Marcus Samuelsson Viert Zwarte Uitmuntendheid Door Middel Van Eten

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Op 24 november 2009 organiseerde de toenmalige president Barack Obamand First Lady Michelle Obam een staatsdiner waarbij de premier van de Republiek India, Dr. Manhoman Singh, en zijn vrouw, professor en schrijver mevrouw Gursharan Kaur, de geëerde gasten waren. Het officiële programma van de avond, zoals bewaard op de website van de presidentiële bibliotheek van Barack Obam, bevat gerechten als "Roasted Potato Dumplings with Tomato Chutney, Chick Peas and Okra" en "Green Curry Prawns with Caramelized Salsify with Smoked Collard Greens."

Gerelateerde gidsen

• Beste kookboeken van beroemdheden
• Kookboeken die je moet lezen door Black Chefs

Het programma legt uit dat "Mevr. Obam werkte samen met gastchef Marcus Samuelsson en White House Executive Chef CristetComerford en haar team om een menu samen te stellen "en van de heer Samuelsson zegt het programma gedeeltelijk:" Op 39-jarige leeftijd heeft Marcus Samuelsson meer onderscheidingen ontvangen dan veel chef-koks ontvang in het leven. Samuelsson studeerde af aan het Culinary Institute in Göteborg en ging in de leer in Zwitserland, Oostenrijk, Frankrijk en de VS. In 1995 werd hij aangenomen als Aquavit's Executive Chef. Slechts drie maanden later ontving Aquavit een driesterrenrecensie van The New York Times. Samuelsson ontving de James Beard Foundation Award voor ‘Rising Star Chef’ in 1999 en ‘Best Chef, New York’ in 2003.”

Voor alle duidelijkheid, dat is niet eens wat een officieel White House State Dinner-programma over deze man zei, en dat was 11 jaar geleden. Het cv van Samuelsson is in de jaren daarna alleen maar indrukwekkender geworden. Misschien wel even indrukwekkend is hoe nuchter en minzaam hij was toen hij ons eind vorige maand toesprak. En dit alles van een man wiens leven begon met een overweldigend dek tegen hem aan: hij liet Ethiopië achter als wees na de dood van zijn moeder en werd opgevoed door adoptieouders in Zweden.

Zijn reis van vroege jaren in armoede is inderdaad het begin van opkomst. Hij ging naar een kookschool in Zwitserland en Frankrijk en kwam halverwege de jaren 90 naar New York als chef-kok en mede-eigenaar van een restaurant. Zijn wereldwijde achtergrond heeft hem geïnspireerd om culturen in zijn kookkunsten te vermengen. Daarbij heeft hij niet alleen keukens maar ook mensen bij elkaar gebracht.

Twaalf jaar later opende hij de enorm succesvolle Red Rooster in Harlem, een van zijn vele restaurants over de hele wereld. Hij kookt op het Food Network en heeft tot op heden "ongeveer acht kookboeken gemaakt", waarvan The Rise: Black Cooks en de Soul of American Food: Cookbook de laatste zijn.

Tijdens zijn interview met The Manual in november, stond de plaats bij hem hoog in het vaandel, met name zijn adoptiestad New York City.

Welke plek heeft de sterkste invloed gehad op uw kookkunsten? En welke persoon?

MEVROUW: Ik bedoel, ik zou zeggen de plaats van New York City. Het is zo'n veelzijdige, multiculturele plek met zo'n hoge intensiteit van talent en een enorm divers klantenbestand. Wat mensen betreft, het is Miss Leah Chase uit New Orleans. Ze is vorig jaar net overleden, maar ze had gewoon een grote invloed op mijn leven. Ze opende haar restaurant in de jaren 40 in New Orleans, zag integratie, het einde van de segregatie, ze overleefde Katrina, ze was gewoon een belangrijke figuur.

Wat is een gerecht dat je zou kunnen bereiden waarvan je zou willen dat iedereen op aarde het zou kunnen proberen?

MEVROUW: Oh, ik zou zeggen een Ethiopische maaltijd. Als je Ethiopisch eten eet, eet je met je handen. Jullie zitten bij elkaar. Je breekt echt brood. Het begint met de injerbread, dit is zuurdesem pannenkoek die is gefermenteerd, dan heb je deze bolletjes geweldige stoofschotels, zoals linzenstoofschotels of kipstoofschotels, en het is allemaal samengebonden met deze ongelooflijke kruidenmix genaamd berbere, maar wat nog belangrijker is, het dwingt je om deel te nemen., om samen te eten met uitgebreide familie, het is een van die dingen die echt sociaal is, echt samen.

Hoe omschrijf je het soort voedsel dat je voornamelijk kookt?

MEVROUW: Voor mij gaat eten over het samenbrengen van mensen, dus dat is wat ik heb gedaan bij Red Rooster, om te proberen voedsel aan te bieden dat iets anders biedt dan alleen de maaltijd, maar dat kan je helpen meer te weten te komen over de keuken en door die cultuur. Mijn eten is geworteld in de Zuid-Amerikaanse traditie, wat tegenwoordig vaak wordt beschouwd als Soul Food, maar het beslaat het hele spectrum van de Black Diaspora. Het komt hier uit Afrika, niet alleen uit het zuiden.

Wanneer u voedingsmiddelen met verschillende culturele achtergronden mengt, hoe behoudt u dan de authenticiteit, zelfs als u nieuwe smaken creëert?

MEVROUW: Mengen zullen gebeuren omdat de wereld extreem gemengd is, en dat is altijd zo geweest, of je nu teruggaat naar de markten van Marrakesh of in Afrika of waar dan ook, er is altijd sprake geweest van menging, maar ik denk dat je de oorsprong van het gerecht moet respecteren, en hoe benadruk je dat en zend die oorsprong uit, op die manier kreeg het gerecht vorm op een zinvolle manier dat het nu verspreid is en nu je het uitzendt, want het gaat niet om jou, de chef, het gaat om de gerechten, de keukens.

Wat zijn de meest voorkomende misvattingen over zwart koken in Amerika?

MEVROUW: De reden waarom ik The Rise schreef, is dat ik Black excellence wilde benadrukken, om de ongelooflijke Black chefs te benadrukken die zoveel hebben bijgedragen aan het Amerikaanse eten dat we echt niet genoeg uitzonden. Dit was mijn poging om de eer te geven waar de eer toekomt, en ook om ons te helpen de zwarte keuken te begrijpen, die zeer gelaagd en zeer complex is. Het is verbonden met Afrika, het is verbonden met de Grote Migratie, en het heeft ook te maken met immigratie. Het is niet slechts één verhaal.

Hoe lang duurde het voordat The Rise: Black Cooks and the Soul of American Food uitkwam nadat je het idee voor het eerst bedacht had?

MEVROUW: Dit was een project van vier of vijf jaar, ik zie het bijna als een PhD. Ik heb dit zo lang in mijn hoofd onderzocht: is dit een artikel? Is dit boek? Is er na al dat onderzoek en werken met al deze mensen genoeg voor boeken? En weet je, die was er.

Wie is het beoogde publiek voor het boek?

MEVROUW: Het is Amerika's eten. Ik wil dat zoveel mogelijk mensen het lezen, omdat we ons moeten bezighouden met ras en cultuur op een manier die ons niet vervreemdt. Dit is gewoon een heerlijke manier om dat samen te doen.

Welk advies heb je voor mensen die hun eigen kookkunsten thuis willen verbeteren?

MEVROUW: Kijk, kook gewoon veel. Je moet leren omgaan met warmte, wat thuis moeilijk kan zijn, maar kook gewoon veel en je zult er beter van worden. Leer de basis en dan kun je vanaf daar verder gaan. Alsof mijn neefje bij ons heeft gewoond tijdens de pandemie, en ik tegen hem zei: “Kijk, leer nu maar vijf gerechten. Ik wil dat je dit huis verlaat, wetende hoe je tenminste vijf gerechten kunt maken die van jou zijn, die je naar beneden hebt. Ik zei een pastaschotel, een rijst, een aardappel, ik wil dat hij weet hoe hij soep moet maken. Je hebt alleen die tools nodig en dan kun je zo ver gaan als je wilt.

Hoe heeft de aanhoudende pandemie uw restaurants beïnvloed en hoe denkt u dat het voedsel in het algemeen in Amerika beïnvloedt?

MEVROUW: Ik ben blij dat we allemaal weer zijn begonnen met koken. Het is geweldig om te zien dat het niet alleen als chef-kok maar ook als Amerikaan geweldig is om te zien dat zoveel meer mensen koken. Maar tegelijkertijd heeft dit aangetoond dat we allemaal restaurants missen. Restaurants zijn het hart en de ziel van wijken. Zodra restaurants verdwijnen, gaan er naast de kapperszaken, de moeder- en poppodia. Restaurants brengen ons samen, en dat hebben we dit jaar hier in Harlem bij het [Red Rooster] restaurant gezien. Mensen bleven komen, verpleegsters, doktoren, daklozen en mensen die gewoon weg wilden om iets lekkers te eten te krijgen. Om uit de pandemie te komen, moeten we allemaal samenwerken. Vergeet Democraat, Republikein, we hoeven alleen maar te zeggen dat we Amerikanen zijn, we kunnen het beter doen dan dit samen.