Husqvarna's Nieuwe Svartpilen 401 Is Een Pitbike Met Offroad-ambities

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Mijn eerste gedachte toen ik naar Husqvarna's gloednieuwe Svartpilen 401 staarde: "Het is zo klein en schattig. Als corgi in gevechtslaarzen van de marine! " Ik kijk naar de man met de sleutels en zeg hem: 'Er staat een onruststoker op deze motorfiets geschreven. Geef me die sleutels! " Met enige aarzeling overhandigt hij ze. Ik doe mijn helm dicht, draai het gaspedaal in en ruk de parkeerplaats met grind uit, terwijl ik stof en gruis opduw terwijl ik lach als een kind dat zojuist de toestemming heeft gekregen om een reep uit te kiezen. Krijg het, zoon!

In de wilde wereld van grote SUV's en gevaren, vlieg ik door de met stof bezaaide vallei die leidt van de basis van Sunland, Californië, naar de top van Angeles National Forest. Voor mij is een ongerepte rijbaan. Kilometers open asfalt vrij van het verkeer dat normaal gesproken wordt geassocieerd met Los Angeles County. En vandaag is er geen ziel in zicht of in het verschiet. Ik zou een eindeloze rit kunnen maken, van bocht naar bocht springen met de kleine Husqvarna. Die koortsdroom van Nürburgring-achtige baanoppervlakken zit echter niet in de kaarten voor deze baby. De kuilen, sprongen, grind, vuistgrote rotsen en zand langs de weg zijn, en ik kan niet anders dan glimlachen van vreugde terwijl ik over de stoeprand spring en het pad op ga.

Jonathon Klein / The Manual

Husqvarna's nieuwe Svartpilen wordt aangedreven door een eencilinder, 375cc-motor die een mooie 43 pk produceert. Nu weet ik wat je denkt. Dat cijfer klinkt alsof het nauwelijks genoeg is om middelgrote vinken voort te stuwen, laat staan zware motorrijders en berijders. Maar dat is waar de Svartpilen schijnt, hij is zo licht als de veer van de vink (hoewel ik waarschijnlijk een paar kilo zou kunnen werpen). De Svartpilen weegt slechts 326 pond, waardoor dat aantal pk's de kleine motorfiets een geweldige verhouding tussen vermogen en gewicht geeft. En hoewel ik door zijn kracht en lichtheid door de gladdere delen van mijn onverharde weg kan schieten, laat de ophanging de Svartpilen scabber van sprongen naar vallen als vierpotige bergschapen.

Ik geef de gashendel in de tweede versnelling door het grindpad, terwijl ik de achterkant van de motorfiets laat glijden en schuiven. De achterband zoekt naar alle tractie die hij kan krijgen. Ik leg wat gewicht op mijn voeten en raap mezelf op en de motor voelt meteen een stuk rustiger aan. Op de bogen van mijn laarzen kan ik redelijk hoog staan dankzij het meer rechtopstaande offroad-stuur. Daar begin ik eindelijk de vering te voelen werken terwijl ik door het overwoekerde gras van de rotsachtige route stuiter.

De rit is niet zo luxueus als HondAfricTwin, maar ook niet zo pijnlijk als Harley-Davidson met een hardtail. Het is ook niet in het midden. Integendeel, de ophanging van de Svartpilen voelt veel dichter bij de rechtopstaande Hond, zoals de kleine Husky klaar is om alles aan te pakken, maar nog steeds zijn grenzen heeft. Inderdaad, ik duw naar die grenzen, want voor ons ligt de berg. Oké, het is geen berg, maar eerder een zeer ruige offroad-heuvel die bergachtig lijkt bovenop de minuscule Husqvarna.

Ik kan al twee meter lange sporen zien, gladde rotsen ter grootte van een middelgrote hond, en genoeg poederachtig stof en zand om mijn longen te bedekken en me zwarte teer op te laten hoesten voor het volgende decennium. Het is een paradijs voor offroad-rijders en ik ben van plan om te zien of de Svartpilen het kan overwinnen.

Ik stop bij de voet van de heuvel en staar omhoog. De taak die voor mij ligt, lijkt monumentaal. Maar na 15 minuten met de Svartpilen, ben ik absoluut te gretig om nu te stoppen. Ik laat het vizier van mijn helm vallen, pak het gaspedaal en gas de motor de heuvel op. Ik kies mijn lijnen zorgvuldig en vermijd zoveel mogelijk middelgrote rotsblokken en diepe sporen. Ik stop het maar één keer nadat bijzonder gladde rots elk grammetje tractie van de achterband loslaat, dan tractie opvangt en me overrompelt door te proberen me veel sneller de heuvel op te drijven dan ik van plan was, alleen om meer rem te grijpen dan ik nodig had en vergeten om in te grijpen.

Het rechte stuur van de Svartpilen zorgt ervoor dat het kiezen van mijn volgende lijnen een fluitje van een cent is. Ze zijn prachtig gepositioneerd, net als de bedieningselementen. De elektronische gashendel van de Svartpilen voelt lineair, bijna kabelgestuurd aan. Wat iets minder perfect is voor mijn ravotten door de rotsachtige woestenij, is de lange opname van de koppeling. Er voelt een paar centimeter reizen tussen het grijpen en verloving. Het is niet per se slecht, het wekt gewoon niet hetzelfde vertrouwen op als de rest van de prestaties en onderdelen van de Svartpilen. Maar hoe dan ook, ik bereik de top en voltooi de feestelijke donut in het zachte vuil. "Verdomme is dit fietsplezier," zeg ik tegen mezelf terwijl ik het zweet van mijn voorhoofd veeg en uitkijk over de vallei beneden.

Boven op mijn top komt een droevig besef naar mijn frontale cortex. Het voornaamste doel van deze motorfiets is niet om paden in de woestijn te beuken of door het achterland van de Pacific Northwest te stromen. Verdorie, het is niet eens bedoeld voor oudere en meer ervaren rijders zoals ik. Integendeel, de Svartpilen, en het is caféracer Vitpilen-broer of zus, zijn ontworpen en ontwikkeld voor nieuwe rijders om van en naar hun appartementen in de binnenstad en naar het dichtstbijzijnde Whole Foods te komen. Dit is een motorfiets voor de green.

HusqvarnSvartpilen Sizzle Reel

Husqvarn heeft in decennia geen motorfiets voor op de weg gebouwd. Inderdaad, zelfs tijdens het eeuwenlange bestaan van het motorfietsbedrijf, is het in die tijd slechts één aanbod gedaan vóór de Svartpilen en Vitpilen. Deze twee zijn bedoeld om het bedrijf te veranderen, niet alleen in termen van wegaanbod, maar ook om nieuw bloed te brengen aan de motorrijders en het bedrijf zelf. Elk onderdeel is ontworpen om er niet alleen fabelachtig minimaal en stijlvol uit te zien, iets waar het heel goed in slaagt, maar ook gemakkelijk te bewerken en te gebruiken voor nieuwe rijders. Het is ook de reden waarom zowel de Svartpilen als de Vitpilen niet te veel vermogen en koppel hebben. Ze zouden benaderbaar moeten zijn voor die groenere rijders.

Nadat ik beide heb gereden en elk op de proef heb gesteld, kan ik niet alleen gerust zeggen dat Husqvarn in dat opzicht is geslaagd, maar dat het bedrijf er wanhopig voor moet zorgen dat het niet vergeet om deze motorfietsen op de markt te brengen aan degenen die al jaren rijden. Ze zijn te leuk en te capabel om zomaar te geven of op de markt te brengen aan mensen die nieuw zijn in het rijden. Ik zou morgen Svartpilen kopen, aangezien ik genoeg op mijn bankrekening had. Het is capabel, snel en gewoon leuk, ongeacht je vaardigheidsniveau, en het is nog veel beter geworden door het kleine prijskaartje van slechts $ 6.299. Ik heb er dringend meer tijd bij nodig, en jij ook.