De Beste SNL-muzikale Uitvoeringen Aller Tijden

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Saturday Night Live heeft een lange geschiedenis in het maken van Americlaugh. De sketch comedyshow, geboren in New York in 1975, heeft ook een uitstekende traditie om het beste uit zijn muzikale gasten te halen.

Muzikaal is de show enigszins berucht vanwege zijn gemiddelde akoestiek en zangers missen af en toe regels (of wijden tracks aan verloren huisdieren). Maar het podium is ook historisch rijp terrein geweest voor opmerkelijke kostuums, vreemde rekwisieten, unieke liedcovers en een onbeschreven element dat alleen bij live televisie kan komen.

Gerelateerde gidsen

• Beste komische films op Netflix
• Beste live comedyshows om te streamen
• Beste vinylalbums

We zullen eerlijk zijn: deze lijst is niet definitief en kan in verschillende vormen worden weergegeven, afhankelijk van de stemming waarin u zich bevindt. Als het op muziek aankomt, voelt u zich op sommige dagen als Elton John en op andere dagen voelt u zich Megan Thee Stallion. Wat we kunnen bevestigen is dat dit gemakkelijk 10 van de meest memorabele uitvoeringen zijn in de lange geschiedenis van de typische wekelijkse comedyshow.

Leun achterover, pak een hete kokosnoot met spikes en geniet van deze voorbeeldige live opnames, van de ongeëvenaarde podiumpresentatie van Bowie tot de gitaargodstatus van Jack White.

David Bowie (1979)

RIP David Bowie. Je kunt gewoon niet worden gerepliceerd. Deze voorstelling heeft alles: kostuums, gechoreografeerde waanzin, opera-verfraaiing en nogal statige Picasso of Pop. Je kunt niet wegkijken van deze geweldige vertolking van "The Man Who Sold The World" en de bedwelmende gitaarhaak zal je voor altijd volgen.

The Sugarcubes (1988)

Voor degenen die het niet weten, Bjork begon in de jaren 80 met de IJslandse act The Sugarcubes. Hier geeft ze ons een voorproefje van haar vocale potentie en kinetische aanwezigheid op het podium - het begin van een lange en kleurrijke carrière op het podium. De band was als de Scandinavische versie van de B-52's en daarom geweldig voor zippy live-optredens zoals deze.

R. E. M. (1991)

"Losing My Religion" is een inherent theatraal nummer, gebouwd voor het SNL-podium. Michael Stipe en Co. slaan het hier uit het park met een vlekkeloze levering. Stipe is als een begaafd redenaar, die een boeiende toespraak houdt, gekleed in een pak dat begin jaren negentig schreeuwde. Het is ongelooflijk hoe boeiend de frontman is zonder te dansen of te bewegen op het podium. Het is een oefening in focus en de prestatie die je zou verwachten van een Oscar-winnende acteur.

Nirvan (1992)

Velen zeggen dat Nirvan officieel daarna arriveerde, zijn SNL-debuut. Het trio uit Seattle speelt een knotsgekke versie van de hit 'Sells Like Teen Spirit', versierd met verpletterende drums en Kurt die op een volkomen zorgeloze manier ronddartelt (met geweldig haar). Het is indrukwekkend om te zien dat de band zo volatiliteit schijnbaar zo gemakkelijk blijkt te zijn.

Sinead O'Connor (1992)

Deze dappere cover van Bob Marley’s ‘Oorlog’ in 1992. Zijn schoonheid zit in zijn eenvoud en directheid. Geen toeters en bellen, alleen de Ierse zanger, wat kaarsen en een krachtige boodschap. De voorstelling is huiveringwekkend en eindigt met een band, terwijl O'Connor het beeld van paus Johannes Paulus II (verklaring tegen kindermisbruik in de katholieke kerk) verscheurt en de kaarsjes uitblaast voor een nogal verbijsterd publiek. Blijkbaar wisten zelfs degenen achter de schermen niet dat het eraan kwam.

Prins (2006)

The Purple One beheert hier in wezen een rock-'n-roll-feest met zijn uitvoering van 'Fury'. Zijn trio van achtergrondzangers heeft een balletje terwijl Prince absoluut zijn elektrische gitaar versnippert. Sexy, goed gechoreografeerd en onverbiddelijk, het zou net zo goed de epische videoclip voor het nummer zelf kunnen zijn.

HAIM (2013)

Het badass-trio, ook wel bekend als HAIM, bleek in 2013 een zinderende versie van "The Wire". Tussen de glinsterende vocale harmonieën, de aanstekelijkheid van het nummer en de expressieve en complementaire aard van elk bandlid, is het recept voor hoe je dingen goed kunt doen bij SNL. Als je zo goed bent in het uit de kast halen van pop-rock, heb je het recht verdiend om je een beetje te vervelen, maar HAIM is een en al energie en duidelijk plezier hier.

Kendrick Lamar (2014)

Wauw. De beste rapper ter wereld zit gewoon niet stil. Hier speelt hij een versterkte versie van 'I', versterkt door achtergrondzangers, een volledige band en Lamars onaantastbare vocale tempo. De beste live-optredens bieden iets anders dan wat je in de studio zou krijgen. Deze doet dat tot in de nde graad, met nieuwe intro, alternatieve verzen en slimme uitsplitsingen. Het is een volledig opnieuw bedachte versie van een al geweldig nummer. Tegen het einde ben je uitgeput als je alleen maar naar zo'n geweldige verschuiving hebt gekeken.

D’Angelo en The Vanguard (2015)

Praten over een inzending. Neo-soul-meester D’Angelo betreedt de scène tot in de puntjes gekleed in bijpassende sjaal en hoed voordat hij de microfoon smelt met zijn kenmerkende stem tijdens 'Really Love'. Er is prachtig gitaarwerk, een gevoelige snaarsectie en een algeheel geweldig optreden van zijn band, The Vanguard. Maar D’Angelo en zijn gouden pijpen zouden net zo goed het enige op het podium kunnen zijn.

Jack White (2020)

Ongeveer het enige dat deze uitvoering in de schijnwerpers kan houden, is Jack White's andere uitvoering van dezelfde aflevering, waarin hij op briljante wijze een oud gospelliedje verweefde naar een van zijn eigen nummers om te verwijzen naar de omvang van de huidige pandemie. Hier brengt hij een eerbetoon aan wijlen Edie Van Halen met een absoluut vurige vertoning, waarbij hij “Lazaretto” (ook passend nummer om te spelen tijdens een pandemie) aan flarden scheurt. De combinatie van zijn all-plaid getup en ongelooflijke vingerwerk is er een voor alle leeftijden.

* Schreeuw het uit naar de SNL-prestatievideo's die momenteel niet beschikbaar zijn of van lage kwaliteit zijn (of alleen audio), want er zijn er veel (Solange, Chris Martin over Bob Dylan, The Strokes in 2002, enz.)