Maak Kennis Met Donnie Vincent, Een Berenjager Die De Natuur Verdomd Goed Doet

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Donnie Vincent is onze onbeschaamde man-crush deze winter. De man wordt via een helikopter afgezet op de meest afgelegen plekken ter wereld en brengt de volgende maand door het wild te voet doorkruisen, jagen, conserveringswerk doen en epische films maken. Hij slaapt in een vloerloze tipi, zijn donsjack doet ook dienst als slaapzak, en hij wordt opgejaagd door een roedel wolven.

Vincents nieuwste film, The Other Side gepresenteerd door Otterbox, houdt de tijd bij die hij besteedde aan het meditatief jagen op grizzlyberen. De handleiding ontmoette Vincent - een mengeling van zenbeoefenaar, romantische literaire dichter en gruizige buitenmens - om te praten over wat het betekent om natuurbeschermer op de berenjacht te zijn, het probleem met trofeejacht, opwindende manieren om in het wild te komen, en de beste wildernis uitrusting.

De handleiding: Is het niet oxymoronisch om 'berenjacht-natuurbeschermer' te zijn?

Donnie Vincent: Beren en natuurbehoud gaan heel goed samen. Neem zwarte beren, die in de miljoen tellen. Als je selectief op ze jaagt, op zoek naar oude zwijnen (mannetjesberen) die niet bijdragen aan de populatie, kun je middelen vrijmaken voor andere beren. We doden kannibalistische pestkoppen, zoals oude zwijnen welpen doden voor voedsel en dus komt het vrouwtje terug en kan hij haar fokken. Het doden van beren kan de stress voor welpen, zeugen en voedselbronnen verminderen en geeft me de kans om de wildernis in te trekken en mezelf van brandstof te voorzien met schone, magere eiwitten.

TM: Wat is uw jachtcredo?

DV: Het is alleen boeiend en goed als je jaagt met de hoogste ethiek en constant vraagt: "Verlaat ik deze plek beter dan ik hem aantrof, of in ieder geval hetzelfde?"

TM: Heeft je vader je geleerd om een buitenmens te zijn?

DV: Mijn vader was geen jager, maar hij huisvestte het jagerpakket. Zijn la met jachtmessen zag nooit een dier. Mijn grootvader bezorgde hem een boekabonnement op Outdoor Life en ze stuurden tijdschriften en boeken met harde kaft over jagen, dieren in het wild en munitie. Het is letterlijk mijn eerste herinnering, terwijl ik in de bibliotheek van mijn vader door deze boeken zat te kijken en naar Alaska en het zuidwesten wilde gaan om mee te doen - niet voor trofeeën, kills of skins, maar om deel uit te maken van de wildernis.

TM: Herinner je je auteurs die je leuk vond?

DV: Jack O'Connor, literair professor in Arizona. Hij schreef zo romantisch over zijn vrouw, de wildernis, die de trekker overhaalde en zag hoe de kogel een dier doorboorde. Ik wilde deze gevoelens najagen.

TM: Toen je eindelijk in het wild kwam, was de ervaring dan romantisch zoals in de boeken?

DV: Tientallen jaren later realiseerde ik me dat het nemen van een dierenleven een serieuze zaak is en dat er veel verdriet bij hoort. Mannen verklaarden niet dat ze een sensuele of medelevende kant hadden en ze onthulden nooit onzekerheden over de jacht. Toen ik begon te jagen, begon ik te voelen - de regen op mijn gezicht, de angst, uit mijn element op zijn plaats ben ik nog nooit geweest, omdat ik een soort beul was geworden in dit idee van roofdier en prooi.

TM: Wat is het verschil tussen natuurbeschermende jacht en jacht op trofeeën?

DV: Met trofee krijg je ultra-rijke, dikke, extravagante jongens die geloven dat de dingen die ze aan hun muur hangen bepalen wie ze zijn als man. Ze zijn luidruchtig, onstuimig en gaan als een sloopkogel door de wereld. Ze bestijgen een beer in hun bibliotheek en laten het op een beest lijken om naar hun vrienden te sjouwen hoe "ik het beest te verslaan!" Dit is zo ver verwijderd van verbinding met wildernis en verbinding met voedsel.

TM: Waar is je favoriete afgelegen plek om te reizen?

DV: De poolcirkel. Er zijn geen mensen, weinig vliegtuigen boven ons, en ik smelt in de toendrand en breng tijd door met wolven, kariboes, elanden, de noordelijke lichten, sneeuwstormen, regenbuien en wind. Ik verbleef afgelopen augustus 25 dagen en keek naar de natuurlijke beweging van grizzlyberen die in hyper-eten gingen om te overwinteren.

TM: En je bent net terug van een reis door de woestijn?

DV: Ik kwam van een eiland in het noordwesten van Mexico, Tiburón genaamd. Het is een onbewoond eiland dat wordt bevolkt door dikhoornschapen, coyotes, jackrabbits, schorpioenen en ratelslangen.

TM: Welke uitrusting neem je mee?

DV: Kleding, voornamelijk Fjallraven en veel van Woolrich, gecentreerd rond ganzendons, veel wol en hoogwaardige regenkleding. Ik heb maar twee tot drie ondergoed en sokken voor een hele reis, en wol ruikt niet. Ik breng een Kifaru-tipi mee zodat ik in en uit kan gaan zonder mijn spullen uit te doen (de vloer van de tent zou vies worden), en een kleine houtkachel. Ook essentieel voor mijn kit zijn Otterbox dry bags en koelers. Otter maakt de beste dry bags, door onze spullen droog te houden totdat je ze nodig hebt, kunnen we veel langer in de wildernis blijven. Hetzelfde geldt voor hun koelers, ze zijn de allerbeste in hun klasse. Het is duidelijk dat ik geen koelboxen naar de top van de berg draag, maar ze zijn van vitaal belang in elk basiskamp waar ik ooit ben geweest. Ons vlees koel houden na een succesvolle jacht is in overeenstemming met het hoogste niveau van onze ethiek.

TM: Hoe blijf je lichamelijk fit om maanden zonder hulp in het wild door te brengen?

DV: Ik ga drie dagen per week naar de sportschool en oefen met gewichten om spierfundatie te hebben - dit is functionele kracht, geen glamour - in combinatie met geëngageerd wandelen - 3-5 mijl per dag, echt aan je voeten krabben en mijn kern betoveren, heuvels zoeken, dragen rugzak met gewicht. Ik zal ongeveer 3-7 mijl lopen en lange, steile heuvels aandrijven. Yogt ook om mijn geest en flexibiliteit in evenwicht te brengen.

TM: Hoe kunnen we meer zoals jij zijn en ons verbinden met het wild?

DV: Begin langzaam en zoek een goede mentor. Als je dat niet kunt, zoek dan een goede bibliotheek. Begin kleine uitstapjes te maken, zelfs als u in de stad bent. Er is Metro Bow Hunting Certification in Minneapolis, hier ga je stadsparken in en schiet je op herten waar een grote populatie is. Werk aan je vaartuig als jager, te beginnen met konijnen en eekhoorns, dan vogels en misschien herten vanaf daar.