Dit Is Je Brein Over Suiker, Van Verlangen Tot Crash

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Er zijn maar weinig dingen die gegarandeerd vurige discussies aanwakkeren zoals het menselijke dieet. Wat houdt 'goed eten' precies in? Veganisten, Noordse lijners, flexitariërs en zoneters zijn het fundamenteel oneens over bijna alles wat met voeding te maken heeft. Een ding waar ze het allemaal over eens zijn, is dat te veel suiker slecht is. Bewerkte voedingsmiddelen vol geraffineerde suikers en koolhydraten doden langzaamaan de meeste westerse samenlevingen. Wat nog erger is, is dat onze hersenen vastbesloten zijn om niet alleen van dit voedsel te genieten, maar er ook naar te hunkeren. Begrijpen waarom dat gebeurt, kan de sleutel zijn om de cyclus te doorbreken. Van verlangen tot crashen, dit zijn je hersenen op suiker.

Eerst komt de stormloop

Onze primitieve, harige voorouders hebben het overleefd door op zoek te gaan naar voedsel met de meeste voedingsstoffen dat ze konden vinden. Suiker - met name glucose - biedt de meest betrouwbare, verteerbare energiebron, dus onze hersenen zijn geëvolueerd om ons te belonen wanneer dergelijk voedsel wordt geconsumeerd. Elke keer dat we suiker consumeren, stuurt ons mesolimbische dopaminesysteem - het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor het uitdelen van chemische "beloningen" - een signaal om dat gedrag positief te versterken. Na verloop van tijd zijn we geconditioneerd om meer beloningen te zoeken in de vorm van meer suikerhoudend voedsel. Het is dezelfde reden waarom illegale drugs ons het gevoel geven dat we aan de top van de wereld staan.

Dan komen de verlangens

Duizenden jaren geleden, toen het hoogtepunt van “eetaanvallen” misschien een handvol vijgen was, was een toegenomen verlangen naar suiker prima. Mensen hebben misschien tientallen kilometers moeten reizen om hun volgende suikervloeistof te vinden. Ze aten veel minder glucose en trainden veel meer tijdens het proces. Maar de alomtegenwoordigheid van de huidige gefabriceerde voedingsmiddelen met veel suiker in combinatie met een meer zittende levensstijl dwingt velen in de westerse wereld tot een vicieuze cirkel van verslaving.

In tegenstelling tot harddrugs heeft ons lichaam suiker nodig om te overleven. Het is niet zo dat we gewoon met suiker kunnen stoppen. We moeten er in ieder geval wat consumeren om de cellen in ons lichaam van brandstof te voorzien.

Suiker is zo effectief in het ‘haken’ van het menselijk lichaam dat het de basis is geworden van ons moderne ‘obesogene’ (dat wil zeggen obesitasbevorderende) dieet. Er zijn ook aanwijzingen dat ons lichaam snel tolerantie voor suiker ontwikkelt. Dankzij een verder nuttig proces dat neuroplasticiteit wordt genoemd, zijn onze hersenen in staat hun eigen chemie na verloop van tijd opnieuw te bedraden. Dus hoe meer suiker we consumeren, hoe meer we willen - misschien zelfs nodig hebben - om dezelfde high te krijgen.

Dat is de reden waarom suikerverslaving voor velen bijna onmogelijk te doorbreken lijkt. Het is deels een kwestie van wilskracht, maar er is ook een fysieke component. In tegenstelling tot harddrugs heeft ons lichaam suiker nodig om te overleven. Het is niet zo dat we gewoon met suiker kunnen stoppen. We moeten er in ieder geval wat consumeren om de cellen in ons lichaam van brandstof te voorzien.

Wat is een verslaafde om te doen?

De enige manier om de suikerconsumptie te beperken en de kans op verslaving te minimaliseren, is te weten hoeveel suiker er in het voedsel zit dat je eet. Dat klinkt voor de hand liggend totdat je bedenkt hoe verraderlijk suiker kan zijn in het gemiddelde westerse dieet. Het wordt toegevoegd aan de overgrote meerderheid - bijna 75% - van de voedingsmiddelen die we consumeren. Het is begraven in voedingsetiketten onder meer dan 60 andere gedaanten, waaronder veel voorkomende namen als fructose-glucosestroop en sucrose. Maar het verbergt zich ook in het volle zicht als rijststroop, muscovado en gerstemout. Nutritioneel verwerkt ons lichaam deze allemaal als suiker, en te veel ervan is slecht.

Om onze overconsumptie in perspectief te plaatsen, bedenk dat de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie suggereren dat de gemiddelde dagelijkse suikerinname van volwassenen vijf procent van hun totale calorieën zou moeten zijn. Dat komt neer op ongeveer 25 gram of slechts zes theelepels. een blikje cola bevat 39 gram suiker en een kopje van de meeste granen met rozijnenzemelen bevat meer dan 20 gram. Voor koffiedrinkers van twee theelepels per kopje hebben ze al na drie kopjes hun dagelijkse suikerlimiet bereikt.

Het goede nieuws is dat de neuroplasticiteit van de hersenen het ook mogelijk maakt om zijn toleranties te resetten als we onszelf ertoe kunnen brengen om te bezuinigen op voedingssuiker. Regelmatige lichaamsbeweging en voedsel dat rijk is aan omega-3-vetzuren (denk aan noten, vette vis en zaden) kunnen ook bescherming bieden en de hersenen helpen nieuwe neuronen te vormen die niet naar suiker verlangen.