Zach Klein Is De Reden Dat We Allemaal Geobsedeerd Zijn Door Cabineporno

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Tien jaar geleden verspilden Vimeo en DIY-mede-oprichter Zach Klein tijd zoals elke aan een bureau gebonden digitale arbeider zou doen: een digitaal plakboek verzamelen met afbeeldingen die het leven vertegenwoordigden dat hij nastreefde. Maar in tegenstelling tot de meeste visionboards met hun hoogbouwappartementen op kosmopolitische stranden, bevatte de collectie van Zach kleine, met de hand gebouwde woningen genesteld tussen torenhoge coniferen en steile rotsblokken. Hij wist niet dat hij, door op zijn sociale media te klikken op "publiceren", wereldwijde lust zou opwekken voor gezellige retraites uit de moderne wereld.

Klein's passie voor cabines is een wereldwijd fenomeen geworden, dankzij zijn beslissing om zijn samengestelde beeldcollectie online beschikbaar te stellen. De Tumblr-site Cabin Porn had meer dan 10 miljoen unieke bezoekers en 350.000 volgers, en bracht een hoop copycat-feeds voort die een aanzienlijk deel van het sociale medilandlandschap vertegenwoordigen. Wat nog belangrijker is, Cabin Porn heeft een nieuwe definitie voor onnoemelijk veel mensen, die de penthouse-dromen hebben ingeruild voor Zach's visie van persoonlijk onderdak op een rustige plek.

Op 1 oktober zal Cabin Porn ook het vervolg op zijn bestsellerboek uitbrengen. Het nieuwe deel, Cabin Porn: Inside, laat zien waar Cabin Porn-fans het meest om vragen: een uitnodiging in de hut van hun dromen. Naast prachtige beelden van hutten van over de hele wereld (Noorwegen, Nieuw-Zeeland, Kentucky, Spanje, Indonesië, Vermont en meer), biedt Cabin Porn: Inside ingenieuze ontwerpideeën en inspirerende verhalen over een eenvoudiger leven.

We kregen de kans om met Zach Klein te praten over wat tot dit boek heeft geleid, evenals zijn gedachten over de impact van cabins en zijn Cabin Porn-project 10 jaar later.

De handleiding: wat was uw eerste belangrijke ervaring met de cabine? Wat herinner je je ervan?

Zach Klein: Mijn eerste ervaring die me echt naar deze plek bracht, was dat ik werd uitgenodigd voor het 'familiekamp' van een vriend, zoals ze het in New England noemen. Het was een groot stuk land in de 1000 Islands-regio van New York dat was gebouwd door de ouders van deze kerel. Hij had daar zijn zomers als kind doorgebracht, en het was gevuld met yurts, buitenkeukens en een houten kuip die door de beek werd gevoed. Elke zomer kwamen alle uitgebreide familie en vrienden een paar weken samen om te kamperen en onderhoud te plegen aan alle gebouwen.

Voor mij was dit het hoogtepunt van mijn leven waarin ik dichter bij een levensstijl wilde komen waardoor ik buiten kon leven. Ik was gewoon zo betoverd door dit gezin - twee generaties die hun leven volledig hadden georiënteerd op samen buiten zijn en vriendschappen opbouwen. Zo erg zelfs dat iedereen die dit land had geraakt, zich geroepen voelde om elk jaar terug te komen om het te helpen onderhouden. Ik vond het zo krachtig om een gezin te stichten, relaties te ontwikkelen, om deze toetssteen in je leven te hebben waar je mensen kunt ontvangen, samen kunt bouwen en onderhouden, een plek die een steeds terugkerende scène wordt op al deze belangrijke momenten in je leven. Als iemand die als kind veel verhuisde, kwam het bij me op dat, wat mijn levensstijl ook zou worden, ik een constante plek in mijn leven nodig had.

TM: Hoe is Cabin Porn: Inside tot stand gekomen? Was je altijd van plan om een tweede boek te maken dat zich op interieurs richtte?

ZK: Ik heb nooit de intentie gehad om het eerste boek te maken! Eerlijk gezegd was het Cabin Porn-ding een buitengewone verrassing voor mij. Dit idee van heel eenvoudige huizen trok echt de aandacht van mensen, dus ik begon meer tijd te besteden aan methodisch omgaan met wat ik publiceerde. Toen hadden we de mogelijkheid om een boek te maken en het boek overtrof alle verwachtingen.

Als je een kind hebt, kun je je niet meteen voorstellen dat je er meteen nog een hebt. Dan gaan maanden en jaren voorbij en op een dag ben je er klaar voor. Hetzelfde met het boek - na een paar jaar besloot ik dat ik wilde proberen de serie voort te zetten. Het viel me op dat vrijwel elke keer dat we iets op een van onze sociale media-accounts plaatsten, je altijd kon vertrouwen op een opmerking die zei: "Hoe ziet het er van binnen uit?"

Persoonlijk heb ik bij het bouwen van mijn eigen hut nooit overwogen om de binnenkant te delen - ik vond de binnenkant zo kwetsbaar, persoonlijk. Maar mensen vroegen erom, en we begonnen terug te gaan naar onze archieven en te kijken naar welke interieurs aan ons waren voorgelegd. We hadden ergens tussen de 15.000 en 20.000 afbeeldingen ingezonden, en we hebben er maar 3.000 gepubliceerd. We hebben gekeken naar wat we hadden, vroegen naar interieurs van hutten waar we echt dol op zijn, en we konden een collectie samenstellen.

TM: Wat doet tijd doorbrengen in de cabine voor mensen? Wat zijn tot nu toe enkele van de belangrijke elementen van een goed kajuitinterieur?

ZK: Veel dingen. Om te beginnen heb ik geen mobiele ontvangst bij ons, en wanneer mensen langskomen, kunnen ze niet stoppen met reiken naar hun zakken om instinctief naar hun telefoon te kijken. Het duurt een paar dagen, maar je kunt die dwang uitwerken. Dat is gewoon bijzonder omdat velen van ons niet meer bekend zijn met hoe dat is: een kantoor of gezin waar mensen niet constant worden afgeleid door dwang om hun apparaat te controleren. Het is opmerkelijk wanneer u de volledige controle over uw aandacht terugkrijgt. De kwaliteit van de tijd die u met mensen en met uzelf kunt doorbrengen, verbetert.

Het is opmerkelijk wanneer u de volledige controle over uw aandacht terugkrijgt. De kwaliteit van de tijd die u met mensen en met uzelf kunt doorbrengen, verbetert.

Ik vind ook het soort fysieke honger dat ik buiten werk, zo bevredigend. Plaats in het bos of ergens afgelegen nodigt onvermijdelijk uit tot zoveel onderhoud. De helft van mijn tijd bij mij thuis wordt besteed aan het onderhouden van dingen, en het is niet lastig. Het is heerlijk om zo'n directe relatie te hebben met het land en de gebouwen die we erop hebben neergezet. Als ik dat doe, kom ik op een punt van uitputting dat zo bevredigend is, en dat leidt tot een verhoging van de maaltijden. Koken en jezelf repareren wordt zo belangrijk voor het proces om er elke dag te zijn, dat het eten van nature meer bevredigend is. Het nodigt ook uit om tijdens de maaltijden tijd met mensen door te brengen.

Eindelijk is er gewoon buiten zijn. Iemand vroeg me naar het verschil tussen hut en huis. Huizen zijn op vrijwel alle manieren bedoeld om het buitenleven vaag te maken, maar ik zie hutten als schuilplaatsen waardoor we buiten kunnen zijn. Je groeit veel comfortabeler bij elk weer, met alle verschillende tijden van de dag. Je relatie met de buitenwereld wordt dieper.

TM: Zijn er gemeenschappelijke visuele discussies tussen de vele cabines die je hebt gezien en samengesteld?

ZK: Er zijn verschillende manieren om dat te beantwoorden. Ik merk dat wat de meeste van onze lezers echt boeit, het soort elementen zijn dat te maken heeft met escapisme. Die knusse hoekjes waar je lekker in bed of in een enkele stoel bij de open haard zit te knuffelen. Die plek waarvan je je kunt voorstellen dat je gaat zitten, wegzinkt en een weekend wegkwijnt. Wanneer we interieurs posten, zijn we geneigd om prachtig ingelijste landschappen te zoeken met ramen, haarden en open haarden, gezellige slaapkamers die echt bescheiden proporties hebben.

Misschien omdat ik net iets meer ervaring heb dan de gemiddelde Cabin Porn-fan die buiten op deze plaatsen is, ben ik gekomen om prioriteit te geven aan pragmatische elementen van hutten. Ik vind het leuk om ruimte te zoeken waar mensen duidelijk in hebben gewoond, en die duidelijk heb aangepast sinds ze er zijn ingetrokken. Het zijn de haringen die iemand in de keukenmuur heeft geplakt, want daar willen ze hun favoriete mok ophangen. Ik kijk graag naar al die makerstekens die ontstaan omdat iemand er dag in dag uit in heeft geleefd. Dat is wat ik zo speciaal vind aan hutten. Huizen zijn iets kostbaarder voor mensen - ze veranderen niet vaak, en als ze dat doen, zijn het meestal grootschalige renovaties. Maar wat ik zo leuk vind aan hutten, is dat ze gewoon niet kostbaar zijn. Op het moment dat u een gril heeft of moet aanpassen of aanpassen, kunt u dat snel doen zonder het te bedreigen of dat het duur of schadelijk is.

Ik merk dat wat de meeste van onze lezers echt boeit, het soort elementen zijn dat te maken heeft met escapisme. Die knusse hoekjes waar je lekker in bed of in een enkele stoel bij de open haard zit te knuffelen. Die plek waarvan je je kunt voorstellen dat je gaat zitten, wegzinkt en een weekend wegkwijnt.

Ik ben van mening dat wanneer je een huis bouwt, je alleen de eerste 80% moet bouwen en de resterende 20% moet laten ontwerpen en bouwen gedurende je hele leven. Omdat u vanaf het begin zo hard mogelijk kunt proberen om u voor te stellen hoe de ruimte zal worden gebruikt, maar als u te veel ontwerpt, beperkt u het potentieel voor het implementeren van inzichten die u zult opdoen als u eenmaal in de ruimte bent gaan wonen.

TM: In 2015 meldde The New York Times dat de eerste ontmoeting in uw eigen hut werd geadverteerd als een weekend van 'vreugdevuren, contemplatie en hout hakken'. Kun je de aantrekkingskracht van die dingen voor de moderne millennial / post-millennial persoon uitleggen?

ZK: Dat was een gooi-off line van een e-mail naar vrienden. Ik was een beetje pretentieus en poëtisch omdat ik zo opgewonden was. Maar wat het vertegenwoordigde, is vergelijkbaar met wat ik zojuist heb beschreven (over buiten zijn). De stad is erg spannend en leuk, en maakt volledig gebruik van een belangrijk deel van wie we zijn … het deel dat wil socialiseren en ambitieus wil zijn. Ik woon ook in de stad, dus ik heb beide dingen nodig. Ik denk dat het enige wat het leven in de stad doet, onze ervaring van mens-zijn is. Het is niet erg fysiek. Het fysieke en sensationele deel van het persoon-zijn wordt in de stad verminderd. Naar buiten gaan en je spieren pijn voelen, houtrook ruiken, de motregen en de koude wind voelen, de volle maan zien, activeert me op een heel fysieke manier.

De samenleving is nieuw en interessant, maar het is in zekere zin een ontkenning van de menselijke natuur. Elke generatie heeft zich teruggetrokken in het bos - het is niet nieuw.

Ik denk niet dat het nieuw is voor het millennium. Een artikel in The New Yorker zei dat Thoreau's Walden de originele Cabin Porn was, met zijn weergave van de valse realiteit in het bos. Maar ik denk dat Thoreau's literatuur om dezelfde reden aangrijpend was. De samenleving is nieuw en interessant, maar het is in zekere zin een ontkenning van de menselijke natuur. Elke generatie heeft zich teruggetrokken in het bos - het is niet nieuw.

Ik denk dat dit idee van een hut als toegangspoort tot de buitenervaring zo belangrijk is in onze generatie, omdat het erg moeilijk wordt voor mensen in onze generatie om een huis te bezitten op de plek waar ze willen zijn. De woningvoorraad spreekt ons niet aan en is veel te duur. In Cabin Porn zie je een vereenvoudigde realiteit waar je een huis kunt bezitten op een plaats die surrealistisch, subliem, natuurlijk mooi is en het huis van bescheiden afmetingen is. Het staat in tegenspraak met wat luxe al decennia is - misschien is alles wat we nodig hebben, misschien alles wat we willen, een heel kleine, rustige plek ergens.

TM: Heb je als oprichter van Vimeo ooit nagedacht over de online series van Cabin Porn?

ZK: Ik heb erover nagedacht, maar ik weet nog niet wat het precies is. Er zijn al cabineshows, buitengewone thuisshows, kleine thuisshows … Ik wil zoiets niet doen. Ik ben nog steeds aan het uitzoeken wat mijn versie is van wat Cabin Porn-serie is, en of het een publiek heeft dat een beroep zou doen op de studio. Als ik zoiets doe, wordt het rustiger, eenvoudiger en echt respectvol voor het milieu.