Boekbespreking 'The Ghost Army Of World War II

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

De titel en de korte beschrijving op de omslag van het boek van Rick Beyer en Elizabeth Sayles maken overduidelijk waar het boek over gaat. Er staat: The Ghost Army of World War II: How One Top Secret Unit bedroog de vijand met opblaasbare tanks, geluidseffecten en andere gedurfde nepartikelen.

En dat is wat de Twenty-Third Headquarters Special Troops (AK the Ghost Army) deed. Laten we eerst een beetje praten over het Ghost Army zelf en hoe deze jongens werkten, daarna zullen we het hebben over het gelijknamige boek en waarom je het zou moeten lezen.

Verwant:

• Beste geschiedenisboeken
• Beste non-fictieboeken
• Beste geschiedenispodcasts

Het Ghost Army bestond uit ongeveer 1100 man. Dat is de grootte van het bataljon, en is in feite groter voor dat type eenheid, aangezien de meeste bataljons bestaan uit een paar honderd tot duizend troepen. Met al zijn bedrog in actie, zou dit bataljon echter de schijn van kracht kunnen creëren die ruim twintig keer zo groot is. Hun taak was simpelweg om de vijanden (in dit geval het Duitse leger van het Derde Rijk, AK de Wehrmacht, AK de nazi's) te laten denken dat er een legerkorp in een bepaald gebied was opgesteld. Dat betekende dat ik moest geloven dat maar liefst twintig tot veertig of vijftigduizend soldaten zich hadden verzameld waar in werkelijkheid een fractie van die strijdmacht zich daadwerkelijk bevond. Het idee was om een groot deel van de Wehrmacht-inspanningen van andere locaties over te hevelen, waardoor de Duitse linies op kritieke punten voorafgaand aan de opmars van de geallieerden werden verzwakt, waardoor onnodig gebruik werd gemaakt van vijandelijke brandstof en rantsoenen, de aanvoerlijnen van de nazi's werden uitgerekt en in het algemeen een van de beste strijdkrachten die de wereld ooit had gezien. Dat was geen gemakkelijke taak.

Gelukkig waren de heren van de Twenty-Third Special Headquarters Division enkele van de slimste, meest toegewijde soldaten in het Amerikaanse leger. Dat is nogal ironisch, want de meesten van hen waren voor de Tweede Wereldoorlog schrijvers, cartoonisten, krantenredacteurs of wetenschappers, en weinigen hadden zich ooit voorgesteld dat ze legergroen droegen.

De inspanningen van het Ghost Army omvatten drie primaire activiteiten: de eerste was het gebruik van fysieke objecten om de waarheidsgetrouwheid van troepactiviteiten te creëren; dit omvatte opblaasbare en houten tanks, vrachtwagens en andere voertuigen die snel konden worden opgesteld en verplaatst. De tweede was het gebruik van geluidseffecten - het letterlijk spelen van de geluiden van tanks en vrachtwagens die rond viloudspeaker rijden. En ten derde beheerste het Ghost Army valse signaalintelligentie, het uitzenden van valse viradio-informatie, het verzenden van valse telegraafberichten, valse rapporten die bedoeld waren om te worden onderschept, en meer.

Na de geallieerde landingen in Normandië in juni 1944 volgden de mannen van het Ghost Army de 'werkelijke' troepen (natuurlijk niet de bedoeling oneerbiedig te zijn - deze mannen waren door en door soldaten, die de oorlog gewoon op een andere manier vochten) als de ontsnapping van de bruggenhoofden begon. De echte aanval op Europa begon in augustus van dat jaar en een van de kritieke activiteiten van de Twenty-Third Special was het benaderen van de aanwezigheid van andere eenheden. Ze wisselden regelmatig de emblemen op hun uniform en de markeringen op hun (nep) voertuigen, waarbij ze zich op een dag voordeden als het zesde leger en een andere van het zevenendertigste veldartilleriebataljon. Het was in deze laatste hoedanigheid dat de soldaten van het Ghost Army vaak hun ware waarde en ware doorzettingsvermogen toonden; vele nachten zouden de mannen nepwapens afvuren die het afvuren van artilleriestukken simuleerden en dan schuilen toen echte Duitse artillerie reageerde, waarbij granaten op de nepwapens en een kleine groep echte mensen regenden. Ondertussen zou de eigenlijke geallieerde artillerie kilometers ver worden ingezet, geen binnenkomend vuur opvangen en zichzelf in een ideale positie vestigen of vooruit manoeuvreren als dat nodig was. Dit patroon zou tot aan het einde van de oorlog in het voorjaar van 1945 overal op het westelijk front worden herhaald.

The Ghost Army is in veel opzichten een uniek boek, wat gezien het onderwerp geen verrassing is; maar misschien wel het meest opvallende aan dit boekdeel is het feit dat er op twee verschillende manieren van genoten kan worden. Het boek met harde kaft is groot - het is van wat men de afmetingen van een salontafel zou noemen, ongeveer twintig bij tien centimeter - en ongeveer 240 pagina's lang. Die pagina's zijn een bijna gelijkmatige mix van foto's met bijschriften, schetsen, kaarten, afbeeldingen en pure tekst. Je zou door The Ghost Army kunnen bladeren door alleen de bijschriften te lezen en naar de afbeeldingen te kijken en een goed begrip te hebben van wat de eenheid deed en wie de gelederen omvatte. Als alternatief zou je het proza kunnen lezen zonder naar een enkele afbeelding te kijken, en wegkomen met een grondig begrip van wie ze waren en wat ze deden.

Maar natuurlijk geniet je van The Ghost Army als elk woord wordt gelezen en elk beeld wordt gewaardeerd. Dat komt vooral door hoe kleurrijk de mannen van de Twenty-Third Special Headquarters Division werkelijk waren. Hoeveel andere bataljons hadden tientallen cartoonisten, fotografen en schilders? In tegenstelling tot de meeste WO II-eenheden, waar af en toe foto's van werden gemaakt door mannen en vrouwen die voor Stars and Stripes werkten of de troepen documenteerden voor het militaire nageslacht, was het Ghost Army een zelfdocumenterende outfit, met alles van potloodschetsen tot aquarelschilderijen en foto's die beide vastlegden. de inspanningen en de essentie van hun oorlogstijd.

Het schrift zelf is helder en beweegt zich in een mum van tijd, hoewel het vaak sneller gaat dan de geschiedenisstudent misschien leuk zou vinden. Je zult niet wegkomen van The Ghost Army met de kennis van de laatste jaren van het Europese theater van WO II, maar je zult een gedegen begrip hebben van de rol van deze ene eenheid in het conflict. En je zult ook verbinding voelen met enkele van de individuele mannen die in het Ghost Army hebben gediend. Sayles en Beyer doen een bewonderenswaardig werk door veel van hun personages in te kleuren, de juiste details te kiezen, de juiste aanhalingstekens te gebruiken en hun tekst te koppelen aan de juiste afbeeldingen om deze unieke soldaten menselijk te maken en in een context te plaatsen.

Het boek bereikt ook op bewonderenswaardige wijze wat zoveel geschiedenisboeken niet doen: het is een genot om te lezen, zelfs als je niet klaar bent om een proefschrift over militaire theorie te geven nadat je de laatste pagina hebt doorgenomen.