Hoe Champion Runner Nick Symmonds Een Social Media Star Werd

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Het is moeilijk om de aandacht van de wereld vast te houden als atletiekatleet. In de VS hoover voetbal en basketbal de pers, en in de rest van de wereld is het voetbal en, ik weet het niet, misschien cricket. Maar gedurende zijn hele professionele carrière slaagde Nick Symmonds, professionele hardloper, erin om oogbollen en krantenkoppen te ontworstelen aan grotere, beter gefinancierde sporten door zijn eigen charme, vindingrijkheid en moed. "Ik ben een kleine, stevige jongen uit Boice", zegt de 37-jarige. "Ik wist dat ik, om betaald te worden, een andere set kaarten zou moeten spelen."

Vandaag, een aantal jaren na zijn pensionering uit de sport, heeft Symmonds, uit zijn huis in Springfield, Oregon, zijn bereik alleen maar vergroot door zichzelf te ontwikkelen tot een sociale medicijnberoemdheid en CEO, waardoor zijn tweede act succesvoller is dan zijn toch al onwaarschijnlijke eerste.

Nadat hij in 2008 de professionele hardloopwereld betrad, tikte hij Division III-aluin af op zoek naar blue-chippers om af te trappen, kreeg hij een dekenachtige controle over concurrenten en breidde hij vervolgens uit. Zijn heldendaden waren legendarisch en krantenkoppen: hij had een relatie met Paris Hilton, er werd gezegd dat hij in The Bachelor zou verschijnen en hij werd op zijn schouder geveild voor advertentieruimte vieBay. Hij bekritiseerde openlijk de Russische wet in Rusland, een actie waarbij de mindere man op creatieve wijze vergiftigd zou worden. Hij nam in zijn eentje tegelijkertijd zijn nationale bestuursorgaan en Nike op zich, wat het equivalent zou zijn van Tom Brady die achter zowel de NFL- als de Wilson-voetballen aan zou gaan. En ondanks deze secundaire eisen aan zijn tijd, energie en aandacht, bleef Symmonds domineren. Als achtvoudig kampioen van de VS won hij zoveel in zijn afstand, de 800 meter (ongeveer een halve mijl), dat maar weinig mensen veel kritiek konden uiten, behalve dat hij altijd zijn mond snakte. "Misschien is het de arrogantie van de jeugd of gewoon high van het winnen van die zilveren medaille, maar ik heb zoiets van: 'Ik ben nu onaantastbaar, ik kan zeggen wat ik wil' ', zegt hij over zijn pro-LGBTQ-standpunt over de Wereldkampioenschappen 2013 in Moskou. Zijn opmerkingen haalden internationale krantenkoppen, waaronder de New York Times en CNN. "Dus dat deed ik", zegt hij. "Ik zei precies waar ik aan dacht."

Symmonds leidt nu een rustig leven en verandert elke maand van jagen naar vissen, van surfen naar skiën en bergbeklimmen, terwijl hij een speeltuin voor buitenmensen noemt. Zijn 9-tegen-5 is de CEO van Run Gum, een met cafeïne doordrenkt kauwgombedrijf dat hij in 2009 samen met zijn universiteitscoach Sam Lapray oprichtte. En gedurende welke tijd dat alleen zijn lunchpauze zou kunnen zijn, laat hij zijn YouTube-kanaal groeien zoals wiet, en het heeft nu 300.000 abonnees overtroffen.

"In plaats van door heel Europa op Diamond League-circuits te rennen, ren ik op South Eugene High School - die eigenlijk meer kijkers krijgt dan wat ik vroeger deed als prof", zegt hij. "Het is gewoon gek waar de oogbollen zijn verdwenen."

Symmonds is niet alleen je tuinachtige Insta-narcist, hoewel hij vrijelijk zal toegeven dat hij het heerlijk vindt om voor de camera te staan. Zijn tijd in de schijnwerpers is eerder een hulpmiddel geweest. Als professionele atleet gebruikte hij zijn positie om vuur te werpen op elke hypocrisie en hypocrieten die hij zag. Vaak was het bij USTrack and Field, het nationale bestuursorgaan van de sport in de VS en de ultieme scheidsrechter die kampioenschappen en Olympische teams maakte. Dankzij deze kracht kon het zijn atleten verpakken en verkopen aan adverteerders, waarbij het een groot deel van het geld ophaalde, terwijl hun vermogen om individuele sponsors aan te trekken werd beperkt. Met velen, waaronder Symmonds, die volgens het vierjarige Olympische model van feesten en hongersnood leefden, was het worden van professionele atletiek verwant aan het afleggen van de gelofte van armoede. Hij probeerde niet om atleten te verenigen of te hervormen door middel van wetgeving, die allemaal al eerder waren geprobeerd en sindsdien zijn geprobeerd, en met weinig succes. "Ik zei net:‘ Dit is een stier … ’,’ zegt hij. "Dit systeem is verkeerd, en hier is waarom."

Voor zijn actie trok Symmonds van alle kanten vuur. USATF beloofde beloften om te hervormen zonder door te gaan en praatte keihard achter zijn rug. Zijn medesporters, waarvan sommigen waarschijnlijk hoopten het weinige dat hun welwillende dictators aanboden, te behouden, wierpen schaduw en subtweetjes. Toch hield hij vol. "Ik heb veel van mijn poeder verspild aan deze [nationale bestuursorganen] die niet zouden veranderen. Wat een enorme tijdverspilling”, zegt hij. "Ik kijk terug en ik denk:‘ Wat als ik net iets heb gemaakt? ’"

"Nick was disruptor, wat nodig was in de sport, en eerlijk gezegd nog steeds is", zegt Paul Doyle, zaakwaarnemer en oprichter van de American Track League, die in januari een deal met ESPN aankondigde. "Hij liet atleten weten dat het oké was om te spreken en op te komen tegen de leiders van de sport."

Als er hoop is dat de baan en het veld breken met de vierjaarlijkse focus, dan is dat door de inspanningen van Doyle, die de prille competitie in 2013 oprichtte en het stoffige formaat van de traditionele baanwedstrijd opschudde. Symmonds nam in 2015 deel aan een van de bijeenkomsten van de competitie, en hij spreekt zijn steun en waardering uit voor. "[Founding meet] zou veel, veel meer hebben gedaan om de atletieksport te helpen in plaats van geestdodende ontmoetingen met USATF te hebben," zegt hij.

Maar Symmonds heeft veel gebouwd. Terwijl hij zijn kampioenschappen won, groeide hij een keten van zonnestudio's in het sombere Eugene, Oregon, om ze uiteindelijk te verkopen, en nu, als CEO van Run Gum, brengt hij zijn dagen door met het uitbreiden van het merk, dat al in Walmart, Target, en hardloopt. en fietsen speciaal winkels in het hele land. En toch wil hij meer. "Iedereen, waar dan ook, kan vanaf morgen ondernemer zijn", zegt hij. "Ik begin net aan het oppervlak te krabben."

Danny Mackey, Symmonds 'voormalige coach en hoofdcoach van de Brooks Beasts Track Club, zegt dat hij Symmonds voor het eerst op de vlucht ontmoette tijdens een bezoek aan Eugene in 2007. Later, in de plaatselijke bar, was hij verrast om te ontdekken dat Symmonds al een stud in de hardloopwereld is., keek hem strak aan en herinnerde zich de naam van de stadgenoot. Toen hun coachingrelatie in 2014 begon, leerde hij hem beter kennen.

'De discipline die ik hem zag, was er een waarover je een boek zou schrijven', zegt Mackey. "Daarom is Run Gum succesvol."

Nu, bijna drie jaar na zijn pensionering, beweegt Symmonds schijnbaar sneller dan ooit. Hij zal strandgangers racen in schildpaddenkostuum, skaten over vier minuten mijl, of forel ter grootte van je arm uit de rivier trekken. Pro-track verdwijnt, en toch zijn er maar een paar dingen die hij anders zou willen doen. "Ik krijg veel vragen over de grootste spijt die je hebt van je professionele hardloopcarrière", zegt hij. "Ik grinnik en zeg dat ik niet eerder met YouTube-kanaal ben begonnen."