The Bourdain Effect: Reflecting On The Late Celebrity Chef's Impact

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Anthony Bourdain stierf iets meer dan een jaar geleden en het prikt nog steeds. De chef-kok, auteur, persoonlijkheid, voormalig verslaafde en soort filosoof lieten een gapend gat achter, niet alleen in de culinaire wereld, maar in de wereld in het algemeen.

De man predikte echt verkennende reizen. Hij wilde dat je je mond en geest opendeed, elke keer als je je tas pakte of je paspoort pakte. Hij wilde dat je stereotypen in twijfel trekt, of het nu gaat om authentieke gerechten of geografische bestemmingen.

Bourdain's hoogtepuntrol voor Parts Unknown alleen is lang. Er was een tijd dat hij Iran bezocht ondanks de moeizame relatie van Amerika met het land, alleen om als royalty te worden behandeld. Of de keer dat hij bier rammelde met president Obama, met een opvallende twinkeling in zijn ogen. Hij ging op een aantal Heart of Darkness-achtige tochten naar een of ander achterland in de jungle om een paar wazige, maagvullende dagen liefdevol lokaal te worden.

De geweldige eetgeesten overtuigen je om niet alleen uit je comfortzone te stappen, maar het hele ding op te blazen. Wijlen grote Jonathan Gold (van LTimes faam) deed dit en overtuigde een hele generatie stadsbewoners om niet over het hoofd te zien wat er wordt gekookt in, nou ja, de over het hoofd geziene plaatsen. Winkelcentra, voedselkarren, buurtwinkels en flemarkets kunnen enkele van de meest gedenkwaardige smaken ter wereld herbergen. Beoordelingen en bekrompen pers zijn verdoemd, dachten Gold en Bourdain vaak, er is echte kwaliteit die verder gaat dan wat de aandacht trekt.

Misschien het beste van alles was dat Bourdain anti-bullshit was. En laten we eerlijk zijn, er is een behoorlijke hoeveelheid in de restaurantbranche. Hij eiste beter van ons dan gewoon het te veel gebruikte "authentieke" label op onze geïnspireerde voorgerechten te slaan. Bourdain had geen geduld voor bedriegers omdat hij de luxe had bijna altijd rechtstreeks naar de bron te gaan. We kunnen misschien niet allemaal zo uitgebreid reizen als hij, maar we kunnen zeker leren van zijn ontelbare gelogde (en gefilmde) kilometers.

Bourdains geboorteplaats New Jersey heeft zojuist een officieel voedselpad voor de man gecreëerd. Ook een herdenkingsboek is net uitgebracht door CNN. Ik zou graag willen denken dat de beste manier om hem te eren, is door te doen wat hij deed: verdwaal, probeer alles minstens één keer en draag jezelf met het rustige vertrouwen dat voortkomt uit een open geest en een schijn van manieren.

Behalve de vergulde dingen resoneerde Bourdain nog steeds. Zijn roem op latere leeftijd (hij heeft vaak gezegd dat hij tot zijn veertigste niet eens een spaarrekening had) is inspirerend voor elke Amerikaan die probeert het te redden temidden van recessie na recessie. Zijn kalmte en nederigheid onder druk, zo vaak in buitengewoon vreemd land, was een les in hoe je je in het buitenland moet gedragen. Terwijl zoveel Yanks in het buitenland gewoon luider Engels schreeuwden of bepaalde gebruiken afschreven, groef Bourdain beleefd in zijn omgeving.

Ik vond het aanvankelijk verrassend om te horen dat er geen drugs of alcohol in Bourdains lichaam zat toen ze hem vonden. Sindsdien heb ik me gerealiseerd dat het een beetje logisch is. Hoe enorm triest het ook was, zijn dood was puur en op zijn eigen voorwaarden. Hij koos de tijd om te vertrekken en deed precies dat.

Rust in vrede.