Je Moet Verantwoord Luisteren: Scheid De Artiest Niet Van De Muziek

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Ik werkte veel bruiloften bij populaire wijnmakerijen. Een van de nummers die ik het meest hoorde - en ik bedoel het meest, zoals regelmatig, zelfs als eerste dansnummer - was "Every Breath You Take" van The Police.

Voor degenen die het niet weten: dit nummer gaat nogal schaamteloos over ontrouw en de voortdurende bewaking van voormalige geliefden. Natuurlijk, het heeft een pakkende melodie en Sting is, nou ja, Sting, maar zelfs de muzikant heeft zich afgevraagd waarom de hit zo positief is behandeld. Het is een triest, triest nummer dat gaat over bedrog, stalken en meer … een bruiloftsklassieker.

Maar in de nasleep van onthullingen over popmuzieksterren zoals wijlen Michael Jackson, R. Kelly, Ryan Adams en meer, lijkt het bovenstaande nogal onbeduidend - zelfs te vergeven. Het echte probleem ligt bij kunstenaars die gehecht zijn aan echt verontrustend, crimineel gedrag. Cultuurcritici worstelen hier al decennia mee: kunnen we de kunstenaar scheiden van hun daden?

In het post-tijdperk zou het antwoord volmondig nee moeten zijn. Is Thriller nog steeds een muzikale triomf? Ongetwijfeld. Is ‘It’s Your Birthday’ gegarandeerd feeststarter? Zeker is. Maar ze zijn ook het werk van roofzuchtige mensen die veel mensen ernstig hebben gekwetst.

Ik vraag je niet om de kledingwinkel te ontvluchten omdat "Billie Jean" speelt of je lunch afzegt in een restaurant omdat "Same Girl" uit de luidsprekers komt. Maar ik suggereer dat we het grotere plaatje erkennen, vooral als het gaat om iconen van popcultuur. Dit zijn publieke figuren die moeten worden doorgelicht, niet alleen vanwege de enorme optica die ze opslokken, maar ook vanwege de relatieve macht die hun kampen uitoefenen en de geldwaarde die ze bezitten.

We kiezen dagelijks bij politici, waarom niet hetzelfde voor de meest populaire muzikanten? Helaas zijn de slechtste mensen ook in staat om de meest diehard fanbases aan te trekken. Giftige zielen trekken hetzelfde aan en ze houden er vaak van om hetzelfde schip te verdringen, zelfs als het zinkt (ik probeer machtig om hier niet in de politiek te komen).

Dingen onder het tapijt vegen werkt nooit, daarom kunnen we in de moderne tijd de muziek gewoon niet van de artiest scheiden. Er staat teveel op het spel. Als je het werk van onrustige artiesten op je favoriete streaming-outfit hoort, zou dit tot een levendig gesprek moeten leiden. Het zou debat moeten uitnodigen. Het zou vragen moeten verwelkomen.

Maar de lijn moet op een gegeven moment worden getrokken. Sommige elementen van de bad boy-cultuur zullen waarschijnlijk altijd aanwezig zijn in muziek, althans in sommige genres. vuistgevecht of drugsgerelateerde in aanraking komen met de wet is geen rechtvaardiging voor een volledige verandering van geloof. Maar als je favoriete act herhaaldelijk de wet overtreedt en een barrière opwerpt om die acties eeuwenlang te beschermen en te bestendigen, is het tijd om anders te luisteren.

Bij je favoriete muzikant met een twijfelachtig verleden staan zou altijd een betere reden moeten hebben dan 'ik weet het niet, ik weet het gewoon' of, erger nog, 'ze worden verkeerd begrepen'. Dat laatste is vaak beledigend, zeker achteraf. Als een bepaald nummer een herinnering uit het verleden oproept aan charmante schooldans, een avontuur met een vriend of een cross-country roadtrip, geweldig. Maak van dat geheugen de muziekvideo van dat specifieke nummer en bewaar het dienovereenkomstig. Verlies gewoon de overkoepelende context waarin die specifieke artiest nu leeft niet uit het oog en besef dat toen je voor het eerst van het nummer hield, je niet beter wist.

Maar je weet nu beter. Dingen onder het tapijt vegen werkt nooit, daarom kunnen we in de moderne tijd de muziek gewoon niet van de artiest scheiden. Er staat teveel op het spel. Als je het werk van onrustige artiesten op je favoriete streaming-outfit hoort, zou dit tot een levendig gesprek moeten leiden. Het zou debat moeten uitnodigen. Het zou vragen moeten verwelkomen.

Ik vind het interessant dat we de neiging hebben om meer met muziek te worstelen, inclusief mezelf. Het is alsof, omdat we nog steeds de liedjes horen, de geest nog steeds springlevend is, wat de duistere subplots ook zijn. We hebben weinig moeite om grote namen terzijde te schuiven - Pete Rose, Lance Armstrong, Dick Nixon, Bill Cosby, etc. lied is tijdloos, beweren sommigen, ongeacht de schrijver. Ik zou bijna het tegenovergestelde beweren. Omdat populaire liedjes zo vaak opnieuw circuleren, biedt het praktisch dekking voor slecht gedrag.

Wat moet je dan doen? Luister niet passief, maar met overtuiging. Verwijder deze typen afspeellijsten. Het is in de meeste gevallen een kwestie van centen, maar de afname van het aantal toneelstukken is een bericht. Je kunt ook degenen in de branche die aan de verkeerde kant van veel van deze waanzin hebben gestaan, optillen als bewuste vorm van tegengaan. De Kesha's, Amber Coffman's en de MILCK's van de muziekwereld (helaas kan deze lijst maar doorgaan). Als je van een artiest als Anohni houdt, steun ze dan niet alleen vanwege hun geluid, maar ook vanwege de grotere context waarin ze optreden (in dit geval de beslist zwaardere taak die ze hebben om als transgender door de industrie te navigeren).

Weet dat het een industrie is die geweldige geruchten en geruchten voortbrengt, maar zodra vonnissen zijn uitgedeeld en echte getuigenissen een vaststaand feit worden, is je held op het podium misschien niet langer geschikt voor de baan. Volg het werk van organisaties zoals Calling All Crows en Women In Music. Luister naar de sociale medicijnen van je favoriete indie-artiesten die werken binnen een historisch giftig kader en kijk waar ze toe leiden - idealiter, als het serieus genoeg is, voor de rechter, wat leidt tot een of andere vorm van verandering binnen de branche.

En luister verantwoord.