Andrzej Bargiel Is De Enige Persoon Die K2 Afdaalt

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Op het moment van schrijven hebben ongeveer 5.000 mensen de top van de Mount Everest bereikt, de torenhoge kroon van de aarde. Ongeveer 1500 mijl ten noordwesten van Everest doemt 's werelds tweede hoogste piek op, K2, zelf 28.251 voet hoog, en de top stond bovenop door slechts 376 mensen op het moment van dit schrijven.

Eens de onmogelijke top, wordt Everest vandaag door velen beschouwd als een rijke toeristische speeltuin. K2 daarentegen is de berg van de klimmer. En maar één keer, skiërs.

Andrzej Bargiel groeide op in een klein stadje in Polen en werd van jongs af aan naar de bergen geroepen. Ondanks het feit dat hij talloze opmerkelijke beklimmingen heeft voltooid, antwoordde Bargiel op de vraag wat hij zichzelf in de eerste plaats beschouwt: “eerst en vooral skiër; dit is wat ik begon te doen in de bergen en het is nog steeds mijn grootste passie."

De meeste mensen beklimmen bergen om bergen te beklimmen, vooral de top die volgens velen de meest uitdagende ter wereld is. Maar deze man? Hij klom K2 om te skiën. Geen wonder, want bergen hebben altijd in zijn bloed gezeten.

'Ik ben opgegroeid in veel lagere bergen', zei Bargiel via een tolk. “Mijn ouders hadden een kleine boerderij, dus ik hielp daar altijd en we waren allemaal altijd heel actief, het gezin. In de winter waren we altijd aan het skiën, en het was erg primitief. We droegen de ski's op onze rug de heuvel op en kwamen naar beneden. Ik vond het geweldig, het is waar mijn passie begon.

“Later, toen ik ongeveer 12 was, werkte mijn broer, een oudere broer, in bergredding, en hij nam me mee naar de Tatr-bergen hier in Polen, en ik vond het geweldig. Ik begon daar te skiën, ik begon training en bergbeklimmen heel serieus te nemen. Toen ik jonger was, deed ik altijd mee als skiër, maar die expedities in de hoge bergen werden een droom van mij. Ik was op zoek naar iets om mijn potentieel, mijn uithoudingsvermogen en alle fysieke voorbereiding van jarenlang skiën te benutten.

“Aan het begin van mijn serieuzere klim was het allemaal avontuur, allemaal vanwege de ervaring en de opwinding. Maar hoe meer ik [hoge bergen beklom] hoe meer het een echte carrière voor me werd. Als je het echt leuk vindt om iets te doen, verander je het misschien in een droombaan, en ik bleef het gewoon doen.

Tegen 2010 namen andere professionele klimmers kennis van Andrej. Hij vestigde records met snelheidsstijgingen naar talloze toppen en scheerde maar liefst een half uur van eerdere bekendste tijden. Zijn fitheid en 'nooit stop'-houding waren de perfecte formule, en hij begon zelf te beseffen' dat dit iets is dat ik heel, heel goed kan doen - dit is iets dat ik moet ontwikkelen. '

Hij begon een nauwere band te krijgen binnen de Poolse bergsportgemeenschap, inclusief degenen die gefocust waren op Himalaya-expedities. Hij nam inderdaad deel aan verschillende grote Zuid-Aziatische beklimmingen, maar besloot al snel: "Dit is niet voor mij, niet alleen voor klimmen."

Waarom?

“Omdat ik wilde skiën. Ik wilde die bergen af skiën, 'legde Andrej uit. “Ik besloot dat ik mijn eigen weg voorwaarts moest vinden; mijn eigen manier van bergbeklimmen."

U kunt zien waar dit naartoe gaat.

Flits enkele jaren vooruit naar juli 2018, en Andrej Bargiel en een klein ondersteuningsteam van Poolse klimmers, waaronder zijn eigen broer Bartek, zijn klaar om de op een na hoogste berg ter wereld te beklimmen, zodat Bargiel de eerste ter wereld kan proberen: skiën helemaal vanaf de gevaarlijke top van K2.

Passend gesponsord door Red Bull - het productiebedrijf achter de documentaire The Impossible Descent die een close en persoonlijk beeld geeft van de hele expeditie - verlieten Bargiel en zijn team Base Camp op 19 juli 2018, al op ongeveer 5.000 meter hoogte. Tegen de middag van de 19e heeft Bargiel het volgende deel van de klim alleen voltooid, een deel van het team hieronder achterlatend en samen met zijn collega-Poolse bergbeklimmer Janusz Gołąb, die met Bargiel de volgende paar duizend voet zou beklimmen. Maar toen Gołąb werd getroffen door verlammende rugpijn, stelde Andrej in plaats daarvan de voortgang meer dan 36 uur uit terwijl hij voor zijn vriend zorgde, inclusief het ontvangen van medicijnen die vidrone afleverden die door zijn broer hieronder werd geopereerd. (Dezelfde drone zou later helpen bij het vinden van een Engelse klimmer die door zijn team als dood werd beschouwd en helpen hem te redden.)

Met zijn teamgenoot stabiel vertrok Bargiel uiteindelijk naar kamp 4, op maar liefst 26.245 voet, alleen. En zonder extra zuurstof trouwens. Bij deze verlaten buitenpost rustte hij uit, dronk hij, at, en de volgende dag, 22 juli, drong Bargiel aan op de top van de K2. Hij bleef ongeveer een half uur boven op de berg hangen en ging dan verder met het moeilijkste deel van de reis. Hij maakte zijn ski's vast en bereidde zich toen voor op het vervullen van zijn grootste doel tot nu toe, waarbij hij geschiedenis schreef.

Met de simpele woorden: "Ik ga naar beneden", uitgesproken in zijn radio, begon Andrej Bargiel aan de ski-afdaling langs de K2.

Spoiler alert, maar aangezien hij dit interview heeft toegestaan, kun je waarschijnlijk raden dat alles goed is gegaan, ondanks een aantal white-out-omstandigheden, rondvliegende ijsblokjes, ontweken spleten en zo. Maar dit zijn allemaal dingen die beter worden ervaren door de ogen van degenen die erbij waren voor de klim en voor de rit terug naar beneden, dus laten we het aan The Impossible Descent overlaten om de rest van het verhaal te vertellen.