Een Beginnershandleiding Voor Slepen, Van Transrechten Tot Fooi-etiquette

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Lange tijd was de kunst van het slepen een clandestiene hobby, verborgen achter in homobars en pas na middernacht uitgevoerd. Nu, met het ongekende succes van RuPaul’s Drag Race, die niet alleen verschillende spin-offshows en conventies heeft opgeleverd, maar ook aanzienlijke en baanbrekende Emmy-overwinningen heeft behaald, is drag plotseling overal. Van kunstmusea tot EDM-festivals tot modecampagnes, genderbending artiesten veroveren de wereld.

Hoewel LGBTQ + meestal (maar niet altijd!) Slepen omarmt, vinden velen die niet bekend zijn met het vaartuig het ronduit verwarrend. Wat is er met de make-up? Waarom zijn sommige van hen monsters? Moeten we echt geloven dat dit vrouwen zijn?

Vaak voelen buitenstaanders en heteromannen zich verlegen om meer informatie te vragen uit angst om artiesten te beledigen of uit de wens om gemarginaliseerde mensen niet te overwerken met emotionele arbeid. We zijn hier om de basisprincipes van slepen te doorbreken.

Wat is slepen?

Een apocrief verhaal dat vaak wordt verteld over de oorsprong van het woord 'slepen' is dat het uit de tijd van Shakespeare komt - aangezien vrouwen niet mochten acteren, speelden mannen vrouwelijke rollen - zoals een afkorting voor 'verkleed als meisje'. Het debat over de geldigheid van deze factoïde is zowel a-historisch als nogal gemakkelijk, en die simplistische definitie geeft nauwelijks weer wat weerstand eigenlijk is of ooit was.

Het is moeilijk te zeggen wanneer het slepen echt is begonnen. Het is waarschijnlijk dat genderbending performance art altijd op de een of andere manier heeft bestaan. Wat we nu kennen als "slepen" kwam echter aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw op de voorgrond als zijn eigen erkende kunstvorm in de vorm van vrouwelijke nabootsing, waarbij meestal cisgender mannelijke artiest zich kleedde in de kleding van cisgendervrouwen.

Maar in homogemeenschappen - die noodzakelijkerwijs tot een soort ondergronds bestaan werden gedwongen vanwege wetten tegen homoseksualiteit, sodomie en ja, zelfs "travestie" - is wat bekend is geworden als drag altijd meer geweest dan mannen die zich als vrouwen kleden. Hoewel de taal er toen nog niet voor bestond, hebben individuen die we nu misschien als transgender of niet-binair beschouwen, altijd een belangrijke rol gespeeld in de drag-wereld, en queer-artiesten die hun geslacht tot uitdrukking brachten op manieren die niet in overeenstemming waren met een van beide traditioneel hebben mannelijke of vrouwelijke rollen altijd gespeeld met de stijlfiguren van seks en geslacht. Slepen is altijd gedaan door vrouwen en mannen en andere verschillende niet-conforme personen. Drag is een manier geweest waarop queer-mensen van alle soorten zich hebben uitgedrukt en de manier zijn waarop bevrijding werd geëist. Drag heeft een belangrijke rol gespeeld in elke LGBTQ + -rechtenbeweging, en drag-artiesten hebben altijd aan het roer gestaan van positieve sociale verandering.

Hoewel er al meer radicale of extreme vormen van drag bestonden, kreeg wat bekend staat als 'club kid'-drag aan het eind van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig aanzienlijke populariteit met de opkomst van avant-gardistische sterren als Leigh Bowery en James St. James. Deze queer-artiesten tilden overdreven make-up en kostuums naar een nieuw niveau, in een poging mode te creëren waardoor ze op buitenaardse wezens, monsters of soms gewoon abstracte kunst leken.

Dus, aangezien slepen niet alleen mannen zijn die zich als vrouwen kleden, wat is het dan precies?

Drag kan het best worden begrepen als kunst die tot uiting komt in het medium gender, wat wil zeggen dat een kunstenaar die zijn accessorized en versierde lichaam gebruikt om traditionele gendernormen te ondermijnen, waarschijnlijk (maar niet altijd!) Drag doet. Dit uitgebreide begrip van drag omvat drag kings, drag queens, niet-binaire artiesten en zelfs enkele oudere, meer "traditionele" artiesten zoals fotograaf Cindy Sherman of de vroege, transgressieve popoptredens van Madonna.

Drag is niet alleen een erg mooie homoseksuele man verkleed als vrouw en lipsynchronisatie. Drag verwijst nu naar veel kunst gemaakt door overwegend queer mensen.

Drag is niet alleen de Drag Race van RuPaul

Op manieren die bizar vergelijkbaar zijn met hoe WWE grotendeels wordt aangezien als het geheel van pro-worstelen, wordt RuPaul's Drag Race vaak gezien als het allerbelangrijkste van slepen. In feite is dit opzwepende verhaal een beetje zelfbewust in de show zelf geschreven. Het kan echter niet verder van de waarheid zijn.

RuPaul's Drag Race (nogmaals, net als WWE) is de radiovriendelijke, sterk gecensureerde, meest toegankelijke versie van drag. Het is het idee van de marketingmanager wat slepen zou kunnen zijn. Dit is geen klop op de show of zijn ongelooflijke cast, maar een verklaring over hoe beperkend en specifiek de doelstellingen van de show zijn: de deelnemers zijn bijna uitsluitend cisgender mannen die zich kleden in (overdreven versies van) traditioneel vrouwelijke outfits.

In werkelijkheid is er een veel grotere scène van lokale en onafhankelijke slepen die veel diverser, experimenteler, politieker en confronterend is. Deze lokale sterren worden vaak artistiek ondergewaardeerd (en veel minder betaald dan) de reguliere koninginnen van Drag Race.

Bezig blijven in de schaduw. Wat houdt je bezig in deze vreemde tijden? Boeken, games, werk, Netflix?

Pas nu beginnen we meer edgy drag-wedstrijden op tv te zien verschijnen. The Boulet Brothers, een paar horror-geïnspireerde koninginnen met een reality-wedstrijdshow genaamd Dragul (momenteel gestreamd op Netflix), hebben de grenzen van drag verlegd door gender-niet-conforme concurrenten te casten en zelfs een immens getalenteerde drag king genaamd Landon Cider te kronen tot de winnaar van seizoen drie. AlaskThunderfuck 5000, Drag Race All Stars-kampioen, is ook online begonnen met een meer inclusieve competitie van haarzelf.

Maar deze meer diverse en avant-garde shows en wedstrijden hebben altijd op lokaal niveau bestaan - en aangezien drag een kunst is, gaat het sowieso niet alleen om wedstrijden. Als Drag Race de radio is, dan is je lokale homobar de indiescene.

Waarom lip-synchronisatie?

Hoewel RuPaul's Drag Race de koninginnen op de proef stelt met acteer- en improvisatie-uitdagingen, zijn het hart en de geest van slepen in de lipsynchronisatie. Met lipsynchronisatie verwijzen we naar een stijl van optreden waarbij de artiest de woorden naar het lied van een andere artiest sleept, maar niet zingt, om de illusie te wekken dat zij degene zijn die de muziek daadwerkelijk maakt.

Lip-synchronisatie is een manier voor drag-artiesten om de gevoelens te laten zien die ze zouden hebben uitgedrukt, in de stem van artiesten die hun verlangens, verdriet, vreugde en angsten konden uiten.

Beschouw het als een metafoor voor vreemde identiteit. Alle soorten homo's en homo's mochten eeuwenlang niet openlijk in het openbaar bestaan. Lip-synchronisatie is een manier voor drag-artiesten om de gevoelens te tonen die ze zouden hebben geuit, in de stem van artiesten die hun verlangens, verdriet, vreugde en angsten konden uiten. Het is zowel een eer als een zending van de artiesten die queer mensen inspireerden, maar ook commentaar geven op de manieren waarop LGBTQ + mensen zo lang geen eigen stem hadden.

Tegenwoordig is lipsynchronisatie meer dan alleen lipsynchronisatie. Veel koninginnen creëren complexe audioverhalen die 'mixen' worden genoemd en die audiofragmenten van meerdere nummers of video's samenvoegen om een gecompliceerd verhaal te vertellen. SashVelour, een experimentele multimediartiest en Drag Race-kampioen, is een van de vele pioniers in het gebruik van videoprojecties tijdens lipsynchronisaties om dichte artistieke en soms magische illusies te creëren. De kunst van het 'onthullen', waarbij het ene kledingstuk of accessoire wordt verwijderd om een ander te onthullen, wordt nu ook verkend in lipsynchronisaties.

Meer postmoderne drag-artiesten verleggen nu de grenzen van de lipsynchronisatie. De Brooklyn-artiest Emi Grate herinterpreteerde John Cage's stille muziekstuk '4’33' 'als drag-nummer, waarin ze stilstond en helemaal niets deed. Brend, collega-artiest uit Brooklyn, gebruikt voice-over om haar eigen uitvoeringen tijdens haar optreden intellectueel te ontleden en te bekritiseren.

"Alles komt uiteindelijk wel goed. Als het niet ok is, is het niet het einde.". Ik wilde deze quote met iedereen delen in deze moeilijke tijden. Het wordt toegeschreven aan John Lennon, maar ik heb het ook gezien als een Indiaas spreekwoord. Ik werd naar dit lot aangetrokken tijdens mijn tienerjaren, toen ik nog steeds worstelde met mijn seksualiteit en genderidentiteit. En het citaat of het spreekwoord resoneert eigenlijk met sommige oosterse religies. Er zijn cycli op cycli van reïncarnaties met talloze beproevingen en fouten, en je spirituele einddoel is een soort opstijging naar vrede, sereniteit, enz. Je blijft doorgaan totdat je het goed hebt gedaan. Slechte tijden en ontberingen zullen voorbijgaan, en fouten zullen worden rechtgezet - zolang we natuurlijk leren van onze fouten uit het verleden en actief aan dingen werken. Ik geloof in jou. Ik geloof in mezelf. Ik geloof in ons. Alles komt uiteindelijk goed. Blijf sterk!. Kanten jumpsuit van @nancy_the_girl Stoning en haarband door mij. Foto gemaakt in de photobooth op @dromedary_bar tijdens GET YOUR PANTIES IN BRUNCH

Maar laat staan de bedwelmende dingen - de waarheid is dat, hoewel ze artiesten vaak lip-syncen, niet allemaal doen, en dat is ook oké. Omdat slepen een vorm van expressie is, slepen sommigen door modellenwerk, sommigen zijn rappers, sommigen zijn zangers, sommigen zijn sociale medistars.

Alter-Egos

Wat ons is opgevallen is dat het voor nieuwkomers verwarrend is om te slepen, is dat (in tegenstelling tot pro-worstelen), drag-artiesten niet altijd een geheel andere of consistente persoon spelen met hun drag-personage. Hoewel er een handjevol dragartiesten zijn die totaal verschillende alter ego's hebben gecreëerd (denk aan Coco Peru en CHRISTEENE), gebruiken velen elk individueel lipsync-nummer als een verkenning van een ander karakter.

In drag zijn is als een superheld die een kostuum draagt. Het is een samengestelde look die is gemaakt om kracht uit te stralen.

Andere drag-artiesten hebben de neiging om hun drag-persona's als zichzelf te beschouwen, maar ze zijn uiteindelijk 11 geworden. Dat betekent dat er niet hetzelfde taboe is als praten over hun uitverkochte personages als bij worstelen, maar dat zou je wel moeten doen. wees ook voorzichtig voordat u te invasief bent en teveel informatie vraagt buiten het bereik van de voorstelling. Daarover later meer in tips en etiquette.

Omdat slepen gaat over overdrijving en geslacht, is kostuums inherent belangrijk voor de kunst. Veel drag-artiesten maken hun eigen outfits vanaf het begin - de meesten weten in ieder geval hoe ze moeten naaien - terwijl anderen nauw samenwerken met ontwerpers om indrukwekkende en over-the-top looks te creëren. Het doel is niet per se op een "echte" persoon te lijken. In drag zijn is als een superheld die een kostuum draagt. Het is een samengestelde look die is gemaakt om kracht uit te stralen. Wat je ziet als je naar drag-performer kijkt, is waarschijnlijk meer dan 25 uur werk in elke look, van ontwerp tot constructie tot make-up.

De politiek

Kunst en politiek zijn impliciet met elkaar verbonden. Omdat drag een kunstvorm is, is het niet verwonderlijk dat drag-artiesten zich in de voorhoede bevinden van een handvol politieke strijd en debatten.

Een van de centrale problemen bij slepen zijn de rechten van werknemers. Drag-artiesten worden vaak contant betaald door lokale bars en locaties - in wezen werken onder de tafel en zonder enige wettelijke bescherming - wat betekent dat ze vaak geen gezondheidszorg hebben en het slachtoffer zijn van allerlei soorten uitbuiting. Drag-artiesten, anders dan degenen die op tv verschijnen, betreuren vaak beledigend lage lonen, gezien de hoeveelheid werk die in de kunst wordt gestoken. En gezien de recente explosie van het aantal drag-artiesten dat momenteel werkt, veroorzaakt door de populariteit van Drag Race en veranderende culturele normen rond gender, worden drag-artiesten die over mishandeling uitspreken vaak vervangen door jonger, gretiger talent. Daar is tot dusverre geen gezamenlijke inspanning geleverd om zich te verenigen, misschien omdat de populariteit van drag zo nieuw is dat niemand het heeft geprobeerd, en misschien vanwege de moordende concurrentie in lokale scènes om ruimte en geld.

Drag is nog steeds niet veilig om uit te voeren, en dat is vrij letterlijk bedoeld. Drag magnetiseert in wezen haatmisdrijven, en drag-artiesten worden regelmatig geconfronteerd met fysiek geweld als gevolg van drag. Drag-artiesten die durven om te gaan met kinderen in door de bibliotheek gesponsorde programma's die tolerantie en acceptatie bevorderen, zijn de laatste tijd het doelwit geworden van retorische en letterlijke aanvallen.

Onderbesproken in de gemeenschap is de systematische ontneming van transgender drag-artiesten - een bijzonder wrede ironie omdat het historisch gezien transgender drag-artiesten zijn geweest die in de voorhoede van de LGBTQ + -bevrijdingsbewegingen hebben gestaan. Ondanks dat ze beweert dat `` we allemaal naakt geboren worden en de rest is drag '', heeft RuPaul verklaard dat hoewel ze een handjevol transgender vrouwen heeft meegedaan aan Drag Race, ze meestal niet geïnteresseerd is om hen op de show te hebben. De impact van MamRu sijpelt terug naar lokale scènes, waar transartiesten vaak over het hoofd worden gezien en onderbetaald. Cisgender-vrouwen en sommige niet-binaire artiesten die drag - als koninginnen of koningen of iets heel anders - zijn ook nooit op Drag Race uitgebracht, en proberen ook vaak de aandacht te vestigen op de manieren waarop hun inspanningen in de gemeenschap worden genegeerd. (Ru heeft drag king nog nooit in Drag Race genoemd.)

Als je deze logica volgt, zou het niet moeten verbazen dat niet-blanke koninginnen ook te maken hebben met aanzienlijke discriminatie in de dragscene. Zelfs op het hoogste niveau worden mensen van kleur vaak geconfronteerd met onevenredige intimidatie van drag-fans en zijn ze vaak het slachtoffer van openlijk racisme van zowel locaties als andere artiesten. Nogmaals, dit druist in tegen de geschiedenis: POC stond in de voorhoede van de strijd voor homorechten en - met name via de ballroomscene - vond veel (zo niet de meeste) tropen en taal van de hedendaagse drag uit zoals we die vandaag kennen. In hoeverre eigenen blanke artiesten zich de POC-cultuur toe met hun weerstand? Het is een enorm debat.

Kunst en politiek zijn impliciet met elkaar verbonden. Omdat drag een kunstvorm is, is het niet verwonderlijk dat drag-artiesten zich in de voorhoede bevinden van een handvol politieke strijd en debatten.

Over het onderwerp toe-eigening: er is een radicale cultuur die de kunstvorm van drag als een soort genderminstrelen achtig vindt: veel radicale feministen geloven dat drag een belediging is voor vrouwen, en veel transgenders geloven dat drag inherent transfobisch is (in dat het, naar hun mening, mensen belachelijk maakt die eigenschappen van een ander geslacht vertonen). Deze argumenten blijven zich ter plaatse afspelen.

Een van de meest trieste aspecten van drag-cultuur is dat we er geen adequate geschiedenis van hebben vanwege de decimering van de LGBTQ + -gemeenschap tijdens de aids-crisis. HIV / AIDS blijft een enorme crisis ondanks verbeteringen in behandeling en bewustzijn. Drag-performers zijn en blijven de belangrijkste veranderaars als het gaat om activisme hieromheen. Hetzelfde geldt voor LGBTQ + dakloosheid, een veel voorkomend probleem dat de gemeenschap blijft plagen als gevolg van afwijzing van het gezin.

Ten slotte, aangezien drag steeds populairder wordt onder heteroseksuelen, is de enorme existentiële vraag waarmee drag-artiesten worden geconfronteerd of drag al dan niet een inherent queer kunstvorm zal blijven. Hoeveel integriteit compromitteren artiesten als ze proberen het rechte publiek te berechten? Het is een grotere vraag waar de LGBTQ + -gemeenschap voor staat: hoe 'normaal' kunnen homo's en homo's worden voordat ze verliezen wat hen uniek maakt?

Waar te beginnen

Als je wilt beginnen met de meest eenvoudige versie van drag, ondanks de bovengenoemde problemen, blijft Drag Race een redelijk goed startpunt. Het is een erg vermakelijke show, en de koninginnen die het halen, zijn enorm getalenteerd. Ru schakelt op slimme wijze heteroseksuele gastjuryleden in om ervoor te zorgen dat hetero publiek zich niet te vervreemd voelt, en hun vragen en verbijstering helpen om een idee te krijgen van minder vloeiende kijkers. Drag Race seizoen 12 wordt momenteel uitgezonden op VH1 om 20.00 uur. ET op vrijdag.

Als je op zoek bent naar iets scherper, dan is Drag Race Thailand een interessante kijk op drag in het buitenland en het concurrentieniveau is waarschijnlijk hoger dan dat van de show die het voortbracht. DRT is momenteel beschikbaar op Wow Presents Plus.

Dragul, de eerder genoemde horror drag-wedstrijd, is de meest diverse van de tv-wedstrijdprogramma's, maar het is niet voor bangeriken. In plaats van lip-synchronisatie om te bepalen wie wordt geëlimineerd, worden de concurrenten gedwongen om letterlijke fysieke martelingen te ondergaan die vaak behoorlijk maagkrampen zijn. Dat gezegd hebbende, de make-up en outfits zijn veel slimmer dan wat vaak wordt getoond op Drag Race. Dragul streamt momenteel op Netflix.

Een van de weinige positieve punten van de huidige wereldwijde pandemie is dat drag nu digitaal bestaat, dus je hoeft niet eens de deur uit om enkele van de beste artiesten ter wereld te zien. Dragul-kampioen Biqtch Puddin cureert elke vrijdag vanaf 22.00 uur een ongelooflijke en zeer vreemde mix van videodragers op haar Twitch-kanaal. ET. (Er is een voorgestelde donatie van $ 10 die gelijkelijk wordt verdeeld over alle artiesten.)

Zodra de bars weer open zijn en je je klaar voelt om over te stappen naar de echte drag-scene, zal vrijwel elke lokale homobar bijna elke avond van de week shows hebben. Onthoud dat slepen laat begint (een oude traditie die stamt uit de tijd dat slepen illegaal was), dus verwacht niet dat dit een dinertheater wordt! Je hebt geluk als de artiesten zelfs voor 23.00 uur komen opdagen.

Wat dat betreft, hoe gedraag je je op de shows?

Basis-etiquette voor slepen

Er is geen echte manier om dit te draaien: regels voor dragshows zijn iets anders als je hetero bent. Als jij dat bent, onthoud dan: je staat op het punt de queerruimte binnen te gaan en je moet je gedragen als gast in het huis van iemand anders. Neem niet te veel ruimte in, sta niemand in de weg en ga zeker niet vrijen met je heteropartner voor, tijdens of na de show.

De belangrijkste regel die voor iedereen geldt, is: fooien is verplicht. Net als eten in een restaurant, worden drag-artiesten enorm onderbetaald en overleven ze waarschijnlijk van maand tot maand met alleen fooien. Zelfs als je dekking hebt betaald, en zelfs als die dekkingprijs behoorlijk hoog was, moet je een fooi geven. Tipemmers worden meestal voor het podium geplaatst en de meeste artiesten lopen tijdens of na hun nummer rond om van het publiek te verzamelen als je niet wilt opstaan. Dat betekent dat u voorbereid moet zijn met dollarbiljetten. Als je dat niet bent, kun je aanbieden om de artiesten een drankje te kopen of om hun Venmo- of Paypal-info te vragen.

Basis-etiquette voor slepen

Wees respectvol Een fooi geven is verplicht Raak artiesten niet aan zonder toestemming Kom niet op het podium Veel plezier

Nog een regel die vrij universeel is: raak de artiesten nooit aan zonder toestemming. Raak in feite nooit iemand aan zonder toestemming. Sommige optredens zullen seksueel provocerend zijn, maar dat geldt niet als een uitnodiging om betast of gegrepen te worden. performer zal je laten weten wanneer ze aangeraakt willen worden. Vertrouw ons, ze zijn er niet verlegen om. Maar neem aan dat ze dat niet doen.

Met dat in gedachten, wees voorbereid op provocerend materiaal. Je zult uitingen van seksualiteit zien die je waarschijnlijk niet gewend bent. Als je bijzonder delicate gevoeligheden hebt op het gebied van seks en geslacht, dan is slepen misschien niets voor jou - en dat is oké. Maar verwacht geen schoon plezier. Het is waarschijnlijk wulps, er kan naaktheid zijn, het kan gewelddadig of emotioneel zijn en er kunnen al dan niet waarschuwingen zijn. Zet je schrap.

Ga niet het podium op en probeer mee te doen. Zou je proberen grappen te vertellen tijdens iemands comedy-set? Dit is zo.

Drag-artiesten kunnen volledige carrières creëren uit sociale mediavolgers, dus als je van artiesten houdt, zorg er dan voor dat je hun sociale informatie krijgt en tag ze overal waar je maar kunt. Ze zullen je later zeker bedanken.

Drag vereist enige deelname van het publiek, dus getoeter en geschreeuw tijdens het tellen zijn allemaal goed en wel, maar lees de kamer. Als het helemaal stil is tijdens serieuze optredens, blijf dan misschien gewoon stil. Als je de hele show wilt chatten, verplaats hem dan misschien naar buiten of naar de bar.

Veel drag-artiesten zijn trots op de kunstzinnigheid van de illusie die ze creëren, terwijl andere artiesten helemaal niet proberen een illusie te creëren, dus vraag niet rond of iemand onder dat alles "echt" een vrouw of een man is. Allereerst zijn het uw zaken niet. Ten tweede maakt het deel uit van de show die je eigenlijk niet kent. prestatie moet niet worden beoordeeld op hoe goed de artiest u ervan heeft overtuigd dat ze iets zijn wat ze niet zijn. Ga ook niet uit van iemands voornaamwoorden. Het is het beste om bij "zij / zij" te blijven, tenzij anders aangegeven.

Verwacht niet dat wat u persoonlijk ziet, lijkt op wat u op Drag Race zag. Zoals eerder opgemerkt, is Drag Race een zeer bekrompen show vergeleken met wat er in de echte wereld is, dus als je merkt dat je lokale artiesten vergelijkt met RuGirls, heb je waarschijnlijk een verkeerd idee.

En tot slot: veel plezier! Drag is bovenal een bron van vreugde en emancipatie geweest voor de queergemeenschap, en het kan ook voor jou zijn als je het toelaat.