits ik de regenlijn van de baan zou vinden, zouden de slicks effectiever zijn.

Vanaf mid-pack zag ik de groene vlag en schoot omhoog naar de vierde positie na de eerste bocht. De eerste plaats - een auto met een hoog vermogen in een andere klasse - leek een sprong voorwaarts te maken. Drie bochten later pakte hij echter zijn auto uit het zand om weer aan de race deel te nemen. Overal om me heen kronkelden auto's, en hoewel de regen nu dik naar beneden kwam, voelde ik me zelfverzekerd.

Soepele invoer van het wiel en zorgvuldige toevoer van het gaspedaal hielden me op het goede spoor.

De slicks klampten zich vast aan de beschikbare tractie die hoog op hellende bochten werd gevonden. Soepele invoer van het wiel en zorgvuldige toevoer van het gaspedaal hielden me op het goede spoor. Remmen was de grootste uitdaging; twee keer blokkeerden de banden, waardoor de auto de staart naar buiten duwde en twee keer worstelde ik de auto rechtdoor. Door een grotere remafstand is vastlopen geëlimineerd.

De tweede plaats had moeite om de stroom uit te schakelen, en een bijzonder brede draai gaf me de ruimte om van binnen door te geven. Vijf ronden voor de aankomst begon de regen en verbeterde het zicht. Ik begon wat harder te pushen in de bochten en won langzaamaan op de eerste plaats, een AcurTLX op betreden R-comps. In de laatste ronde lag ik iets meer dan de tweede plaats. Omdat ik niet bereid was iets doms te doen om te passen, klampte ik me vast aan de tweede plaats.

Mijl Branman / The Manual

Concurreren met slicks bij nat weer was misschien niet ideaal, maar de prestaties van de banden in ongunstige omstandigheden waren echt opmerkelijk.

De volgende ochtend was het grillige weer in de hoge woestijn 65 graden en zonnig. Ik klaagde niet, want een droge baan zou de ware grenzen van mijn nieuwe race-slicks laten zien.

Kwalificatie was een openbaring. Bij elke nieuwe ronde brak ik iets later voor de bochten en drukte ik er iets harder doorheen. Tractie was mijn beste vriend omdat ik snellere en snellere rondetijden reed. Ondanks de groepering met auto's die vier keer de output haalden, kwalificeerde mijn Miata als achtste van 15.

Mijl Branman / The Manual

De race ging verder waar de kwalificatie ophield. Het duurde tot de achttiende ronde voordat de banden tractie braken. Het resultaat van mijn onophoudelijk zoeken naar hun grenzen tijdens een race-lange strijd met Porsche 944, de overgave van tractie kwam midden in de bocht op de lange veegmachine. soepele, beheersbare drift bracht me fractioneel langzamer door de bocht dan in eerdere ronden. Ik had voorlopig de leiding naar de 944 opgegeven, maar het was de moeite waard om de gripdrempel te vinden.

Uiteindelijk kwam mijn oorlog met de Porsche neer op een overwinning op de halve lengte van de auto. Zijn kracht had me bijna meteen op Willows lange front gegrepen, maar het rijgedrag en de superieure tractie van mijn Miata zegevierden.

Als u wilt racen, weet dan dat banden een duur verbruiksartikel zijn, maar doorslaggevend voor uw succes op elk niveau van de competitie. Mocht je het vergeten, dan zullen je rivalen je er bij elke bocht van het circuit zeker aan herinneren.