Waarom Deze Marine Corps-dierenarts De Volgende Generatie BASE-jumpers Traint

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Het is nu moeilijk om Scotty Bob Morgan te bereiken op het afgelegen platteland van Brazilië. Het is twee maanden geleden dat hij en zijn vrouw, Julia, begonnen te werken in de buurt van de dropzone, 'een plek waar idioten leren hoe ze uit vliegtuigen moeten springen', zegt hij lachend. Maar echt, dat is gewoon een side-optreden, een manier om de tijd te doden wanneer hij zijn ware passie niet beoefent: bouwen, antenne, overspanning en aarde springen, of BASE, en het aan anderen leren.

Morgan, 34, lijkt op het eerste gezicht gewoon een vuilzak buitenmens, en het internet is gevuld met de sprongen, duiken en wingsuit-vluchten die hem wereldwijde bekendheid hebben bezorgd. Maar de inwoner van San Diego, Californië, bracht zijn eerste vijf jaar van de middelbare school door in het Marine Corps als Combat Cameraman, een baan vergelijkbaar met Joker in Full Metal Jacket. Gedurende zijn hele dienstverband, waaronder twee uitzendingen in Irak, documenteerde hij de heldendaden van anderen. Nu, met het korps ver achter zich, is de militaire veteraan gewaagder in het tweede bedrijf dan het eerste.

Gerelateerde gidsen

• Beste uitrustingsmerken die eigendom zijn van veteranen
• Maak kennis met de man die de grootste verticale afstand op aarde heeft afgelegd

"Scotty Bob is als vliegende vuurbal met een gevoelig hart", zegt Tyler Lee, de marketingdirecteur en atleetmanager voor KAVU, een van Morgan's langdurige sponsors. "Je weet dat hij altijd in brand staat en misschien wel een van de beste wingsuiters ter wereld is. Als je het geluk hebt dicht bij hem te komen en een knuffel te pakken, kun je echt zijn oprechte ziel voelen."

De meeste BASE-jumpers ter wereld beginnen en werken vanuit een van de weinige hubs in Europa. Gondels en trams brengen u dichtbij afzetpunten, er wordt vlot Engels gesproken en de wegen en treinen zijn betrouwbaar. Brazilië daarentegen is bijna het tegenovergestelde: apparatuur kopen in het land is duur of onmogelijk vanwege handelsregels en belastingen, de wegen kunnen slecht zijn, Portugees of dialecten worden bijna uitsluitend gesproken, en als u de top van de berg om te springen, moet je een afspraak maken met de lokale koffieboeren om je naar boven te rijden in hun vrachtwagens voordat je je door een kudde vee heen sleept. Het lijkt misschien vreemd dat Morgan daar terecht zou komen, een vreemd land waar hij de taal niet spreekt, maar wanhopige tijden vragen om creatieve maatregelen: "Het is moeilijk met de [wereldwijde] reisbeperkingen en bovendien, een klif vinden die acceptabel is,”zegt hij.

Voor een goede BASE-sprong en instructie is een overhangende afgrond van minimaal 400 meter hoog die gemakkelijk toegankelijk is, zodat je meerdere keren snel achter elkaar kunt springen. "Er zijn echt niet zoveel plaatsen", zegt hij, wat de uitbreiding van de Braziliaanse locatie zo belangrijk maakt. Maar het is ook duidelijk in vergelijking met waar de eurocentrische BASE-springwereld aan gewend is geraakt. "Het wordt niet ontsmet", zegt hij. "Het is rauwer."

Hoe rauw is rauw?

'Je hebt af en toe met weinig enge dieren te maken', zegt hij schouderophalend. "Als je gewoon je bril niet draagt, zie je de slangen en spinnen en al het andere niet. Je loopt er gewoon langs."

Met deze merkwaardige strategie is het niet verwonderlijk dat zijn studenten ver verwijderd zijn van de jet-packende, yoga-retraite-menigte. Morgan zegt dat ze van over de hele wereld naar dit vluchtige streven zijn gekomen, waaronder velen uit Brazilië zelf. Het is de laatste groep op wie hij zo verliefd is geworden. "Het lijkt een beetje op het Korps Mariniers," zegt hij, "ze doen 10 keer meer met 10 keer minder." Of dat nu het leven is, genieten van de taak en vooral springen, hij heeft een hernieuwde passie voor de sport ontwikkeld en voor de toekomstige bijdragen van Brazilië eraan.

Wanneer Morgan over Brazilië praat, gutst hij over een nieuwe generatie Braziliaanse atleten die ver van het toeziend oog van de BASE-springwereld traint. En wat betreft de locatie zelf (nog niet bekendgemaakt), hij gelooft dat het een belangrijke aanvulling is op het internationale toneel, aangezien het milde klimaat het hele jaar door sprongen mogelijk maakt, een andere sleutel tot vooruitgang. "De hoeveelheid training en leren en het potentieel dat er is voor de sport in het algemeen is geweldig", zegt hij. "Het is alsof we een nieuwe deur hebben gevonden voor wat mogelijk is in terminal base jumping."

Morgan's vrouw, Julia, Braziliaans van geboorte en de helft van het bedrijf van het paar, Bob's Base Academy, belt hem vanuit de bar waar hij genoeg wifi heeft gescoord om een Skype-oproep naar de Verenigde Staten te maken. Ze heeft een drankje ter grootte van volleybal, zegt hij, genaamd 'The Wilson', en het is tijd om onze lezing te beëindigen, zodat hij weer een dag kan vieren in het BASE-springparadijs.

Dus hoe ziet de toekomst eruit? wij vragen.

"Ik blijf hier de komende 10 jaar", zegt hij.

En hoe gaat het met je Portugees?

Met het vertrouwen van de tweedejaarsstudent die vraagt waar de badkamer is in het Mexicaanse restaurant, ratelt hij geoefende zin af die eindigt op 'poco'. Terwijl hij de volgende generatie Brazilianen leert BASE-jumpen, heeft Scotty Bob Morgan nog steeds een goede instructeur nodig.