Slopestyle-kampioen Emil Johansson Praat Trucs, Fit Blijven En Meer

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Of je het nu Slopestyle, Big Air, Dirt Jump of Big Mountain noemt, freeride mountainbiken is een jonge sport. De Crankworx World Tour, erkend als het hoogtepunt van de slopestyle-competitie, bestaat pas sinds 2004. De FMBA, of Freeride Mountain Biking Association, werd opgericht in 2010. En Red Bull, sponsor van het grootste Crankwork-evenement van het jaar, Whistler's Joyride concurrentie, is pas sinds 2011 betrokken.

Gezien de relatieve jeugd van de sport, om nog maar te zwijgen van de fysieke ontberingen van slopestyle, is het niet verwonderlijk dat de atleten zelf grotendeels jonge mannen en vrouwen zijn. Maar zelfs in deze jeugdige sport had Emil Johansson inderdaad een fris gezicht toen hij het professionele freeride-circuit op rolde. Of misschien zouden backflipping, barspinning, cash rolling en tailwhipping op de scène nauwkeuriger zijn. Emil, geboren in het zuidwesten van Zweden in juni 1999, was amper 17 jaar toen hij vierde werd tijdens het Crankwork Whistler Red Bull Joyride-evenement in 2016, waarbij hij nipt een podiumplaats miste op 's werelds belangrijkste freeride-mountainbike-evenement. Het volgende seizoen verzamelde hij genoeg punten om de titel van kampioen in de FMB World Tour veilig te stellen.

En toen in augustus 2019, nu slechts twee maanden na 20, won Emil de Red Bull Joyride-wedstrijd na een bijna foutloze 1 minuut, 5 seconden eerste run over de moeilijke hindernisbaan daar aan de voet van Whistler Mountain. (Je kunt het hele evenement hier bekijken.)

Emil Johansson Red Bull Content Pool

Brett Rheeder. Emil Johansson en Erik Fedko (van links naar rechts) Red Bull Content Pool

De prestaties van Emil Johnasson op de fiets zijn volgens alle normen onmiskenbaar. Zijn prestaties zijn des te indrukwekkender gezien het feit dat een ernstige ziekte bijna een einde maakte aan de carrière van de jonge kampioen toen hij nog maar 18 jaar oud was.

Na zijn geweldige jaar in 2017 nam de gezondheid van Emil een dramatische wending. Hij had last van buikpijn, lichamelijke pijn en vermoeidheid die zo intens was dat hij vaak worstelde met dagelijkse taken, laat staan met presteren of zelfs oefenen op de fiets. Uiteindelijk diagnosticeerden artsen dubbele auto-immuunziekten - het Epstein-Barr-syndroom en de ziekte van Hashimoto - samen met talloze voedselintoleranties. Het zag eruit alsof de carrière van de jongeman zou worden afgebroken. Maar met een batterij medicijnen, een zorgvuldig dieet, lichaamsbeweging en veel wilskracht herstelde Emil zich in de loop van het jaar en kwam sterker dan ooit terug.

Wat vindt Emil Johansson tot nu toe over de wervelwind van zijn carrière? Hij neemt het redelijk goed op.

De handleiding: Hoe ben je überhaupt begonnen met rijden?

Emil Johansson: Het is moeilijk te zeggen waar de hele zaak echt mee begonnen is. Ik vond het altijd leuk om als kind te fietsen, en toen ik opgroeide zag ik mensen om me heen dingen doen zoals wheelies en zo, en ik vond het gewoon cool. Verderop in de rij vond ik onverharde plekken in de stad en ik begon die te berijden, ik leerde een paar mensen kennen en begon in indoor parken te rijden. En ik werd gewoon verliefd op de sport. In het verleden was ik hockeyspeler en keeper bij handbal, maar daar kwam niets van in de buurt van de passie die ik had voor fietsen, dus het was gewoon een logische beslissing om door te gaan met fietsen. Ik begon veel te rijden, vele keren per week, en toen werd ik me bewust van mijn training. Toen ik 16 was, verhuisde ik naar New City en begon op school waar ik slopestyle kon oefenen. Ik zou elke dag op school kunnen rijden. En er waren daar meer mensen die dezelfde passie hadden.

Brett Rheeder

Lukas Knopf Red Bull Content Pool

Tom Isted Red Bull Content Pool

TM: Hoe oud was je toen je meedeed aan je eerste wedstrijd, en wat heeft volgens jou bijgedragen aan je succes op zo'n jonge leeftijd, met het behalen van een grote titel op 18-jarige leeftijd?

EJ: Ik was 13 toen ik mijn allereerste echte wedstrijd deed. Daarvoor deed ik veel soorten sessies met mensen aan het jammen, maar de eerste echte comp was ik 13. Ik weet niet echt wat me heeft geholpen. Ik heb het geluk gehad dat ik goede rolmodellen heb. En er is tegenwoordig ook veel veranderd. Ik kan zien wat andere mensen doen [online], ik kan de voortgang van de sport volgen. Echt, veel ervan ging gemakkelijk, zolang ik maar bleef trainen, elke dag bleef oefenen en de hele tijd op mijn wielen bleef.

TM: Is uw kijk op de sport veranderd na het aanpakken van de gezondheidsproblemen waarmee u te maken kreeg?

EJ: Nou, ik heb er nog steeds last van. Als ik mijn medicijnen niet neem, zal ik nog steeds lijden. Niets is echt weg, het is gewoon een stabiele situatie. Het heeft me volledig bewust gemaakt van en waardering voor hoeveel dunne lijn het is, hoeveel ik hieraan moet houden als ik wil meedoen. Blijf op mijn gezondheid en training.

TM: Hoe veranderen uw trainings- en fitnessregime in het laagseizoen wanneer u niet aan wedstrijden deelneemt of op de weg bent?

EJ: Eerlijk gezegd train ik veel harder in het laagseizoen. Ik ben altijd op de fiets of in de sportschool. Ik oefen dan veel meer, veel harder. Als ik op de tour ben, als ik deelneem, moet ik me zorgen maken over een crash, over blessures, over te hard trainen, over niet genoeg rusten. Dus ik train veel meer tijdens het laagseizoen.

TM: Ik ben door je ziekte heengegaan en heb zojuist Red Bull Joyride gewonnen, hoe voelt het allemaal?

EJ: Het is echt moeilijk te bevatten hoe groot het is. Nu terugkijken, nadenken over hoe groot de concurrentie is, hoe moeilijk het is om het daar goed te doen, het is een beetje krankzinnig. Het is de grootste competitie die er is. Het is nog steeds moeilijk voor mij om te bevatten dat ik dat deed, om te geloven dat ik dat kon doen.

Gevraagd naar de recente overwinning, is hij bescheiden, en dat is natuurlijk bewonderenswaardig. Maar Emil wist dat hij het die dag bij Crankworx Whistler had gehaald - hij wist het vanaf het moment dat hij zijn laatste sprong op het Red Bull Joyride-parcours maakte. Zijn helmcamera kreeg beslist een minder gereserveerde uitbarsting toen hij de finale meteen naar de finishboog stormde: "F * ck yeeeaah!" Schreeuwde Emil in zichzelf. "Laten we gaan!"

En dat deed hij, helemaal naar de top van het podium en om positief te bewijzen dat deze jonge man weer op rolletjes is.