Audi Q3 Prestige Review 2020 - Afbeeldingen - De Handleiding

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

New England is als turfachtige Scotch - het is niet voor iedereen weggelegd, maar bepaalde smaakpapillen zullen van de uitgesproken smaak genieten. Na zeven jaar in Boston was het duidelijk dat mijn eigen smaakpapillen de eindeloze winters en zweterige zomers in de regio nooit volledig zouden tolereren. Dus, met liefdevol afscheid, trok ik me terug in mijn vaderland: Californië.

Dat was vijf jaar geleden, en hoewel ik nog steeds de prikkel van ijskoude wind voel, mis ik de charme van de regio, de appelcider-donuts, de bruisende coffeeshops en de losbandige sportcultuur.

Natuurlijk, Zuid-Californische klimaatdroom, maar zelfs het paradijs wordt na een tijdje saai. Gelukkig was de vorige eeuw goed voor een dwalende wellustige man; elke bestemming die iets te bieden heeft, heeft ook een luchthaven. En dus, met één tas te veel, zijn mijn vrouw Christinand I op weg naar Boston voor een levendige dosis herfst.

Buiten de bagageband wacht mijn oude aartsvijand: gevoelstemperatuur. Het bewijs is geschilderd op de huiverende gezichten van zeurende taxichauffeurs en hun onwillige klanten. Ik weet dat ik er niet aan kan ontsnappen; het enige kanaal naar de parkeerplaats is een shuttle die 100 meter verderop stopt. Mijn vrouw en ik zetten ons schrap voor de strijd en komen dan op het doel af. Gelukkig stopt de bus als we aankomen, wat onze tijd in de kou beperkt.

Op de lange termijn stuitten we op addertje onder het gras. Er wacht ergens op het terrein een Audi Q3 uit 2020, maar de begeleider weet niet waar. Had ik al gezegd dat het 22:00 uur is? en de parkeerplaats is enorm? We hebben ons neergelegd bij de jacht en lopen door de gangpaden, prikken tegen de paniekknop van de sleutelhanger en spannen onze oren. 10 minuten later horen we een voertuig in nood. Als ik de Q3 zie, kreun ik hoorbaar, niet omdat ik ondankbaar ben dat ik onze zoektocht heb beëindigd, maar omdat als iemand me had verteld dat het helderblauw was, ik het waarschijnlijk eerder had gevonden.

Door het achterklepje te openen, bereid ik me voor op een gecompliceerd spelletje Tetris - dit is tenslotte een kleine SUV. Tot mijn verbazing maakt het neerklappen van een stoel plaats voor mijn grote ingecheckte tas en Christina's twee handbagage. We stoppen onze rugzakken en jassen op de achterbank, springen in de Q3 en zetten de stoelverwarming aan.

Het is een korte rit naar onze Airbnb, waar ons parkeerplaats, bed en stromend water is beloofd. Elk van deze voorzieningen wacht ons inderdaad, maar alleen in losse definitie. De parkeerplaats is meer een off-street hoekje waar de Q3 zich dankbaar in wurmt; het bed moet voor het laatst een aambeeld hebben gehuisvest, want de veren hebben het helemaal opgegeven; bij gebrek aan schone handdoeken drogen mijn vrouw en ik uit onze douches met handdoeken. Uiteindelijk verzacht uitputting alles, omdat we onmiddellijk in slaap vallen.

We staan vroeg op, gretig om de stad te verkennen. Het weer ziet er veelbelovend uit met zonnige luchten en lage temperaturen van de jaren 50 gedurende de week, maar het zou New England niet zijn als we op voorspellingen konden rekenen. We volgen het ochtendverkeer terwijl we onze dag plannen: ontbijt in Cambridge, rondleiding door mijn oude wijk in Fenway, patisserie in North End en koffie bij de Common. Echt, onze reisroute bestaat uit eetgelegenheden, met bezienswaardigheden om de gaten op te vullen.

De strakke blauwe Audi steekt uit als een pijnlijke duim, maar medeautomobilisten waarderen de afleiding van het alledaagse woon-werkverkeer; aanhoudende blikken en een paar duimen omhoog bevestigen de elektrische tint van de Q3. Net als gisteravond gebruikt de SUV zijn nette proporties om over krappe parkeerplaatsen in garages en op straat te rijden, waardoor we meer kunnen wandelen en minder noodgedwongen.

Slenterend door de stad, slokjes espresso over de rand van mijn sjaal, ik ben op mijn gelukkige plek. Christin slaagt er ook in om het harde welkom van gisteren te vergeten en de vallende bladeren, unieke winkels en minzame burgers te waarderen (goed weer brengt altijd het beste in Bostonians naar boven). De nacht valt in deze tijd van het jaar vroeg en om 16.00 uur. de stadslichten fonkelen. Onze plannen voor het avondeten brengen ons de stad uit, maar eerst moeten we wat vrienden ophalen.

Ik denk dat mijn 1,80 meter lange maat, Nick, redelijk comfortabel zal passen achter mijn 1,80 meter lange vrouw, maar ik reken er niet op dat zijn metgezel (nog een gast voor het avondeten) nog langer is. 'Luc is één meter tachtig,' zegt Nick lachend als antwoord op mijn uitdrukking met open mond. "Dit wordt leuk," lukt het me eindelijk. Het nieuwe plan zet Nick achter mij (op een gelijke hoogte van 1,80 meter) en Lucbehind Christina. Mijn rijpositie is weinig aangetast en Luca's knieën zijn gebogen, maar we passen allemaal en zijn een uur later nog steeds vriendelijk als we aankomen bij het avondeten.

De volgende dagen in Boston pakken zoveel mogelijk activiteiten (plaatsen om te eten) aan als we in ons korte verblijf kunnen persen, en afgezien van een middag met dichte mist en ochtend van motregen (die in New York niet eens als 'weer' worden geregistreerd) Engeland), genieten we van ideale omstandigheden. Maar al snel is het tijd om verder te gaan; we hebben ons toegewijd aan het Thanksgiving-feest met familie in Hackensack, New Jersey.

De tassen zijn weer geladen, we nestelen ons in de Q3 voor een reis van vier uur. Gelukkig is de nieuwste technologie van Audi hier om ons gezelschap te houden. Met haar telefoon die CarPlay draadloos oplaadt en bestuurt, vindt Christinfinds Spotify-station het Bang en Olufsen 3D-geluidssysteem goed. Ondertussen pas ik de adaptieve cruise-volgafstand aan en laat de lane-keep assist zijn magie werken wanneer ik mezelf verlies in de digitale metercluster (die momenteel een afbeelding over de volledige breedte van Google Maps projecteert).

Mijn gok om de avond ervoor het verkeer te vermijden en op Thanksgiving Day recht te rijden, loont; we komen met tijd over (of, in ons geval, om kennis te maken met de hapjes). Buiten daalt de temperatuur, maar binnen is het warm en wordt er vrij gelachen. Laat in de avond hoor ik dat er sneeuw in de weersvoorspelling staat voor dit weekend. Ik raak in paniek voordat ik me herinner dat onze vlucht morgenavond vertrekt. Zeker, Californisch repliceren onze afgelopen week niet, maar het is in ieder geval voorspelbaar aangenaam.