Hoe Een Bloedzuiger Te Verwijderen (en Hoe U Ze In De Eerste Plaats Kunt Vermijden)

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Iedereen die de klassieke Rob Reiner-film Stand by Me uit 1986 heeft gezien, geïnspireerd door het verhaal van Stephen King genaamd "The Body", heeft waarschijnlijk al levenslange angst voor bloedzuigers. En als u niet in die categorie valt, hoeft u zich geen zorgen te maken: u zult deze lastige bloedzuigers binnen een paar alinea's vrezen en verafschuwen. Maar ga niet! Blijf lezen, want als je ooit merkt dat je in de beslist niet benijdenswaardige positie zit waarin de bloedzuiger aan je lichaam of aan het lichaam van een geliefde, vriend of huisdier is gehecht, dan zul je willen weten hoe je bloedzuigers in de meest doelmatige manier mogelijk.

Als je momenteel bloedzuiger hebt die aan je lichaam kleeft, sla dan een paar honderd woorden over en haal die sumbitch van je af. Als je de luxe van een paar minuten hebt, laten we dan eerst wat over deze wezens leren.

Wat is bloedzuiger eigenlijk?

Bloedzuigers, om de wetenschappelijke term te gebruiken, zijn gewoon verschrikkelijk. In grote lijnen zijn ze lid van de ringvormige stam van dieren van gesegmenteerde wormachtige wezens. Ze zijn naaste verwanten van de goedaardige regenworm, en verschillen daarin dat in plaats van de plantenmaterie, schimmel en aaswormen eten, bloedzuigers zich voeden met bloed. Eigenlijk, om eerlijk te zijn, zuigt slechts ongeveer 75% van de bekende 700-soorten bloedzuiger het bloed van een ongelukkige gastheer; het resterende kwart van de bloedzuigersoorten is roofzuchtig en eet eigenlijk andere dieren.

Op het land leven minder dan honderd soorten bloedzuigers en ongeveer honderd in zout water. De andere ongeveer 500 soorten leven in zoet water, en het is tijdens een duik in een rivier, meer of beek dat je waarschijnlijk in contact komt met een van deze monsterswezens.

Bloedzuigende bloedzuigers hebben drie mesachtige tanden in hun kaken die ze gebruiken om open wonden op het lichaam van de gastheer te kauwen. Ze hechten zich vervolgens aan het vlees met kleverig slijm en zuigkracht en beginnen bloed eruit te zuigen terwijl ze het antistollingsmiddel hirudine in de bloedbaan van hun slachtoffer vrijgeven. De meeste soorten hebben ook een achterste zuignap (akrear sucker.) Die ook helpt om ze op hun plaats te houden terwijl ze zuigen. Dat is uw bloed.

(En in mijn roman Outrider uit 2014 was bloedzuiger de naam die werd gegeven aan machtsdieven die illegaal elektriciteit aftappen van het Sunfield in New Las Vegas. Schaamteloze stekker veel.)

Zijn bloedzuigerbeten gevaarlijk?

Eigenlijk niet, behalve slaapgebrek veroorzaakt door nachtmerries. Bloedzuigerbeten laten zelden meer dan een kleine vleeswond achter en het is onwaarschijnlijk dat ze blijvende schade aanrichten. De kans is groot dat je niet eens een beet of twee opmerkt van kleinere bloedzuiger, hoewel grotere soorten en exemplaren pijn kunnen veroorzaken.

Het echte gevaar van bloedzuigerbeet komt van onjuiste verwijdering, waardoor de gemene kleine beestjes kunnen uitbarsten tijdens het loslaten, waardoor mogelijk gevaarlijke bacteriën uit hun darmen in uw bloed terechtkomen.

Bloedzuiger verwijderen (op de juiste manier)

Dus je bloedzuiger zuigt je bloed, ey? Nou, dat is klote. Maar we halen dat ding snel van je af! Hier is hoe het te doen:

1. Stop met schreeuwen en vloeken en huilen en misschien zelfs maar een beetje plassen, het komt wel goed.
2. Identificeer de voorste zuignap / mond van de bloedzuiger, die zich meestal aan het smallere uiteinde van het dier bevindt.
3. Gebruik een plat, stomp voorwerp, idealiter een creditcard of een ander soortgelijk hulpmiddel, hoewel een vingernagel voldoende kan zijn, en schuif de rand langzaam maar stevig tussen de zuignap en de huid.
4. Zodra de zuigkracht breekt en de kop van de bloedzuiger loskomt, pak je het lichaam met je vingers vast om de achterste zuignap los te maken (of graaf eronder met je platte, brede werktuig) en gooi dat ding dan zo hard en ver als je kunt! Of laat het gewoon zachtjes in het water vallen - hoe gruwelijk ze ook zijn, bloedzuigers zijn gewoon weer een van de wezens van de aarde en ze betekenen dat je geen persoonlijk letsel toebrengt.

En voor de goede orde, eenmaal vol, zal de bloedzuiger vanzelf vallen, en meestal binnen ongeveer een half uur. Dus als je het kunt verdragen, wacht dan gewoon af tot het de schoonste verwijdering heeft.

Zodra de bloedzuiger eraf is, reinigt u de beet met water en een antiseptisch middel, droogt u het gebied af en maakt u vervolgens opnieuw schoon, idealiter met waterstofperoxide, wat de effecten van het anticoagulans kan verminderen.

Bloedzuiger verwijderen (de verkeerde manier)

Mensen verwijderen bloedzuigers op allerlei manieren, de meest voorkomende is met doodsbang meppen en / of grijpen voordat de reden is begonnen. Als je de bloedzuiger ruw van je huid rukt, loop je het risico dat het mogelijk met bacteriën gevuld bloed uitspuugt., zoals eerder vermeld.

Andere veel voorkomende maar af te raden technieken voor het verwijderen van bloedzuigers zijn onder meer het verbranden met vlammen of met de sintels van sigaar of sigaret, of het dumpen van zout of azijn over het dier. Deze benaderingen zullen de bloedzuiger verwijderen, maar ze verhogen het risico op infectie voor u, en ze zijn onnodig wreed tegen het dier.

Waarom werden bloedzuigers in de geneeskunde gebruikt?

Duizenden jaren lang gebruikten 'doktoren' bloedzuigers (en messen en naalden en dergelijke) om patiënten te laten bloeden die leden aan alles van de builenpest tot insomnito pneumonito halitosis (waarschijnlijk). Mensen geloofden dat aderlating zou kunnen helpen om de 'humeuren' van het lichaam, de vitale vloeistoffen die samenwerkten om een goede gezondheid te behouden, weer in balans te brengen.

In feite is aderlating natuurlijk het tegenovergestelde van wat zieke mensen nodig hebben, maar de praktijk bleef gebruikelijk tot in de 19e eeuw.

Er zijn echter enkele gevallen waarin aderlating, en vaak met het gebruik van bloedzuigers, tegenwoordig wordt beoefend, en niet minder met de steun van de wetenschappelijke / medische gemeenschap. De aandoening die vaak bekend staat als hemochromatose - of 'ijzerstapeling' in lekentaal - is een aandoening die de lever, het hart en verschillende hormoonfuncties kan aantasten, waarbij de behandeling vaak gepaard gaat met aderlating. Hoewel artsen het tegenwoordig meestal venesectie noemen.

Lees voor andere technieken om griezelig kruipen en insecten te vermijden de beste insectenwerende middelen om je bijtvrij te houden terwijl je in de wildernis bent,