De Beste Indiealbums Aller Tijden

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Van alle vele muziekgenres is indie misschien wel het drukst. Wat begon als een anti-establishmentbeweging door bands in de jaren '70 en '80, groeide in de jaren 2000 uit tot een enorme geluidscategorie.

Wat betekent het genre eigenlijk nog meer? Het is moeilijk te definiëren, maar zoals de naam al doet vermoeden, speelt er een onafhankelijke geest. Indiemuziek is meestal minder FM-wijzerplaat en meer universiteitsradio, ergens tussen garagerock en pop. Het is onmiskenbaar benaderbaar, maar behoudt een zekere mate van verzet, iets dat de grootste labels vaak doorgeven omdat het misschien niet veilig genoeg is voor de top van de hitlijsten.

Gerelateerd lezen

• Beste vinylalbums
• Meest invloedrijke platenlabels

Zelfs de beste 15 indierock-platen neerzetten bleek een behoorlijke taak. De lijst kan gemakkelijk honderden albums lang zijn, en zou dat waarschijnlijk ook moeten zijn. We probeerden dingen te filteren, gewoon om de lange lijst van waardige kandidaten in te korten (Postal Service is meer electro dan indie, St. Vincent is meer art-pop, Whitney is geweldig maar misschien te nieuw om op de lijst te staan, enz..). Daar zijn ze:

Excuses aan de Queen Mary door Wolf Parade

Er is geen saai nummer op dit bijna perfecte debuut van het kwartet Wolf Parade uit Montreal. Het achtergrondverhaal is net zo fantastisch als de zenuwachtige rots, naar verluidt een incident met de band, een oceaanstomer genaamd de Queen Mary en gewelddadige seance.

Transatlantacisme door Death Cab For Cutie

Deze plaat vat elke aansprekende indierock-eigenschap samen, van slimme teksten en pakkende refreinen tot humeurige intermezzo's en epische slow-builds die je de vlinders bezorgen. Als een enkel organisme vordert het album als één, met onderweg veel acts en scène- en stemmingswisselingen.

The Lonesome Crowded West van Modest Mouse

Isaac Brock en zijn bedrijf herinneren de luisteraars eraan dat indierock een randje zou moeten hebben met de uitstekende tweedejaarsplaat van de band uit 1997. Tracks zeven tot en met negen - van 'Cowboy Dan' tot 'Trailer Trash' tot 'Out of Gas' - vormen een van de beste sequenties van drie nummers in het hele genre.

GGGGGby Lepel

De catalogus van Spoon is rijk aan fijne indierock-inhoud, maar dit album uit 2007 van de gewaardeerde Austin-band neemt de kroon. Het belicht de vurige, rock-'n-roll-kant van het genre met een kristalheldere productie.

Bon Iver van Bon Iver

Typisch, Justin Vernon opereert onder een sonische omgeving die beter kan worden omschreven als indie-folk of zelfs cerebrale pop, maar het titelloze album van de Bon Iver-frontman is meer indierock dan iets anders, zou gerust kunnen worden beargumenteerd. Sfeervol en freewheelen, dit album is gemaakt voor reflecterende roadtrips.

Alles de hele tijd door Band of Horses

Het eerste album van Band of Horses is doozie, met indierock met een klein beetje twang en een aantal echt anthemische singles zoals 'Funeral'. Radiovriendelijk op de universiteit met flikkeringen van Americana, het is een feelgood-album van begin tot eind.

Let It Die van Feist

Lang voordat Feist de kamerpopster werd die ze nu is, ging de muzikant vrijwel solo. Ze loopte haar zang en gitaarriffs door en creëerde zo angstaanjagend goede en prachtig weelderige indierock. Deze plaat uit 2004 is inventief en speels, met knipogen naar jazz en veel nuances.

Begrafenis door Arcade Fire

De energieke eerste release van Arcade Fire legde de lat bijna te hoog. Veel van de nummers die we associëren met het genre, zoals "Wake Up" en "Neighborhood (Laika)", staan op dit heerlijke album uit 2004. Het toont het griezelige vermogen van de band om pure kracht met gratie en finesse te weven.

Elke dag en elke nacht door Bright Eyes

Velen noemden de frontman van Bright Eyes Conor Oberst de Dylan van de indie-generatie en dat is niet voor niets. De muzikant is een lyrisch genie, ondersteund door een begaafde, folk-getinte band. De eerste EP van de act die in 1999 werd uitgebracht, bestaat uit slechts vijf nummers, maar plaagde het potentieel van deze slimme indierockband, die emo en rock meesterlijk mixt.

Beste wetenschap door tv op de radio

Iets uitbrengen dat vergelijkbaar is met Return to Cookie Mountain is een zware taak, maar de iconische New York City act TV op de radio overtrof het met deze klassieker uit 2008. Dear Science buigt de percussieve, groove-gekuste kant van indierock, met een bedwelmend effect dat ronduit onweerstaanbaar is.

Teen Dream van Beach House

plaat zo pakkend en onderscheidend dat het praktisch zijn eigen subgenre voortbracht, Teen Dream is altijd het luisteren waard. Het werd uitgebracht in 2010 en bevestigde het Baltimore-duo als de toonaangevende leveranciers van bubbelende, vloeiende, melodische, gitaargestuurde shoegaze die de luisteraar van top tot teen bedekt.

Yankee Hotel Foxtrot door Wilco

Jeff Tweedy en indie gaan hand in hand. De frontman van Wilco leverde een meesterwerk met deze plaat, die in 2001 werd ingepakt maar door het oorspronkelijke label van de band werd geweigerd. Dus, Wilco en Warner Brothers gingen uit elkaar en het album bloeide. Het wordt niet veel meer indie dan dat.

Liefde en afstand door Helio Sequence

Helio Sequence, een minder bekende act die veel meer bijval verdient, is de band die nooit echt explodeerde zoals velen dachten dat het zou gebeuren. Het duo maakt ingewikkelde indierock die elektronische en zwaardere percussieve kwaliteiten tegenspreekt met glinsterende folk. Hoewel de hele discografie de moeite waard is om te draaien, is deze plaat uit 2004 het hoogtepunt van het water.

Glijbanen te smal door The Shins

Onsterfelijk gemaakt door Natalie Portman en Garden State in 2004, was The Shins al goed op weg naar indie-sterrendom. een jaar eerder bracht de New Mexico-act dit album uit, dat beslist groter en gedurfder is dan eerdere releases. Er zijn er niet veel in het indiegame die je het gevoel kunnen geven dat je net als James Mercer en de crew voelt.

Je vergat het bij mensen door Broken Social Scene

Dit album, het product van de Canadese supergroep, is gelaagd en zit vol verrassingen. Niet veel bands kunnen zo snel overgaan van soepele jams naar meer obscure alt-rock. Het zit boordevol slimme arrangementen, onverwachte structuren en stijgende riffs - het werk van een grote, zeer ingeburgerde band.