10 Beste Albumhoezen Om Urenlang Naar Te Gapen

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

De tijdloosheid van vinylplaten spreekt over veel dingen. Ten eerste houden we van tastbare geluiden, zelfs als digitale - en onzichtbare - muziek haar ascensie voortzet. We waarderen ook het betrokken artwork, nog een laag in de zintuiglijke omgeving die jezelf onderdompelt in een album.

Het artwork biedt een visuele stempel op gedenkwaardige muziek, en neemt soms fantastische LP mee naar het "beste van alle tijden" -gebied. Simpel gezegd, een van de volgende items ziet er geweldig uit in frame en aan de muur gemonteerd. De muziek is echter zo goed dat je hem waarschijnlijk op een meer toegankelijke locatie wilt hebben, voor herhaaldelijk langdurig afspelen.

Bedraad door Jeff Beck

Soms vat een albumhoes het geluid visueel samen. Dat is het geval met de briljante Wired-plaat van Jeff Beck, uitgebracht in 1976. Het toont de snelle Britse gitarist in blauw licht, verdampt van links naar rechts. Als het hersensmeltende gitaarwerk van Beck een bijbehorend beeld had, zou dit het zeker zijn.

Dark Side of the Moon van Pink Floyd

Dit is misschien wel het meest herkenbare album in de muziek, dankzij zijn eenvoudige prismatische aard. Met zoveel mogelijke betekenissen, smeekt de omslag om naar te staren. Sommigen beweren dat het de eeuwenoude strijd is tussen goed en kwaad, licht en donker. Anderen zeggen dat het de astrologische elementen van de band weerspiegelt, of, eenvoudiger, de Pink Floyd-lichtshow. Hoe dan ook, het is een strakke en opvallende hoes die je naar binnen trekt. Het interieur is even cool, met de gebroken regenboogstreep van licht die verandert in hartslagen.

Innervisions door Stevie Wonder

De omslag van Stevie Wonder's zestiende studio-LP, gemaakt door Efram Wolff, toonde de kunstenaar als een rasechte visionair. Wonder kijkt naar de hemel, met een straal die zich uitstrekt van zijn ogen (van extra belang gezien zijn blindheid). Het is een zeer artistieke manier om perspectief te tonen, iets dat Wonder veel te bieden heeft in de hele plaat, die handelt over racisme en kwaadaardige, niet-inclusieve politiek. Hij zit in een hokje, wat suggereert dat hij zowel beperkt als in een biechtstoel zit. Het aardse kleurenschema en de ongelooflijke typografie zorgen ervoor dat het geheel eruitziet alsof het uit oude steen is gehouwen.

Figuur 8 door Elliott Smith

Soms zegt een goede foto alles. Hier wordt singer-songwriter Elliott Smith afgebeeld voor een muurschildering in de wijk Silver Lake in Los Angeles. Smith, de koning van kwetsbare en verstilde indierock, voelde zich nooit helemaal op zijn gemak in zijn glanzende, geadopteerde huis in LA. Maar het beeld onthult meer, zoals Smith heeft verklaard, zoals het eindeloze streven naar perfectie dat figuur acht vertegenwoordigt, terwijl de onvolkomenheden die inherent zijn aan het mens-zijn over het hoofd worden gezien. Mensen stroomden naar de muur na de dood van de kunstenaar in 2003 om hun respect te betuigen en men geloofde dat het schilderij gentrificatie afweerde tot voor kort, toen gastropub ervoor koos om het te verwijderen.

Blue Album van Weezer

Het beste album van Weezer is een oefening in duidelijke thema's. Het toont de band voor een eenvoudige blauwe achtergrond, zonder enige dubbele betekenis of mysterie. Voor de meeste edities snijdt de hoes het kwartet af bij de voeten, waardoor de band er bijna als een oefenpop uitziet, misschien een subtiele verklaring over de zielloosheid van groot worden in de muziekbusiness. De band zou doorgaan met het maken van albums met andere kleurschakeringen, waardoor het thema levend bleef.

Geladen door The Velvet Underground

De baanbrekende uitgave uit 1970 van The Velvet Underground toont een spookachtige waas die uit de ingang van de metro komt. Het legt de wazige, druggy, cerebrale essentie vast die uit subculturen overal opwaait, vooral New York in dat bijzonder creatieve tijdperk. Het kan bijna worden geïnterpreteerd als een visuele kijk op het vertrek van Lou Reed uit de band, iets dat gebeurde vlak voor de release van dit album.

Illinois door Sufjan Stevens

De albumhoes van Illinois functioneert als een geanimeerd compendium. Het past bij een ouderwetse begroeting die geschikt is voor een oude feesttent en bevat de eigenaardigheden van de staat, van maffiabaasjes en superhelden tot paranormale activiteiten en seriemoordenaars. Het artwork van DivySrinivasan is charmant en speels, net als het geluid van de plaat. Er zijn zelfs verschillende versies beschikbaar dankzij de strijd met DC Comics, die de opname van Superman in de originele hoes niet leuk vond.

In licentie gegeven aan ziek door Beastie Boys

De release uit 1986 en het debuut van Beastie Boys blijft een opvallende illustratie die gemakkelijk te staren is. Het vliegtuigidee werd voortgebracht door de producer van het album, Rick Rubin. Het toont de 727 van de groep die tegen een heuvel crasht. Door de twee helften van het vliegtuig op te splitsen en alleen de schijnbaar normale achterkant van de omslag te laten zien, spreekt het tot alles, van het niet beoordelen van het boek op de omslag tot het roekeloze karakter van vroege hiphop. Het is een weergaloze weergave voor alle leeftijden.

Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band van The Beatles

De achtste studio-LP van de Beatles is een soort visueel tapijt. De omslag toont een sterrencast van uitsnijdingen, gestapeld als een amfitheaterpubliek. The Beatles zijn er ook, in verre, door militairen geïnspireerde kostuums vooraan en in het midden. Het is een magisch publiek dat bestaat uit Marilyn Monroe, Marlon Brando, H. G. Wells en nog veel meer, om nog maar te zwijgen van enkele spirituele leiders op verzoek van George Harrison. Elke keer dat je ernaar staart, merk je iets nieuws op. Op dezelfde manier pikt u elke keer dat u het album afspeelt iets nieuws op.

Vespertine van Bjork

Er is nauwelijks een meer provocerende muzikant dan Bjork. De multidimensionale IJslandse artiest prijst unieke zang en futuristisch popgeluid versmelt op de een of andere manier de industriële en organische wereld. Haar albumhoezen zijn al even complex, vaak met uitgebreide kostuums en statige poses. Het artwork voor deze plaat uit 2001 is iets eenvoudiger en toont in zwart-wit de artiest in die nu beroemde jurk, head in arms. Een geïllustreerde zwaan die bovenop ligt, lijkt weg te vliegen, een spirituele versie van het dier dat Bjork draagt. Het is een benadering die een hele reeks mixed media, geïllustreerde fotografiecovers op gang bracht. Bjork was natuurlijk een van de eersten die het deed, altijd ver vooruit.