Van Molen Tot Maker, Onze Handgemaakte Pakervaring Met Martin Greenfield

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

De stof vinden

Het verhaal begint in de iconische Harris Tweed-molen, helemaal in het noordwesten van Schotland op het winderige en prachtige Isle of Harris. Mijn man en ik waren op een grondige rondleiding door de molen en de fabriek en terwijl de rondleiding afliep, namen ze ons mee door een lange gang met overtollige stof die voor het oprapen lag. We konden onze eigen Harris Tweed bij Harris Tweed uitkiezen en naar huis laten verzenden. Maar we hadden maar vijf minuten om het te doen omdat we een strak tourschema hadden. Het was alsof we in een spelshow zaten terwijl we klauteren om elke grendel te zien, op stoelen klommen om de top te bereiken, op de grond lagen om te zien wat er op de bodem van de hoop lag, allemaal in manische paniek. Voeg hier het Benny Hill-themalied in.

Uiteindelijk koos ik voor een knappe robin's ei-blauwe plaid met een gedempte rode streep. Paul, mijn man, koos voor lodengroene kleur geweven in visgraat. We sloegen onze grendels de volgende kamer in en de bruisende Schotse dame sneed vijf meter van elk af, genoeg om een driedelig pak voor ons allebei te maken. Ze vroeg om ons adres en dat was dat. We zouden de stof thuis zien.

De pakken maken

Martin Greenfield met voormalig president Barack Obama

Het volgende dilemm dat we tegenkwamen, was: wie ging de pakken maken? Toen we in Lovatt Mill in de grensstad Hawick waren, vroeg ik een van de eigenaren van Lovatt, Alan, van wie hij dacht dat die goed zou passen en hij stelde Martin Greenfield in Brooklyn voor. Bingo. Ik ken de heer Greenfield al vele jaren in de herenkledingwereld. Hij maakte pakken voor iedereen, van Brooks Brothers tot Thom Browne en niet te vergeten generaal Dwight D. Eisenhower, Bill Clinton en Barack Obama. Hij staat liefkozend bekend als de kleermaker van Amerika.

Een maand vooruitspoelen wanneer de stofbouten bij ons thuis aankomen. Ik belde Martin Greenfield en sprak met de lieftallige dame Michelle. Ik legde onze wens uit om twee pakken te laten maken van stof die we hadden teruggestuurd van Harris Tweed. Ze was nogal opgewonden over deze situatie, duidelijk cliënt met liefde voor de stof. We hebben een afspraak gemaakt voor 28 januari^th om 11 uur en we hebben de bouten onmiddellijk verzonden.

Onze grote dag brak aan en we hadden een beetje een kater, maar we bereikten stipt om 11 uur Varet Street 239 in Bushwick. Er is een eenvoudig groot groen bord boven een paar in elkaar geslagen stalen dubbele deuren die je laten weten dat je inderdaad bij Martin Greenfield Clothiers bent. Toen je echter eenmaal binnenkwam, stond je er alleen voor om uit te zoeken waar je heen moest. We gingen een trap op in het magazijn en openden de deur naar de fabrieksvloer. Het leek niet goed. We gingen nog een trap op om de deur te openen en er was een lange gang. Nee. Toen we de derde trap opliepen, hoorden we iemand naar ons toe komen. Een oudere heer die ons pak onder plastic borstels omhoog houdt, lacht en zegt: "Veel succes heren, wacht even!" En ja hoor, we openden geluksdeur nummer drie en liepen door de gang bekleed met houten lambrisering uit de jaren 60 en er was een kamer vol met mensen die in alle richtingen zoemden, sommigen half gekleed, sommigen met stofdeeltjes, sommigen gewoon verdoofd met een enorme grijns; dit was het epicentrum van Martin Greenfield.

De persfoto's en krantenknipsels van president Clinton van Martin Greenfield

We stonden daar vol ontzag en een beetje in de war. We hebben eindelijk Michelle gevonden met wie we onze afspraak hadden gepland. Ze was warm en verrukkelijk en lachte gewoon toen we zeiden dat we hier waren voor onze afspraak om 11 uur. "Oh schat, het zal even duren, daar staan koffie en bagels op tafel." Ze klopte me op de rug en bleef in beweging. Dus deden we wat ons was opgedragen, schonken onszelf een kopje koffie in en kozen voor bagel (dit zijn erg goede bagels) omdat we het allemaal gewoon opdronken. Hoewel dit nauwelijks was wat we hadden verwacht, begonnen we te zien wat deze plek zo speciaal maakt. De kamer was gevuld met een mengelmoes van mensen van oude mannen die al decennia naar Martin komen tot jonge jongens met hun moeders die hun eerste pak op maat kregen voor hun bar mitswa. We ontmoetten meneer die zijn trouwpak liet maken en schijnbaar celeb die veel aandacht kreeg.

Het meest geweldige deel van het proces was om THE Martin Greenfield langzaam te zien, voorzichtig zijn weg door de kamer, om er zeker van te zijn dat de jas de juiste lengte had, dat de klant de juiste voering koos en natuurlijk poseerde voor foto's met bijna iedereen die de deur binnenkwam. Hij is een waar icoon en legende in Amerikaanse herenkleding.

Meneer Greenfield

Martin Greenfield werd geboren in Pavlovo, een klein dorpje in het toenmalige Oekraïne, met een idyllisch provinciaal leven. Op 14-jarige leeftijd werd hij samen met de rest van zijn familie opgepakt door de nazi's en in het concentratiekamp Auschwitz gestopt. Hij heeft zijn familie nooit meer teruggezien.

Martin Greenfield's Book, Measure of Man: From Auschwitz Survivor to Presidents 'Tailor

Na de oorlog betaalden familieleden in Amerika voor zijn overtocht en hij begon opnieuw op 19-jarige leeftijd. Hij kreeg al snel een baan bij GGG Clothing Company en werkte zich op. In 1977 kocht hij het bedrijf en veranderde de naam in Martin Greenfield Clothiers. Al 70 jaar gaat meneer Greenfield in hetzelfde gebouw werken en door de decennia heen is zijn reputatie voor klassieke pakken gegroeid. Hij heeft echt de American Dream geleefd. Als u meer wilt lezen over het leven van meneer Greenfield, moet u zijn boek op Amazon bestellen. Het is fascinerend, gruwelijk en zelfs verbazingwekkend amusant om te lezen.

Toen het eindelijk tijd was om gepast te worden, zorgde Michelle goed voor onze maten van nek tot enkel door ze allemaal op één groot vel papier op te schrijven. Terwijl Paul een klassiek pak koos, wilde ik iets anders. Ik heb verlangd naar Norfolk Jacket, dat klassieke schietjack met riem dat populair werd gemaakt door de hertog van Norfolk in de jaren 1860 en dat populair bleef tot in de jaren 40. Toen ik dit vertelde aan Martins zoon Jay, die ook voor het bedrijf werkt, glimlachte hij en zei: "Oh, we weten hoe we die moeten maken, we hebben alle kostuums voor Boardwalk Empire gedaan." Het was duidelijk dat ik in goede handen was. Toen meneer Greenfield langskwam om me te ontmoeten en ervoor te zorgen dat alles goed ging, noemde ik mijn verlangen naar een Norfolk-jas en hij knikte alleen maar glimlachte en zei zachtjes met zijn lichte accent: "Ja, ik ken deze jas, ik droeg er vaak een. als kind. " We hadden dit korte, rustige moment van verbinding en begrip voordat hij me op de schouder klopte en doorging naar de volgende cliënt.

Mijn eerste aanpassing in de fabriek

Nadat we allebei waren gemeten, bedankten we Michelle en ze zei dat ze contact zou opnemen voor onze volgende aanpassing. Twee maanden later, eind maart, kwamen we terug. Dit keer wisten we wel beter dan in het weekend een afspraak te maken dus kwamen we vrijdagmiddag binnen en het was een heel andere sfeer; alleen wij en een andere klant terwijl de snijplotters en kleermakers stilletjes aan het werk waren op hun stations. Michelle haalde onze pakken tevoorschijn en we konden onze opwinding nauwelijks bedwingen. Michelle maakte aantekeningen over wat we in en uit moesten nemen en toen werd ons gevraagd de knoppen te kiezen die we wilden. Paul trok de aandacht van meneer Greenfield tijdens deze reis en ze keken samen naar het vel met hoornknopen. Paul wees naar de lichtbruine, geelbruine knop en meneer Greenfield glimlachte en zonder iets te zeggen, hield hij zijn hand vast en verplaatste deze naar de donkerdere claxonknop aan het einde van de rij. Dit mag dan een op maat gemaakt pak zijn, maar Martin gaat je zeker zijn twee cent geven en Paul was blij dat hij dat deed.

Het eindproduct

Twee maanden later arriveerden onze pakken in een enorme doos die ontworpen leek door een technisch ingenieur, het was zo gestructureerd en perfect gemaakt dat twee pakken konden hangen, maar geen centimeter konden bewegen. We scheurden de doos niet zo voorzichtig open en trokken de pakken eruit, ritsten de pakzakken open en daar was die stof die we zes maanden geleden op een eiland in Schotland hadden uitgezocht. Het was gesneden, geperst en gevormd om perfect in ons lichaam te passen. Harris Tweed stuurde Martin Greenfield twee labels om in de voering te naaien om de wereld te laten weten dat dit inderdaad pakken zijn gemaakt van de iconische Schotse stof. Het ergste van de ervaring? De pakken werden in mei afgeleverd en we zullen er pas vijf maanden mee kunnen sporten als het koele, frisse herfstweer ons in staat stelt om zulke zware kleermakerslooks aan te trekken.

Onze Schotse vrienden lachten om deze strijd en stelden voor om gewoon terug te vliegen naar Schotland om ze meteen te dragen. Harris Tweed is tenslotte gemaakt voor het wilde en prachtige Britse platteland waar bijna het hele jaar door nip in de lucht hangt. We moeten misschien gewoon een reis over de vijver boeken en een huisje huren in het schilderachtige Stornoway om onze pakken een beetje in hun natuurlijke habitat te laten leven.