Het Coronavirus Achter Zich Laten In Een Toyota 86 Hakone

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Het coronavirus, het constante spervuur van somber nieuws en de val van de economie waren te veel. Het was allemaal gewoon te veel tegelijk. Ik werk vanuit huis en ik had nog steeds de drang om weg te komen toen de pandemie toesloeg. persoon kan maar zo veel hebben.

Ondanks alles wat er gebeurde, deelden persvloten nog steeds voertuigen uit aan journalisten in de hoop dat we een aantal dingen zouden kunnen schrijven om iedereen te helpen alles te vergeten, nou ja, alles wat er gaande is. Dat is tenminste mijn begrip van wat ik moest doen toen Toyot86 Hakone in 2020 bij mijn appartement werd afgezet. De timing had niet beter kunnen zijn.

Brief van de hoofdredacteur waarin hij beweerde dat ik inderdaad aan het werk was en niet alleen maar in de hand rondsluierde, ik startte de 86 op het moment dat de zon begon te weerkaatsen door de ramen van ons flatgebouw met vier verdiepingen. De bestemming? Sandy Hook, MD.

Toen ik opgroeide in Virginia, waren er enkele algemene opvattingen over de omringende staten. Maryland was de thuisbasis van gekke chauffeurs, terwijl West Virgini onbekend terrein was, alleen voor de dapperen. Virginiis voor de yuppies en West Virginiis, nu woonachtig in Maryland, is gevuld met prachtige, wijd open uitgestrekte gebieden waar de tijd langzamer gaat.

Ondanks dat ik 20 jaar naast West Virginif heb gewoond, heb ik eigenlijk nooit de tijd genomen om de staat te verkennen. Ik ben er vaak doorheen gereden, maar het is nooit de primaire bestemming geweest. Sandy Hook ligt net op de grens van West Virginia, Maryland en Virginia, gescheiden door de machtige Potomac-rivier. Het zou de perfecte locatie zijn om mijn West Virginifix te krijgen zonder enige functies te verstoren door fysiek staatsgrenzen te overschrijden. Er gaat niets boven 66 mijl open weg in één richting om de geest leeg te maken.

snelle rit de stad uit om de I-70 W te halen en we zijn goed op weg. Trekking op de snelweg wordt al snel een hele klus. De 86 is een rauwe, back-to-basics sportwagen. Er is heel weinig geluidsdemping en alle goedkope materialen zoemen op snelwegsnelheden. Het is belastend voor zowel de bestuurder als de auto. De knappe bruine en zwarte cabine ziet er echter fantastisch uit in de Hakone, met de spatten van Alcantr die er vooral opvallend uitzien. Hoewel vervelend, brengt het rijden op de snelweg veel tijd om te zien hoe weinig de 86 is geëvolueerd. De 86 ziet er bijna identiek uit en voelt bijna identiek aan de originele Subaru BRZ en Scion FR-S die in 2013 verschenen, en leefde in een eigen vacuüm.

Buiten Baltimore klimt de I-70 W naar 120 mph en de weinige chauffeurs op de weg vliegen voorbij. Zelfs als we zouden willen, is er geen manier om ze bij te houden. De 2,0-liter flat-four van de 86 is sinds 2013 niet meer aangeraakt en produceerde een bescheiden 205 pk met de handgeschakelde versnellingsbak. Schakel terug naar alles wat je wilt, het bijproduct is meer ruis, geen stroom. Op de snelweg voelt de 86 als een verdwaalde hond die niet zeker weet hoe hij naar huis moet. Gelukkig is hij bereid om naar commando's te luisteren.

Zodra de borden naar Sandy Hook voorbij gaan, wagen we ons op Sandy Hook Road, een kleine, kronkelende weg die de kromming van de Potomac-rivier volgt. Het is een broodnodige onderbreking van al die alledaagse snelwegkilometers. Met het raampje open, snijdt het gebrul van de Potomac door het harde kabaal dat de boxermotor produceert. Verderop lopen spoorrails parallel aan de Potomac op slechts een meter afstand van vermoeide rijtjeshuizen die bedekt zijn met overwoekerde klimop. Deze huizen, zoals de 86, zien eruit alsof ze in jaren niet zijn veranderd.

De wegen worden smaller en smaller, waardoor de 86 enorm aanvoelt. Maar kolossale kliffen met rotsblokken ter grootte van een auto en een bord met "Fallen Rocks" zorgen ervoor dat de sportwagen tegelijkertijd microscopisch aanvoelt. Met weelderig bos aan de ene kant en de Potomac aan de andere kant, slingert de weg zich een weg door Moeder Natuur. Hier komt de 86 tot leven. De opvallende versnellingsbak, het tractiecontrolesysteem dat voor een beetje slip zorgt en de directe besturing die meer feedback geeft dan de vork in het stopcontact te duwen, maken de eerste rit van de reis de moeite waard.

Na de lange tocht over de snelweg hebben we een pauze nodig. Gelukkig biedt de boothelling direct aan de Potomac-rivier de perfecte achtergrond voor een intermezzo.

Met een snelle snack en fotoshoot gaan we naar Harpers Ferry Road. Zulke mooie hoekjes zijn bedoeld om met volle teugen van te genieten, daarom licht nu "Track" op in het instrumentenpaneel. Het enige merkbare verschil dat de Track-modus met zich meebrengt, is meer slip van de achterwielen. Bij sommige sportwagens op de huidige markt heeft u te veel controle. Tussen gasrespons, motorprestaties en stuurgewicht, te veel dingen hebben om aan te passen, is als naar een restaurant gaan met drie volledige pagina's met opties. Er is gewoon te veel. Dat is er een waar de eenvoud van de 86 zalig is. Wil je een klein beetje slip, een slip of een hele hoop slip? Dat is het. Kies een van de drie.

Als je de 86 rond deze scherpe bochten slingert, krijg je heerlijk overstuur. Het is gewoon zo communicatief, zo boeiend, zo gemakkelijk dat je bijna één wordt met de sportwagen om bochten. Het chassis is bijna perfect, waardoor de 205 pk sterke boxermotor de flagrante imperfectie is. De dichtgeknoopte sportwagen met superstevige vering en bijna geen carrosserierol smeekt gewoon om meer vermogen.

Bij een kruispunt op Harpers Ferry Road gaan we linksaf Limeklin Road op. Dit is echt een weg met één rijstrook en absoluut geen uitloopgebied. Het loopt bijna parallel aan de Potomac-rivier. Omgeven door dicht gebladerte en kliffen die rechtstreeks naar de rivier leiden, is hier geen ruimte voor fouten. iets te snel en je komt niet in een heg terecht, maar in de rivier. Na een val van vijftien meter.

Hier is het gebrek aan vermogen geen probleem. Er zijn maar weinig auto's die echt leuker zouden zijn op zulke smalle stukken asfalt, en dat zijn kleine, pittige auto's zoals de Ford FiestST of MazdMX-5 Miata. Op wegen zijn deze kleine en gevaarlijke pk's het laatste dat u nodig heeft.

Zonder het vangnet van de herstartknop halen we Harper's Ferry Road in. Als we zien dat twee auto's op één weg passen, willen we de benen van de 86 strekken. Als momentumauto is de beste manier om het meeste plezier uit de 86 te halen, de auto op snelheid te krijgen en vervolgens je best te doen om die snelheid in bochten te behouden. De game, die praktisch is uitgevonden voor auto's zoals de 86, helpt de kilometers voorbij te vliegen.

sheriff in Chevrolet Tahoe in de tegemoetkomende rijstrook brengt het spel onmiddellijk tot stilstand. Mijn hart slaat een paar slagen over en mijn handpalmen worden meteen zweterig. Beschaamd kijk ik naar de meters om te zien hoe snel ik ging. Zie, niet zo veel over de snelheidslimiet. Diepe adem. Daarin schuilt de perfecte reden om de 86 zelf te kopen. Je zult een geweldige tijd hebben terwijl je in een redelijk tempo vaart. Er werden deze dag geen kaartjes uitgedeeld, maar daarmee kwam snel een einde aan het hooliganisme.

Harpers Ferry Road leidt rechtstreeks naar het stadje Sharpsburg. Het is een slaperig stadje dat een sterke voet aan de grond heeft in het verleden. De felgroene en gouden 86 Hakone valt op tussen de koloniale gebouwen en gammele huizen. Vergeet het vinden van Dairy Queen of Baskin-Robbins, deze plaats heeft Nutter's Ice Cream. Het is misschien gesloten, maar het lijkt nog steeds de perfecte plek om even te stoppen voor een korte pauze voordat je terugkeert naar de drukte van het echte leven.

Als je de stad uit gaat en de hoofdweg in de richting van Baltimore op gaat, zie je het verkeer tussen de bomen van de Blue Ridge Mountains. Al was het maar voor een paar uur, de 86 hielp ons de huidige situatie te vergeten die bijna elke Amerikaan treft. Dit is niet alleen de gemakkelijkste sportwagen met achterwielaandrijving op de markt, maar ook een van de meest plezierige. Door het gebrek aan prestaties en vermogen is dit geen auto om in te groeien, maar een auto die je kan helpen groeien. Zoals dat dierbare knuffeldier dat je had toen je klein was, je ontgroeide het, maar de herinneringen bleven.

De 86 is oud, verouderd, zwaar ondermaats en heeft dringend een update nodig. Hoe mooi deze Hakone in beperkte oplage ook is, deze sportwagen is niet voor bangeriken. prachtige groene tint, gouden velgen en bruin interieur doen niets af aan het ware karakter van de 86 - het is een sportwagen voor hardcore enthousiastelingen. Je kont zal pijn doen, je oren zullen pijnlijk zijn en je zult doordrenkt zijn van je eigen zweet, maar je zult een enorme glimlach dragen. Onder de new-age, mega-pk, ultra-luxueuze sportwagens, is de 86 net zo verfrissend als een sterke mojito op een dag van 95 graden.