10 Hedendaagse Kunstenaars Die U Moet Kennen

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

We zijn enkele millenni in dit hele experiment van de menselijke beschaving en geen enkele persoon kan de vraag duidelijk beantwoorden: wat is kunst? Het helpt niet bepaald dat het hedendaagse kunstlandschap voor iedereen zonder graad in geesteswetenschappen diep ontoegankelijk is, en dat beeldende kunst opgesloten lijkt te zitten achter de deuren van dure musea en hooghartige verzamelaars. Maakt kunst er meer toe? Is kunst niet gewoon een ingewikkeld witwasprogramma voor de hyperrijken?

Het antwoord op die vragen blijft onduidelijk, maar wat duidelijk is voor degenen die het willen zien, is hoe - ondanks zijn ontoegankelijkheid - hedendaagse kunst het popcultuurlandschap blijft bepalen. Van Marvel-films tot je favoriete rapper, overal waar je kijkt, zijn er hints van elitaire invloed.

Gerelateerd lezen

• Beste albumhoezen
• Beste Tatoo-artiesten op Instagram

We splitsen 10 invloedrijke hedendaagse kunstenaars op wiens werk je misschien hebt geabsorbeerd zonder het zelfs maar te beseffen. Door hun bijdragen aan cultuur te leren kennen, zou je kunnen ontdekken dat je echt van hun kunst hield voordat je wist dat zij degenen waren die het hebben gemaakt. Elk van deze kunstenaars blijft ook dezelfde vraag stellen die niemand heeft kunnen beantwoorden: wat is kunst eigenlijk?

Damien Hirst

Het beroemdste en meest controversiële kunstwerk van Damien Hirst, getiteld 'The Physical Impossibility of Death in the Mind of Someone Living', vat perfect het debat rond zijn werken samen: het beeld is letterlijk een dode haai die rot in een glazen vat met formaldehyde. Hirst gebruikt de karkassen van werkelijke dieren vaak als sculpturale uitspraken in complexe commentaren op zowel existentiële leegte als de nietigheid van de kunstmarkt zelf. Zijn meest gruwelijke productie, gemaakt in het begin en midden van de jaren negentig, leidde tot veel discussie over wat 'kunst' eigenlijk is. Zijn meer recente multimediades zijn veel tammer en gebruiken vaak pillen, goud en stijlfiguren uit de high-end mode in herhaalde motieven om de emotionele dood van het galerijcircuit te benadrukken. Hij is ook verantwoordelijk voor wat algemeen wordt beschouwd als het duurste kunstwerk dat ooit is gemaakt: met diamanten bezette menselijke schedel die gekanteld is "For The Love of God."

Takashi Murakami

De Japanse kunstenaar Takashi Murakami blijft in de mode onder hiphophoofden dankzij zijn partnerschappen met Louis Vuitton en verschillende beroemde rappers. Je herkent hem misschien als de ontwerper achter de albumhoes van Kanye West's LP uit 2007, Graduation. Voordat hij samenwerkte met luxemerken en radiosterren, waren Murakami's werken geabstraheerde versies van anime-in-grappen, waardoor Japanse tekenfilms het onderwerp van existentiële contemplatie werden. Hij noemde zijn oeuvre het begin van de 'supervlakke' beweging, systematische kritiek op de cultuur van na de Tweede Wereldoorlog in zijn thuisland, die hij als steeds infantieler beschouwde, als reactie op het geweld en het traum van de atoombom. Zijn meest beruchte stuk is getiteld "My Lonesome Cowboy" (link NSFW), levensgrote sculptuur van een masturberende anime-held.

Signe Pierce

Pierce is representatief voor de nieuwe generatie van zogenaamde "metamodernisten" die interactieve multimediakunst en op internet gebaseerde performancekunst gebruiken om commentaar te leveren op onze steeds meer bemiddelde wereld en onze onafscheidelijke verbondenheid met het technologische bestaan. Haar weelderig prachtige fotografie toont met neon doordrenkte werelden in de nabije toekomst die niet zo subtiele commentaren geven op het werk van vrouwen en het vrouwelijke verlangen. Pierce's kunst ging viraal met de video 'American Reflexxx' (samenwerking met Alli Coates), waarin Pierce provocerend poseert in het openbaar voordat ze - vrij onverwacht - het slachtoffer wordt van mishandeling. De objectstijl van haar fantasie-instellingen steeg gelijktijdig met het uiterlijk van de nostalgische en veel meer ironische dampgolfbeweging.

Cindy Sherman

Cindy Sherman werkt uitsluitend in het medium van fotografische zelfportretten, waarin ze uitgebreide kostuums en vermommingen gebruikt om volledig gevormde alter ego's te creëren om verschillende aspecten van haar identiteit te onderzoeken. Haar werken dateren van vóór zowel de populariteit van de 'selfie' als de sleepexplosie die door LGBTQ + -kunstenaars in het afgelopen decennium werd gekatalyseerd, maar hebben een hoogstaand precedent geschapen voor complexe evaluaties van genderpresentatie door middel van fotografie. Toen ze meer aanzien kreeg, werd ze een onwaarschijnlijk model voor high-end merken als Marc Jacobs en Balenciaga.

Rashaad Newsome

Rashaad Newsome gebruikt gehackte technologie om de elkaar kruisende complexiteit van zowel homoseksuele als zwarte identiteit aan te pakken, zoals het meest expliciet wordt geïllustreerd met zijn 'Shade Compositions'-uitvoering en videostukken, waarin hij een gemodificeerd videogamesysteem gebruikt om vocale samples uit een koor van teleurgesteld klinkende geluiden te herhalen. vreemde mensen en mensen van kleur. Deze artistieke statements deconstrueren verschillende identiteitscategorieën op ongebruikelijke en genuanceerde manieren: door stereotiepe gebaren te nemen en er avant-garde muzikale meesterwerken van te maken. Zijn gechoreografeerde tentoonstellingen van modedansen in New York vieren de vreugde van de ballroomscene en brengen de bewegingsstijl die ooit alleen in de underground bestond, in galerijen.

Ai Weiwei

Nadat de documentaire over het leven van Ai Weiwei in 2012 debuteerde, werd deze kunstenaar een beetje een object van fascinatie voor de hipster-glitterati in New York City. Zijn trendy populariteit was misleidend gezien de wanhopige en diep politieke boodschappen van zijn werk, waar de Chinese regering zo bezwaar tegen had dat hij op een gegeven moment 81 dagen lang zonder aanklacht werd vastgehouden. Weiwei's uitgesproken afkeuring van het fascisme - door zijn kunst, die de bewakingsstaat uitdaagt en de schendingen van de mensenrechten door het Chinese regime verdoezeld - is behoorlijk gevaarlijk. Maar Weiwei is bereid zijn welzijn op te offeren om onrechtvaardigheid te weerstaan. Zijn bekendste installatie is waarschijnlijk 'Sunflower Seeds', een letterlijke stapel miniatuurporseleinen sferoïden die zijn geverfd om eruit te zien als - je raadt het al - zonnebloempitten. De sterk symbolische beeldtaal is ontleend aan de iconografie van de Culturele Revolutie.

JuliannHuxtable

AFGELOPEN NACHT WAS ZO MAGISCH … OM JE VERWENST EN ONDERSTEUND TE VOELEN IN MIJN ONGESCHAKELDE SPIRAAL IS VERBONDEN … DANK U AAN IEDEREEN DIE BETROKKEN HEEFT OM ME ER TE LIEFDE YALL ????

Is het gooien van feest kunst? Is het mode-model kunst? Schrijft poëzie op Tumblr-kunst? Is het mixen van muziek kunst? JulianHuxtable was een bekende internetpersoonlijkheid en dj in de vreemde undergroundscene van Brooklyn, lang voordat sculpturen van haar het Whitney Museum bevolkten. Haar multimediabestanden en geschriften die transgenderisme, Afrikaanse afkomst en postmoderne queer-theorie onderzoeken, worden alom gevierd, net als haar door clubkinderen geïnspireerde reeks avant-garde en semi-legale evenementen in Brooklyn. Haar luidruchtige en experimentele dj-sets combineren high-brow en low-brow invloeden, waarbij ze inspiratie haalt uit alternatieve mode en ondergewaardeerde kunsticonen die voorheen door de beeldende kunstwereld werden genegeerd.

Jeff Koons

“Elephant” (2003) is gemodelleerd naar een kant-en-klare opblaasboot die ik in 1979 heb aangeschaft. Het werk is gemaakt van roestvrij staal dat hoogglans gepolijst is en vervolgens geverfd met transparante kleuren. Ik heb altijd genoten van zowel de mannelijke als de vrouwelijke aspecten van het object. #vrouwelijk

De popart-sculpturen van Koons wekken al decennia de woede van meer conservatieve critici. Met een ironische waardering voor de cultuur van beroemdheden en een onberispelijk gevoel van decadentie en plakkerigheid, zijn Koons 'werken een funhouse-weerspiegeling van onze hyperkapitalistische samenleving. Zijn meest beruchte stuk toont Michael Jackson met zijn aap, maar hij is vooral bekend om zijn gigantische sculpturen van ballondieren, waarvan hij zegt dat ze niets anders voorstellen dan wat ze zijn. Door de grenzen van slechte smaak te omzeilen - zijn pornografische portretten van rondborstige vrouwen zijn soms te ordinair voor musea - blijft Koons modernisten pesten door te beweren dat er helemaal geen diepere boodschap of kritiek in zijn werk zit. Velen zeggen dat hij meer een merk is dan een maker, en dat lijkt hem prima.

Richard Prince

Evenzo veracht is Richard Prince, fotograaf wiens beroemdste werken foto's zijn die hij van gedrukte advertenties heeft gemaakt. Het noemen van zijn naam onder professionals roept vaak boegeroep en gesis op - waarom kan hij geld verdienen aan het werk van anderen? Het kopiëren van de kunst van andere mensen is beslist geen kunst!

Flexibeler critici kunnen zien dat door deze commercials opnieuw te contextualiseren als kunst, hij iets volledig origineels en met een veel diepere betekenis creëert, maar veel mensen kopen die uitleg gewoon niet en willen liever met pensioen gaan. Ondanks alle kritiek beschreef The New York Times hem in 2017 als "een van de meest gerespecteerde artiesten van zijn generatie".

Virgil Abloh

Je kent Abloh misschien al als de CEO van het label Off-White, dat het afgelopen jaar door samenwerkingen met Nike het 'it'-merk was geworden. De modeontwerpen van Abloh waren opvallend minimalistisch en postmodern. Hij drukte vaak de naam van het object dat hij ontwierp op het object zelf: op schoenveters in zijn sneakercollectie stond het woord 'SCHOENVETERS' geschreven. Dit soort uitgestreken zelfbewustzijn werd ook zijn handtekening in zijn beeldende kunst - zijn schilderijen hadden vaak de kleuren waarin ze duidelijk op het doek waren geschilderd - maar soms nam de trope een meer existentiële wending, met uitdrukkingen als 'LIFE ITSELF' dapper op de stukken geëtst. Momenteel werkt hij als artistiek directeur van Louis Vuitton terwijl hij tegelijkertijd verse muziek en nieuwe schilderijen produceert.