Hoe Spawn-maker Todd McFarlane Zijn Eigen Weg Blijft Inslaan

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

De meesten van ons hebben het geluk iets heel cools in ons leven te bereiken. Todd McFarlane - stripboekartiest, indie-ondernemer, ontwerper van verzamelobjecten en binnenkort filmmaker - heeft een lange reeks prestaties die niet zullen stoppen. Hij herdefinieerde de look van Spider-Man begin jaren negentig op een dynamische manier en hielp bij de introductie van de superschurk Venom (die binnenkort een grote film wordt!). Hij is een van de oprichters van Image Comics in handen van kunstenaars, die de stripindustrie in de jaren '90 ontwrichtten en meer recentelijk de wereld introduceerde bij het kleine pand genaamd The Walking Dead. Hij creëerde de vermoorde en toen herrezen antiheld Spawn, misschien wel de eerste zwarte superheld die de speelfilm regisseerde (no disrespect, Black Panther). En via zijn verzamelbedrijf McFarlane Toys bracht hij nauwkeurigheid naar nieuwe hyperrealistische niveaus, eerst voor sportfiguren en groteske originele monsters, en later voor onderwerpen die zo divers waren als "Halo", The Walking Dead en Rick en Morty.

We spraken met McFarlane tijdens Toy Fair - de uitgestrekte vakbeurs in New York City (19-20 februari) waar de volgende trendy app-gestuurde robot of Fidget Spinner-rage wordt onthuld - om te praten over zijn geplande Spawn-reboot, beeldhouwen realistische atleten en hoe ze een nieuw product kunnen lanceren in het Kickstarter-tijdperk.

Laten we eerst naar Toy Fair gaan. Wat onthult McFarland Toys dit jaar?

Het meeste van wat we gaan doen, is het tonen van extensies voor de merken waarmee we succes hebben gehad: The Walking Dead, Game of Thrones en sets voor Rick and Morty en 'Five Nights at Freddie's' [populaire horror-comedyvideo gameseries en franchise]. Het was fenomenaal voor ons afgelopen kerst. We hebben een uitbreiding van "Destiny" [multi-player shooter / sci fi-videogame].

We hebben een nieuw partnerschap aangekondigd met de "Call of Duty" -franchise, en we brengen de eerste twee figuren in die lijn uit ["Ghost" Riley en "Soap" Mactavish], en we werken samen met [new indie stealth -horror game] "Hallo buurman." Het heeft een coole, unieke uitstraling. Er zijn niet veel personages, maar we hopen een klein beetje bliksem in de fles op te vangen zoals we deden met 'Five Nights'. Dat deed ons afgelopen kerst fenomenaal. Dat is de vaandeldrager.

Uiteraard blijven we de sportzaken doen voor de NB en NFL. We hebben de "ESports Madden NFL 18 Ultimate Team" -serie, en we hebben gisteren net een nieuwe lijn voor de NFL goedgekeurd, rekening houdend met wie de Superbowl LII heeft gewonnen. Sommige van de spelers die meer van lokale smaak waren, zijn nu nationaal, vooral voor fantasiedammen.

Over sport gesproken: je bent misschien wel de enige stripboekartiest die ook een enorme aanhang heeft in de wereld van sportverzamelobjecten. Je houdt vooral van honkbal, zo lijkt het

Het sportgedeelte van mijn DN was er altijd, zelfs voordat ik de artistieke delen van mijn interesses had aangescherpt. Als kind keek en volgde ik niet alleen sport en verzamelde ik de kaarten, ik speelde ook. Ik ging naar school met een honkbalbeurs en speelde op redelijk hoog competitief niveau.

De kant van de stripboekartiest percoleerde toen ik ongeveer 16 was. Tegen de tijd dat ik naar de universiteit ging, was mijn naïeve droom dat ik opgeroepen zou worden, honkbal zou spelen bij de minderjarigen en 's avonds zou ik strips maken. Ik zou zoals Batman zijn: ik zou twee beroepen hebben.

Wat is er met Batman gebeurd?

Op een gegeven moment na mijn studie deed ik mijn laatste proef. Ik kwam redelijk dichtbij en kreeg serieuze contemplatie. Ik realiseerde me dat ik misschien iets anders moest overwegen. Toen gebeurde er iets vreemds, namelijk "oké …" - ik begon me op de kunst te concentreren. Terwijl ik me op de kunst concentreerde, en de jaren verstreken, gingen we in het speelgoed. Aanvankelijk deed ik Spawn zoals ik vond dat ze moesten worden gedaan. Maar ik ben ook een kerel die van sport houdt, dus waarom zou ik dat ook niet uithalen?

Ik heb altijd tegen mensen gezegd dat een van de redenen waarom ik in het beeldhouwen van sportfiguren ben gekomen, is dat ik ook een verzamelaar ben (ik ben een nerd; ik verzamel veel spullen). En ze konden me er nooit toe brengen om mee te doen aan de basisopstelling. Ik had de posters, de ruilkaarten, de Sports Illustrated-nummers en ik wist hoe deze spelers eruit zagen. Dus toen ik de kans kreeg om in een aantal sporten te duiken, was mijn instinct om ze realistischer te maken.

Als consument is uw verzameling op een gegeven moment slechts zo goed als wat er voor u ligt; "Ik hou van Spider-Man, maar dit is het enige dat in de winkelrekken ligt, dus ik denk dat ik het ga kopen." Voor mij ging ik: "Nah. Ik zal maken wat ik als fan wil zien. " Kijk eens, het was wat de huidige fans ook wilden. Het was een belangrijk moment om figuren te hebben die echt op de spelers leken. Het leek me altijd raar dat ik ineens prijzen kreeg voor wat de andere speelgoedfabrikanten al 40 jaar hadden moeten doen.

Houd je in het echte leven nog steeds van sport?

Ik ben 56 en ik speel nog steeds hardball voor mannen hier in de stad. Dat competitieve karakter is er altijd.

Laten we het over strips hebben. Je hielp bij het lanceren van Image (samen met zes andere ex-Marvel-artiesten), dat in 1992 revolutionair was als een onafhankelijk merk dat artiesten in staat stelde de personages die ze maakten te behouden en ervan te profiteren, zelfs als die strips films en tv-shows worden. Dat is nog steeds een behoorlijk revolutionair idee, zelfs in de wereld van coöperatieve webgebaseerde ontwerpbedrijven

Dit is wat ik interessant vind: het ding dat Image uniek maakt, en de deal die we aanbieden? Die deal is er sinds de eerste dag. Vroeger deden we het slecht door het te verkopen voor wat het is. We sloegen die trommel niet hard genoeg. Nu, met het succes van mensen als Robert Kirkman (The Walking Dead), Mark Millar (Jupiter’s Legacy and Wanted) en Brian Vaughan en FionStaples (Sag), begint dat te bloeien. Voordat we het aanboden in een wereld die werd gedomineerd door superheldencontent, maar nu zijn het deze coole, eclectische verhalen die uit het bedrijf komen. Onze beste pleitbezorgers zijn nu niet wij, de eigenaren, maar in plaats daarvan de ontvangers van die deal. Ze zullen tegen hun vrienden zeggen: "Als je bij Image boekt en een fractie maakt van wat je werk bij The Flash doet, verdien je veel meer geld. Je krijgt je cake en eet hem ook op."

De rotsachtige geschiedenis van Image (op een gegeven moment waren verschillende van de opdrachtgevers vertrokken) was dit jaar goed gedocumenteerd als onderdeel van Robert Kirkman's Secret History of Comics-serie over AMC. Ik was vooral ontroerd door het recente verzoeningsverhaal en het huidige succes van het bedrijf onder het grootste deel van het oorspronkelijke team. Voor mij betekende het dat we er niet zomaar van moesten uitgaan dat alle verbrande bruggen verbrand blijven. We kunnen ze herbouwen.

Er is ons allemaal wel eens in ons leven verteld dat tijd alle wonden heelt. Ik denk dat er een klein beetje van dat cliché speelt. Het kostte iedereen verschillende tijd om op een goede plek te komen. Een van de dingen die je opvalt: ons verhaal wijkt niet zo dramatisch af van veel rockbands. Het was heel snel veel succes voor een stel 20-plussers niet ver van de middelbare school. Naarmate de tijd verstrijkt, realiseer je je dat alles geen oorlog is en dat "ik te oud word voor deze shit." Toen ik jong was, was alles vechten. Naarmate je ouder wordt, realiseer je je, eh, het is het niet waard.

Je hebt vorig jaar aangekondigd dat je herstarte Spawn naar het grote scherm brengt. Niet iedereen hield van de film uit 1997 en de relatief luchtige weergave van de gruizige stripwereld van Spawn. Hoe betrokken ben je bij de nieuwe productie?

Goed. Ik heb het script geschreven, ik regisseer en produceer het. Het kan niet meer betrokken worden dan dat, behalve cameo. Er is al een geweldig team, maar aan het eind van de dag, als er een beslissing moet worden genomen, ben ik het. Er komt niets op het scherm dat ik kan zeggen: "Ik wou dat ze dat niet hadden gedaan." Als mensen het niet leuk vinden, neem ik al het negatieve. Als het lukt, laat ik iedereen weten met wie alle mensen waren waarmee ik heb samengewerkt. De baas weert al het slechte af en deelt het goede.

Hoe gaat het ermee? U heeft onlangs aangekondigd dat er castinggesprekken gaande zijn

We vissen nog steeds op een paar grote vissen tot aan het werpen. Een van de vissen zei dat ze geïntrigeerd waren en wil dat ik naar buiten kom om ze te ontmoeten. Dat is een groot probleem. Het ideaal voor mij zou zijn om rond Halloween 2018 te openen, omdat de tonaliteit past bij de sfeer van de film. Maar als dat raam nog niet gesloten is; het is amper open. De volgende redelijke opening zou februari of maart 2019 zijn

Maar ik heb 10 jaar gewacht, dus ik ben niet gehaast om het op een kunstmatig moment te laten gebeuren. Als het de juiste acteur is en we twee maanden moeten wachten, doen we dat. We nemen het op natuurlijke wijze op.

Heeft u tot nu toe iets verrast over het proces van het samenbrengen van film?

Nog niet. Mensen waren eerder geïntrigeerd door mijn antwoorden. Als er iets op een goede manier gebeurt, zijn ze verrast dat ik niet meer opgewonden ben. Maar vanwege mijn eigenwijsheid ging ik ervan uit dat het zo ging. Ik ga ervan uit dat we goede acteurs en een beetje naamsbekendheid krijgen. Ik ben eigenwijs genoeg om mensen te vertellen dat het op nummer één zal openen, en dat het een goede zet is voor hun carrière.

Nummer een?

Goed… mijn verkoop is dat, in 1997, Spawn opende voor $ 20 miljoen met de prijs van tickets destijds [ongeveer $ 4,50]. Als ik hetzelfde aantal tickets krijg, is het al $ 43 miljoen geopend. Als ik de helft krijg, moet het nog steeds minimaal $ 22 miljoen zijn. Dat is geen slechte plek om het gesprek te beginnen.

Dan zijn er alle onbekende variabelen die nu gebeuren. Spawn was de eerste minderheidssuperheld op het grote scherm (hij versloeg Blade per jaar). Met Black Panther-tracking om het zo goed te doen, zeggen sommige bioscoopbezoekers misschien: oké, trots zijn op diversiteit is een goede zaak.

Er is het feit dat Spawn deze keer een R-rating krijgt. Deadpool bewees dat het kan. It and Get Out bewezen dat het kon worden gedaan. The New Mutants [een X-men-gerelateerd verhaal van Marvel] komt in 2019 uit als een R-rated en griezelige film. Het is veel meer in de trant van waar ik op hoop met Spawn-iets super griezeligs in plaats van superheld.

Dan is de grote waarvan ik hoop dat het volledig verplettert Venom (Spider-Man-vijand en nu stand-alone film met in de hoofdrol Tom Hardy), omdat ik dat personage co-creëerde. Ik kan mijn trailer toevoegen, "van de mede-maker van Venom en producer van Get Out …" Op een gegeven moment maakt het je niet eens uit wat er na de "…" komt, je gaat gewoon, "Shit, dat ziet er nu nog cooler uit. !"

Je hebt het zo druk. Slaap je 's nachts zelfs?

Zoals baby. Ik heb een van die geweldige banen waar ik al die slechte, koele dromen krijg die mensen 's nachts hebben; Ik mag ze overdag doen. De meeste mensen hebben elke nacht die verbazingwekkende, rusteloze dromen omdat ze geen uitlaatklep hebben. Ik heb een stopcontact. 'S Nachts slaap ik en herstel ik, en doe het allemaal nog een keer.

Indie-rebel werd een succesvolle ondernemer. Wat zou volgens jou de afhaalmaaltijd moeten zijn voor jonge ondernemers?

Er zijn voor iedereen twee hindernissen. Het kan me niet schelen of je augurk, zwarte sok of Rick en Morty-figuren verkoopt. De eerste is dat je het ergens in de winkel of op de markt moet krijgen. Dat is voor de meeste mensen echt afschrikwekkend. Iedereen heeft een geweldig idee, maar hoe krijg ik het op de plank? Voor mij is dat 51 procent van de strijd. Je hebt nu hindernis nummer twee, namelijk: "Waarom gaat het niet van de plank?" Alleen omdat je de grote hindernis hebt bereikt en WalMart of een of andere Shark Tank-investeerder "ja" zei, het moet nu worden verkocht. Want als dat niet het geval is, zullen ze nooit meer ja zeggen.

Toen de winkelmarkt enkele jaren geleden verschoof en veel verkooppunten sloten, had ik twee keuzes. Ik zou óf dingen kunnen doen die iets wijdverspreider waren en het in de grote kassawinkels kunnen stoppen en meedoen, of ik zou de creatieve dingen die we toen aan het doen waren in een kunsthuis kunnen stoppen … Kunsthuizen zijn veel minder gecompliceerd, maar dan ik ' ik zou 40 procent van mijn werknemers moeten laten gaan. Toen ik honkbalfiguren speelde, verdiende ik veel meer Yankees dan ik ooit persoonlijk zou doen. Ik haat de Yankees. Maar er zijn veel Yankees-fans. Niemand gaat een hoop ArizonDiamondback-figuren kopen.

Het heet fiduciaire verantwoordelijkheid, en ik haat dat deel van mijn leven. Het was veel leuker om een afvallige kunstenaar te zijn. Nu zijn er te veel mensen die erop vertrouwen dat ik slimme beslissingen neem, in plaats van alleen coole beslissingen te nemen.

Helaas is mijn persoonlijke marteling dat het aan het begin van de vergelijking Todd the Artist is en aan het einde van de vergelijking Todd de CEO. En soms moet Todd de CEO Todd the Artist een klap geven.