Waarom U Altijd Risico's Moet Nemen Met 'bizar' Buitenlands Voedsel

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Voor degenen onder ons in de Eerste Wereld is het gemakkelijk om buitenlandse en ontwikkelingslanden als intimiderend, bizar en zelfs gevaarlijk te zien. Dit geldt vooral als we de genoemde landen niet echt hebben bezocht. Er is een reden waarom mensen die graag buiten hun comfortzone willen treden, vaak kijken naar reizen als een manier om aan het alledaagse te ontsnappen. Elke dag brengt nieuwe mensen, nieuwe plaatsen en nieuwe ervaringen. Dus waarom geen nieuw eten?

Voedsel is het bindweefsel dat door elke cultuur op aarde loopt. Ik ben niet de eerste die inziet dat het eten van wat de lokale bevolking eet (idealiter samen met de lokale bevolking) de beste manier is om de vreemde cultuur in te duiken. Weten wat ze verbouwen, welke kruiden ze gebruiken en met welk keukengerei ze eten, geeft een goed inzicht in elke bestemming. Het is ook de snelste manier om jezelf geliefd te maken bij de lokale bevolking. Het eten van hun eten is een impliciet teken van respect. Zelfs als je het eten niet lekker vindt, doe je tenminste je deel om te proberen het te waarderen.

Berichten die beweren dat ze 's werelds meest' bizarre 'of' gevaarlijke 'voedingsmiddelen rangschikken, komen op internet door. Deze bieden goed voer voor reizigers in een fauteuil en, in het digitale tijdperk, voor het versterken van iemands sociale medishandelingen. Maar ze schilderen ook een scheef, simplistisch beeld omdat het woord 'bizar' relatief is. Voor buitenlanders die bijvoorbeeld naar Amerikanen kijken, wordt ons fastfood vaak als bizar beschouwd. Enkele van onze meest populaire supermarktnietjes zijn ook eigenaardigheden. Ten eerste begrijpen de meeste mensen buiten de Verenigde Staten onze fixatie op pindakaas niet. Zelfs onze geliefde Hershey's chocolade, ontbijtgranen en gewoon witbrood worden door velen buiten het land als onverteerbaar beschouwd.

De enorme populariteit van Anthony Bourdain is grotendeels te danken aan zijn stoere, duivelse reisstijl. Hij is berucht omdat hij zo ongeveer alles eet. Er is een onmiskenbaar voyeurisme in het kijken hoe hij rauwe zeehondenoogbollen en allerlei testikels naar beneden zuigt. De meesten van ons denken: "Kerel is gek! Ik zou dat nooit doen! " Maar u kunt, en als u zo geneigd bent, zou u dat moeten doen. Reisavonturen hoeven niet alleen te gaan over bungeejumpen in Australië, gondelritten in Venetië. Er zijn culinaire avonturen om de hoek bij elk restaurant, pub, café of streetfood-kar als je daar nog nooit hebt gegeten.

Zeker, het is zelden goed om alle voorzichtigheid in de wind te gooien. Houd je hoofd erbij, maar neem weloverwogen risico's. Als die Thaise kip van de straatverkoper bijvoorbeeld niet helemaal goed ruikt; als er geen lokale bevolking is in het nabijgelegen café tijdens het hoogtepunt van de lunchdrukte; als de man die je ramen-kom klaarmaakt in je noedels snuffelt - dit zijn allemaal goede tekenen dat je het beste ergens anders kunt dineren. De meest lonende en ronduit leuke manier van reizen - het soort dat je een goed verhaal geeft om later te vertellen - is echter vol risico's nemen. Als je gewoon een hekel hebt aan zeevruchten, is buitenlandse sushi-joint waarschijnlijk niets voor jou. Maar als je echt van sushi houdt, vermijd dan dat bord met san-nakji (Koreaanse delicatesse van octopus gesneden, in blokjes gesneden en bijna levend geserveerd) niet alleen omdat het raar lijkt of misschien vies.

Ik heb escamoles (mierenei) taco's gegeten in Puebla, Mexico; geknaagd aan hele geit gekookt in het zand van de Jordaanse woestijn; en bemonsterde nog niet-geïdentificeerd bushmeat in Zuid-Afrika. Jij zou ook moeten. In de 10 jaar sinds ik bijna fulltime begon te reizen, heb ik maar één ernstig geval van voedselvergiftiging gehad. Dit is natuurlijk anekdotisch. Uw kilometerstand kan variëren. Maar ik weet tenminste dat ik in goed gezelschap ben. In 2016 interview met Newsweek, Bourdain deelde zijn simpele geheim om niet ziek te worden op de weg:

"In mijn 15 jaar reizen rond de wereld, heb ik drie dagen gemist vanwege maagproblemen. Ik eet wat de lokale bevolking eet. Ik ben er al lang achter dat de persoon in onze bemanning die het meest waarschijnlijk ziek wordt, degene is die een beetje op hun hoede is voor straatvoedsel en lokaal voedsel. Ze worden altijd ziek van het ontbijtbuffet in het hotel. Dat is wat mensen naar beneden haalt. Je eet in overvolle lokale kroegen, en de kans is groot dat alles in orde komt."

Kort gezegd: eet als lokaal, niet als toerist.