Is Cameron Beaubier Amerika's Snelste Motorcoureur?

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

U kunt zogenaamde Superbike-races op motorfietsen en cursussen volgen die vergelijkbaar zijn met die van MotoAmericraces die vandaag de dag teruggaan tot het begin van de jaren zeventig. Deze sport met hoge snelheid is dus bijna twee decennia ouder dan de man die aantoonbaar zijn grootste concurrent is, Cameron Beaubier.

Terwijl hij nog halverwege zijn tienerjaren was, ging Beaubier naar Europa waar hij een aantal jaren zou racen. Hij nam deel aan de Red Bull Rookies Cup en binnenkort ook aan de Wereldbekerwedstrijd. Terug in Amerika worstelde Beaubier "door een paar privateerjaren" ("privateer" verwijst naar racen zonder grote sponsoring) voordat hij resultaten behaalde in verschillende races die "genoeg waren om de aandacht van Yamaha te trekken".

Sindsdien heeft hij de aandacht gekregen van racefans, collega-concurrenten en sponsors van heinde en verre.

Met bijna 50 overwinningen is Beaubier de snelste motorsport in Amerika gaan domineren. Racers rijden op fietsen die snelheden van meer dan 190 mijl per uur kunnen halen, en dit zijn geen rechtstreekse wedstrijden in drag-race-stijl: de gemiddelde Superbike-racebaan kronkelt en draait als een opgerolde slang, en de banen, die weg en vuil mengen, zullen inderdaad iedereen bijten niet klaar voor de uitdaging.

Het is op Yamahbike dat deze jonge rijder van zijn successen heeft genoten "sinds hij zich bij hen heeft aangemeld voor het seizoen 2011-2012." Dus hoe wordt iemand MotoAmericracer van het hoogste niveau? Voor Cameron Beaubier was er eigenlijk geen andere logische koers voor zijn leven om te volgen.

Wanneer ben je voor het eerst met fietsen begonnen?

Cameron Beaubier: Ik ben opgegroeid in een familie van motorliefhebbers in Noord-Californië. Mijn vader racete toen hij opgroeide, deed meestal motorcross, hetzelfde met mijn ooms, ze raceten allemaal veel op vuil, dus ik groeide op toen ik dat zag en deed. Ik kreeg mijn eerste fiets toen ik vier was. Het was de kleine YamahPW50. Dat was precies wat ik wist. Ik ben ook opgegroeid met voetbal, maar naar de baan gaan, dat deed ik voor de lol. Ik nam het niet echt zo serieus, maar toen ik begon over te schakelen van motorcross op het zand naar SuperMoto, dat hybride is, zoals 70% op de stoep, 30% vuil en je rijdt op straatbanden, vond ik de bestrating.

Ik begon daar wat succes te krijgen bij SuperMoto-racen, begon op vrij jonge leeftijd behoorlijk goede resultaten te behalen. Ik begon te denken dat ik hier misschien iets meer mee zou kunnen doen dan alleen voor de lol rijden. Het is een behoorlijk gek gevoel: we rijden op motorfietsen van 400 pond met 220 pk, wat het een beetje in perspectief plaatst.

Er zijn dan drie kilo-auto's met veel minder vermogen?

CB: Oh ja, de verhouding tussen vermogen en gewicht is verbluffend. Dus als je gewoon aan de lijn zit, is dat een geweldig gevoel. Voor mij ben ik niet als een opgepompte kerel, ik wil me gewoon klaarmaken om het te doen, aan de lijn te komen en kalm te gaan. Zodra de race begint, is het allemaal focus en adrenaline, maar daarvoor voel je de motor rommelen, hoor je de 20 andere motorfietsen in de buurt rammelen. Het is intens.

Hoe ziet een echte Superbike-race eruit?

CB: Het zijn veel dingen. Ik bedoel, je moet fit zijn, om klaar te zijn, maar wat cool is aan wegracen, is dat het een beetje van alles is. Je rijdt op gladde wegbanden, maar er is ook wat vuil. Je moet voorbereid zijn op risico's, we gaan met snelheden tot 200 mijl per uur. Maar als dat rode lampje eenmaal uitgaat, denk je daar niet echt meer over na, je bent in je flow. In je achterhoofd weet je duidelijk dat je gewond kunt raken, dat je naar buiten kunt glijden of in de knoop kunt raken met iemand, er komt beslist veel bij kijken.

De gemiddelde MotoAmericrace is tussen de 50 en 55 mijl, wat in totaal ongeveer 40 ronden is, en ze duren elk ongeveer 30 minuten, non-stop. (Dus de focus op de conditie en training van de coureur - de gemiddelde persoon van de straat zou onder dergelijke omstandigheden na slechts enkele minuten al meer dan uitgeput zijn.) Het is dus geen verrassing dat Beaubier het primaire gevoel aan het einde van elke race omschrijft als 'opluchting'.

Ik bedoel, als ik win, is er natuurlijk veel opwinding. [Racers] kijken hoeveel werk hier in zit, alle dingen achter de schermen, en als ik win, betekent dit dat het team heeft gewonnen. Er is gewoon geen beter gevoel dan te weten dat al het harde werk dat alle jongens hebben geleverd, zijn vruchten afwerpt. Het voelt zo goed om dat voor hen en voor jezelf gedaan te krijgen. Maar het is echt een opluchting. Ik heb een paar keer een hartslagmeter gedragen en ik heb gemiddeld 180 slagen [per minuut], en het is 30 minuten, dus het is gewoon vermoeiend.

Is de sport net zo gevaarlijk als veel mensen denken, of is dat een misvatting?

CB: Ik bedoel, je kunt zeker gewond raken, het is gevaarlijk, maar in deze tijd zijn de helmen zo goed, de leren pakken zo sterk dat de fietsen zelfs dingen hebben zoals tractiecontrole die je veiliger houden. We hebben nu zelfs dingen als airbagtechnologie geïntroduceerd door mijn leren pakkenbedrijf Alpinestars en het detecteert G-krachten en kan airbags rond je hoofd en nek uitblazen als het een crash of val detecteert. Dus ja, er kunnen dingen gebeuren, je kunt gewond raken, maar in werkelijkheid is het niet zo erg of gevaarlijk als het lijkt.

Wat geeft jou het voordeel dat tot zoveel podiumoptredens heeft geleid?

CB: Ik denk dat veel ervan teruggaat tot mijn tijd in Europa toen ik jong was. Ze hebben daar een iets andere rijstijl. Ze hebben veel bochtensnelheid en veel hellingshoek, en dat heb ik op zo'n jonge leeftijd geleerd. Het heeft me zeker geholpen omdat ik meer rolsnelheid gebruik dan de andere jongens hier. Maar iedereen heeft zijn eigen rijstijl. Ja, we zitten allemaal op hetzelfde circuit op vergelijkbare fietsen, maar we rijden allemaal onze eigen weg. Sommige jongens schieten het er meteen uit, sommige mensen gebruiken veel remkracht. Ik denk dat ik gewoon snelheid blijf dragen wanneer ik kan en dat helpt echt.

(Tot nu toe heeft de genoemde gedragen snelheid geleid tot meer dan 45 totale overwinningen en vier kampioenschapsoverwinningen. De meest winnende racer tot nu toe, Aussie Mat Mladin, heeft zeven kampioenschappen. Maar Mladin ging in 2009 met pensioen voordat hij 38 was. Beaubier is slechts 27.)