Waarom Vechter Israel Adesanya De Toekomst Is Van UFC

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Toen ik opgroeide, wilde mijn broer karatelessen nemen, een specifieke term die een algemeen woord werd voor alle vechtsporten die in de jaren '90 in stripwinkelcentra in heel Amerika werden onderwezen. Hij en mijn vader sloten zich aan bij "dojo" gerund door "sensei" die Iers was en droeg een witte pajam "gi" cinched door een zwarte riem geborduurd met kleine lettertjes die niemand kon lezen. Omdat mijn broer en ik een jaar uit elkaar zijn en alles samen zouden doen, begon ik karatelessen te nemen die geen karate waren, maar Koreaanse krijgskunst die werd onderwezen door een man die nog nooit naar Azië was gereisd. een paar maanden later werd mijn zus, die eerder gymnastiek had gedaan, naast haar twee broers ingeschreven. Achteraf gezien was het waarschijnlijk zo dat mijn ouders op gas konden besparen.

Verwant

• Live stream UFC
• UFC 259-kanaal
• UFC 259 Fight Card
• UFC 259 PPV-prijs
• UFC 259-tijd

Karate was prachtig: de cadans en hoeken en synchronisatie van rechte lijnen, ledematen uitgestrekt met middelpuntvliedende kracht en het draaien van heupen, een soort interpretatieve dans. Maar zelfs toen, halverwege de jaren negentig, schudde het Ultimate Fighting Championship alles over onze ideeën over vechtsporten door elkaar. Het concept van UFC was eenvoudig, en ook de plot van de vechtfilm Bloodsport van Jean-Claude Van Damme: wat als er een toernooi was dat stijl tegen stijl keerde om erachter te komen welke de beste was? Wat als het Japanse karate het opneemt tegen de Israëlische Krav Maga? Wat zou er gebeuren als een Olympische worstelaar tegen sumoworstelaar vocht? Het was een oefening van buitensporige, Amerikaanse vindingrijkheid op zijn best, zonder beperkingen en geen stakingen verboden. Steek de twee vechters in een kooi die alleen opengaat als een man zich onderwerpt of wordt uitgeschakeld.

Maar het punt van de woorden die hieraan leidden, is dat Israel Adesanya, de in Nigeria geboren Nieuw-Zeelander en UFC middengewicht kampioen, de drie decennia lange stelregel van de sport van mixed martial arts uitdaagt, en wanneer hij strijdt voor de Light Heavyweight titel op zaterdag 6 maart in Las Vegas, zal hij een revolutie teweegbrengen in sport die op revolutie is gebouwd.

Gehost in Denver, Colorado, in 1993, werd de UFC oorspronkelijk afgekeurd door conservatieve politici en vechtende puristen, en toch verspreidde het zich als een lopend vuurtje. De eerste winnaar van het toernooi, Royce Gracie, wurgde alle bezoekers met de Braziliaanse Jiu-Jitsu van zijn familie, die de naam van Japanse vechtsporten leende, maar er evenveel mee te maken had als een Ier die Koreaanse stijl onderwijst in Detroit. Gracie's worsteling neutraliseerde grotere, sterkere mannen door ze tegen de grond te knuffelen en vervolgens te schaken om kwetsbare plekken zoals de nek of het aanhangsel te isoleren. En het maakte elke andere krijgskunst voor gek, waarvan de beoefenaars hulpeloos leken zodra ze op hun rug belandden. Er waren geen wielschoppen en brede standen meer. Braziliaans Jiu-Jitsu en worstelen waren revolutionaire, altijd veranderende vechtsporten, omdat ze kunstgrepen en schoonheid afschaften en een nieuwe filosofie creëerden die alleen vuile, brutale en efficiënte techniek omvatte.

Het is allemaal zo eenvoudig op papier en pixel, maar niemand is er nog in geslaagd om het sfinxachtige raadsel van Adesanya op te lossen. Ongeveer de helft van zijn gevechten gaat over de volledige afstand van drie of vijf ronden, maar in tegenstelling tot zijn tegenstanders loopt Adesany aanzienlijk minder schade op omdat zijn bereik zoveel groter is (artillerie kost minder slachtoffers dan infanterie), en hij is bijna net zo mooi in het gevecht na het gevecht. zoals hij is in de weging. In de gevechten waar hij de technische knock-outvistrikes scoort, zijn ze ofwel het totaal van headshots vipunches of een head-kick die schijnbewegingen naar de benen maakt voordat hij zijn weg naar de tempel vraagt. Tussendoor schudt hij en prikkelt hij en poseert alsof hij van Olympus naar beneden kijkt.

Er zijn genoeg kampioenen geweest die de aandacht trekken van buiten de sport - Conor McGregor, zeker, samen met Chuck Liddell, RondRousey en Jon Jones, om er maar een paar te noemen. Net als elke andere kampioen is Adesany heel erg goed, maar het is vermeldenswaard dat hij zo goed is. voormalig professionele kickbokser, hij zou een gemakkelijke maaltijd moeten zijn voor elke worstelaar of grappler in de Gracie-vorm, en in het moderne tijdperk is elke jager ofwel een worstelaar of een worstelaar, dus elk gevecht zou op deze manier moeten verlopen: tackelen, grond-en-pond stoten, vin. Maar Adesany kan niet worden geschrapt. Om zelfs maar dichtbij te komen, moeten tegenstanders de handschoen van naaldprecieze vuisten en lange trappen uit de kleedkamer halen. Wanneer tegenstanders schieten, strekt hij zich uit of verdedigt hij zich meestal binnen de clinch, waarbij hij zijn ongelooflijk lange aanhangsels in wiggen vouwt die ruimte creëren en hem uiteindelijk toestaan weg te joggen. En dan heeft hij weer afstand, en een gestage regen van stoten en trappen in het gezicht hoopt zich op, en men zorgt er uiteindelijk voor dat alles wit en dan zwart wordt als zijn tegenstander omvalt en de scheidsrechter de wedstrijd zwaait.

Vechtsporten trekken, net als andere contactsporten, niet vaak mannen met een hoog karakter aan. Maar Adesanya, 31 en pas drie jaar in zijn UFC-carrière, heeft de elektriciteit van een van de vorige of huidige grootheden en heeft zelfs een vleugje controverse vermeden. Hij heeft een perfecte staat van dienst in de achthoek, en bovenal is hij een prachtige vechter om naar te kijken. In de sport die vanaf het begin stijl voor inhoud heeft geschuwd, bewijst hij dat moderne vechters beide kunnen hebben.

Er moet ook worden opgemerkt dat Adesanyis gigantische nerd is in dezelfde geest als schrijver Ta-Nehisi Coates. Adesanya, zo krachtig en gerespecteerd in zijn vakgebied, choreografeert zijn walk-outs met Pokemon-toespelingen, en zijn bijnaam, The Last Stylebender, is aangepast van anime. Het is heel goed mogelijk dat niemand ooit heeft geprobeerd hem te pesten, en het is nu te laat.

Zaterdag zullen fans zoals ik terugflitsen naar de stripwinkelcentra van onze jeugd, waarbij ze zich de schoonheid van schoppen en stoten herinneren wanneer Adesany het opneemt tegen Jan Blachowicz voor de Light Heavyweight-titel. UFC 259 heeft een overtuigende kaart, waaronder twee andere kampioenschapsgevechten, evenals de terugkeer van Islam Makhachev, een out-of-nowhere jager die zijn COVID-jaar doorbracht met het verslaan van tegenstanders alsof ze aan een lopende band zaten. Maar bovenaan de kaart staat de helderste ster van de UFC, Israel Adesanya, die het opneemt tegen de Poolse knock-outartiest en vechter tijdens een win streak van vier gevechten. Ogen kijken toe, wachtend op de winnaar. Maar meer dan dat, we wachten op de magie die Adesanyhas had sinds zijn debuut, een aparte vechter die de nooit eerder vertoonde sport nog nooit eerder heeft gezien.