"Island Earth" -documenten De Tumultueuze Relatie Van Hawaï Met GGO's

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Terwijl ze met haar gezin bovenop een dramatisch uitkijkpunt staat, ontvouwt de openingsscène van Island Earth zich in een veelzijdig gesprek over de toekomst van de landbouw met steeds weer nieuwe problemen. Het is een verhaal dat de problemen achter ggo's in de wereldwijde voedselvoorziening uitpakt en hun impact op lokaal niveau onderzoekt.

Het is het nieuwste werk van de met een Emmy bekroonde filmmaker Cyrus Sutton en is misschien wel zijn meest complexe tot nu toe.

De film volgt de lokale wetenschapper Dr. Cliff Kapono terwijl hij op zoek is naar antwoorden op de snelle verandering in de Hawaiiaanse landbouwpraktijken, inclusief de bijna totale overname van beschikbare Hawaiiaanse landbouwgrond door bedrijven die zich richten op het experimenteren met GGO's (genetisch gemodificeerde organismen) om de voedselproductie te verhogen. voor en op het vasteland.

Sutton illustreert de transitieve aard van het probleem door middel van talloze publieke en private belangen die voortdurend in de war raken, terwijl gezinnen, scholen en gemeenschappen (letterlijk) vastzitten tussen grote stukken chemisch beladen landbouwgrond. Aan de ene kant herschikken grote bedrijven de lijnen voor grootschalige productie van gemechaniseerde landbouw. Aan de andere kant planten lokale gemeenschapsleiders en activisten één voor één gewassen om land aan te vullen dat door de industrialisatie op zijn kop is gezet.

• 1. Anti-GMO maart op Maui, Hawaii, 2015
• 2. Kleinschalige, biodiverse landbouw.
• 3. Velden maken plaats voor dorpen die langs de kust liggen.
• 4. Traditionele Hawaiiaanse landbouwtechnieken.

We spraken met Sutton per telefoon om meer te weten te komen over zijn reis naar de film en de relevantie ervan in het landschap van vandaag.

Wat is volgens jou de belangrijkste verhaallijn van de film?

Ik denk dat er een groot conflict is tussen de mensen die op het land wonen en de landbouwbedrijven die oude patronen van kolonialisme volgen. Ik wilde dit diepere thema van evenwicht onderzoeken en niet deelnemen aan het systeem op een manier die de cyclus voortzet. Ik wilde de organische kracht van gemeenschapsopbouw laten zien terwijl we doorgaan met het aanpakken van deze problemen en ons concentreren op het samenbrengen van alle kanten.

Was het moeilijk om de concurrerende agenda's in evenwicht te brengen tijdens het maken van de film?

Het gaat er echt om de bron van elk van hun grieven te achterhalen - naar de verschillende bewegingen te kijken en degenen te benadrukken die zijn gemarginaliseerd. Het is een moeilijk probleem: de lokale bevolking wordt vergiftigd door de chemicaliën die deze grote bedrijven gebruiken, maar diezelfde bedrijven bieden tegelijkertijd banen voor de gemeenschap. In de film was Kauai daarvoor een casus.

Verandert het huidige politieke landschap (zowel in Amerika als wereldwijd) de betekenis of urgentie van de film?

Ik heb de film afgemaakt voordat Trump werd gekozen. Het werd echter ironisch dat de man die we hebben gekozen op hem lijkt (Kauai-burgemeester Bernard Carvahlo) - het laat alleen maar zien dat we veel werk te doen hebben.

Ik denk dat de gevonden berichten relevanter zijn dan ooit. We hebben lange tijd een hogere kwaliteit van leven gehad door bronnen uit andere, minder ontwikkelde plaatsen te halen. Nu de rest van de wereld begint te globaliseren, schept dit problemen bij het in evenwicht brengen van ieders behoeften. Wat misschien alleen leek op het probleem van de Hawaiiaanse of arme mensen, breidt zich nu uit tot een zeer mondiaal probleem.

Hoe gaan we verder?

Het is een gevecht op twee fronten.

Ten eerste: burgerzin is lange tijd een unsexy iets geweest, maar het is tijd om opnieuw met de lokale politiek bezig te zijn. Het is belangrijker dan ooit om naar uw plaatselijke bijeenkomsten in stad / provincie te gaan en die inspanning te leveren. Het is fascinerend om te zien hoe deze beslissingen worden genomen en de mate van betrokkenheid daarbij. Als gevolg hiervan kunnen we onze voedselsystemen opnieuw uitvinden door middel van controle en verantwoording.

Ten tweede: de reden waarom we voedsel verbouwen zoals we dat doen, is om onze oogst te mechaniseren. We hebben een systeem gebouwd waarbij pesticiden en rijenoogst het landschap domineren. Het creëren van een robuuster en veerkrachtiger kader zal de sleutel zijn om vooruit te komen als richtlijn om lokaal meer voedsel te creëren. We kunnen biodiversiteit creëren in onze landbouw en enkele van de paradigma's terugbrengen die door de generaties heen verloren zijn gegaan.

De grote uitdagingen die voor ons liggen, worden tegen het einde van de film in scène gezet terwijl Chun door de gangpaden van de lokale Costco dwaalt, ontevreden over het gebrek aan lokale opties om haar gezin te voeden.

"Het is moeilijk om geen deel uit te maken van deze machine", zegt ze.

Kort daarna kijkt ze uit over de weelderige vallei die naar beneden zweeft naar de elektrischblauwe zee op slechts enkele kilometers afstand van de grote kistdiscounter en het eindspel komt in beeld.

"Het uiteindelijke doel is om deze plek ooit weer tot bloei te zien komen", zegt ze terwijl ze eerbiedig naar het land gebaart, "en om onze gemeenschap van voedsel te voorzien."