14 Boeken Waarvan We Je Toestemming Geven Om Ze Niet Te Lezen

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Iemand vertellen dat hij niet moet lezen, voelt op basisniveau verkeerd, maar het is waar - sommige boeken zijn de papercuts niet waard. We geven je toestemming om deze populaire romans niet te lezen omdat ze ofwel simplistisch, beledigend of ronduit slecht zijn. Bovendien zijn er een heleboel betere boeken waarvan we liever hebben dat je ze leest. Volgens Google zijn er bijna 130 miljoen boeken binnen handbereik om uit te kiezen.

Van epische romans in het literaire pantheon tot nietjes uit de fantasie, hier zijn 14 boeken die je niet hoeft te lezen, ongeacht hoeveel mensen zeggen dat je dat zou moeten doen.

Steppenwolf door Hermann Hesse

Whoah, zoals, de mens is een soort wolf maar ook een soort mens en de wereld is zo vreemd en ik heb geen plaats, wah. Daar heb je zojuist Steppenwolf van Hermann Hesse gelezen, semi-autobiografisch maar gefictionaliseerd verhaal van personage Harry Haller, trieste en eenzame teruggetrokken intellectueel. Hij is zeurderig, heeft zelfmedelijden en maakt zichzelf tot slachtoffer zonder uitstel te geven in de overtuiging dat de wereld tegen hem is. Zelfs de drugs- en geslachtsdelen zijn saai. De eerste helft is krenterig en vanaf daar gaat het alleen maar bergafwaarts omdat de verteller slecht is. Albert Camus gebruikt soortgelijke neerslachtige verteller in zijn boek The Stranger, maar het werkt. Net als The Trial van Franz Kafka. Lees deze voor het prullenbaksap dat Steppenwolf is.

Desolation Angels door Jack Kerouac

Desolation Angels wordt geïntroduceerd als een boek geschreven door de auteur van On the Road, wat aantoont dat de aantrekkingskracht ervan in de schrijver ligt, niet in de pagina's. Beat poster-boy Jack Kerouac schrijft Desolation Angels vanuit het perspectief van alter ego Jack Duluoz terwijl hij ronddwaalt in de Verenigde Staten en drugs gebruikt met collega-artiesten die denken dat ze te cool zijn voor school. Het is genotzucht vermomd als transcendentale diepte; vergelijkbaar met het luisteren naar urenlang bad slam-poëzie skee-bop tot je oren bloeden. Als je Kerouac leest, is het gottbe DharmBums.

Gone With the Wind door Margaret Mitchell

De gerespecteerde boekrecensent Michael Shelden zei: "Margaret Mitchells Gone With the Wind is een tekenfilm-epos voor mensen die denken dat de burgeroorlog één lange modeshow was." Anderen zijn het erover eens dat u dit boek niet hoeft te lezen. De dialoog is slecht en het verhaal heeft bijgedragen aan de verheerlijking van het Antebellum-zuiden. Hoewel het de Pulitzer-prijs heeft gewonnen, raden we u aan om in plaats daarvan andere prijswinnaars zoals Toni Morrison, Alice Walker of Cormac McCarthy te lezen. Dit boek staat niet op deze lijst omdat het tragisch en verontrustend is (in de context van de burgeroorlog zijn dat verlossende eigenschappen); het staat op deze lijst omdat het schrijven je gewoon niet voorbij de eerste 50 pagina's trekt. En zelfs als je het haalt, kom je niet getransformeerd tevoorschijn. Probeer in plaats daarvan een van deze geschiedenisboeken.

De Davinci Code door Dan Brown

Dit is een verhaal over religieuze samenzwering die in verband werd gebracht met het gezicht van Tom Hanks. Kijk gewoon naar IndianJones en bespaar uzelf de tijd en het geduld. De Davinci Code van Dan Brown is meer dan 600 pagina's met formuleschrift dat de vreugde uit de kunst van het vertellen van verhalen zuigt. We snappen het, je wilt veel exemplaren verkopen! Voor mysterie ontbreekt het aan mysterie. literair werk, het mist rijpe taal. Salman Rushdie sloeg op komische wijze het boek tijdens de lezing en zei dat het 'roman zo slecht is dat het slechte romans een slechte naam geeft', en dat de auteur, hoewel hij zou moeten kunnen leven met dit monsterachtige boek, niet zou mogen schrijven.

Little Fires Everywhere door Celeste Ng

Onlangs veranderd in een vreselijke Hulu-show, Celeste Ng's bestverkochte roman Little Fires Everywhere is een banaal drama dat leest als een lui boek voor jonge volwassenen en geen nieuwe onthullingen of situaties brengt in de categorie boeken die gezinsstructuren onderzoeken. De karakters en het plot zijn oppervlakkig, onderbroken door een einde zonder hitte of openbaring. Wil je een werkelijk fenomenale roman over buitenwijken en het uiteenvallen van de gezinsstructuur, lees dan American Pastoral door Phillip Roth. Vergelijking zij aan zij, Little Fires Everywhere is een grote hype voor nul diepte.

Over de rivier en in de bomen door Ernest Hemingway

Ik kocht dit Ernest Hemingway-boek voor het eerst bij een tweedehandsboekwinkel en was zo opgewonden om de roman van Hemingway te vinden waar ik nog nooit van had gehoord. Maar er is een reden waarom mensen niet praten over Across the River en Into the Trees. Het is onleesbaar. De door oorlog verwoeste kolonel gaat op zoek naar de liefde van een Italiaanse gravin - een goed uitgangspunt om de veerkracht van de liefde te tonen in een oorlog, maar de executie is vreselijk mislukt. De dialoog is verwarrend en de scènes dreunen op circulaire wijze. Dit was het laatste volledige boek dat Hemingway schreef voordat hij stierf en nergens in de buurt kwam van wat hem tot een van de belangrijkste schrijvers in de geschiedenis maakte. Laat dit de Hemingway die je kent en waar je van houdt niet bezoedelen.

Harry Potter door J. K. Rowling

Ik krijg haatmail omdat ik dit zeg, maar sla de Harry Potter-serie over. Het punt is niet dat de boeken slecht zijn omdat ze dat niet zijn - J. K. Rowling doet geweldig werk bij het opbouwen van een wereld, door symbolen toe te voegen die onze eigen, vaak enge realiteit weerspiegelen (d.w.z. dat Dementors vat zijn om depressie te beschrijven). De grote kloof tussen wat "goed" en "slecht" zou moeten zijn, is echter te restrictief en niet creatief. De ware schittering van de nieuwe vorm is wanneer de grens tussen goed en kwaad vervaagt. Soms heb je een relatie met de slechteriken en haat je de goeden. Ik haat ook hoe de wereld en al haar mensen om één enkel personage draaien. Iedereen is op de een of andere manier geobsedeerd door Harry Potter en het is b-o-r-i-n-g. Voel je niet onder druk gezet om het te lezen. Probeer in plaats daarvan de Percy Jackson-serie van Rick Riordan, die is geschreven in vergelijkbaar leesbaar proza en de rijke mythologie verkent.

Porno door Irvine Welsh

Het vervolg van Irvine Welsh op de populaire roman Trainspotting (die we je aanraden te lezen) is pijnlijk. De hoofdrolspeler "Sick Boy" is in een andere zwendel om pornofilms te produceren, dus haalt hij zijn oude vrienden op. Wat volgt is een lange roman die velen hebben vergeleken met fanfictie. Geweld, seks, armoede, junkies - allemaal mooie onderwerpen om over te schrijven, maar dit boek slaagt er niet in om deze onderwerpen op te blazen en ze herkenbaar te maken.

The Goldfinch door DonnTart

Ik had echt moeite om Pulitzer Prize-winnaar The Goldfinch op deze lijst te zetten. De eerste driekwart is een uithoudingsvermogen waarbij je verbijsterd bent over hoe het boek zo'n opmerkelijke prijs heeft gewonnen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Theo, een in New York City opgevoed kind wiens moeder omkomt bij een terroristische aanslag op een kunstmuseum. Het boek brengt zijn volwassen worden in de volwassenheid in kaart. Hoewel het uitgangspunt intrigerend is, dribbelen scènes zo ver dat je 100 pagina's op één enkele middag leest. Je zult eraan denken om elke keer dat je het boek opent te stoppen en dat maakt lezen niet leuk. Maar - en dit is "groot" - de laatste 80 pagina's zijn vloerbedekking. Helaas schreef DonnTart The Goldfinch voor een heel specifiek type verdorven persoon (hoi), en de meeste anderen die het einde halen, sluiten de pagina's met een gevoel in de steek gelaten. Het is een lang boek dat moeilijk te lezen is omdat de plot niet al te spannend is, maar het kan ook een van de beste boeken zijn die je ooit hebt gelezen. Je moet gokken om erachter te komen.

Sense and Sensibility door Jane Austen

Hoewel ik geloof dat iedereen zijn kijk op liefde en huwelijk kan relateren aan Marianne of Elinor Dashwood, de zussen in Jane Austens Sense and Sensibility, zal ik je vertellen dat het nog steeds te traag boek is om van te genieten. Wat een tragedie is, want de algemene boodschap is geweldig: hoe vind je persoonlijk geluk in een samenleving met honger naar status die geld boven alles stelt? Er is geen boeiende actie en beweging, waardoor het vervelend is om te lezen. En lezen, vooral buiten de klas, moet leuk en boeiend zijn. Lees in plaats daarvan deze vrouwelijke auteurs.

Junior door Macaulay Culkin

We zouden eerder Hooking Up with TilTequila: Guide to Love, Fame, Happiness, Success, and Being the Life of the Party lezen dan het boek Junior van kindacteur Macaulay Culkin, eindeloze zwerftocht van zinloze gedachtestroom die één punt heeft: om geen punt te hebben. Degenen die van dit boek genieten, zeggen dat "het niets mag betekenen", en ik neem dit ernstig beledigd. Als je een roman leest, maak hem dan zinvol. Geef het een gevoel van verlichting in uw zenuwen. Lees geen fatsoenlijke boeken zoals deze. Als je op zoek bent naar een verhaal met dezelfde papa-problemen als Culkin, probeer dan Lolit.

Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus door John Gray

Seksistisch, seksistisch, seksistisch. Voor iedereen. De complexiteit van menselijk gedrag komt neer op grimmige vereenvoudigingen in dit puur domme boek over hoe je je relatie zelf kunt analyseren. Concentreer u in plaats daarvan op een meer succesvolle persoon met deze boeken.

The Unbearable Lightness of Being door Milan Kundera

Ik opende dit boek, klaar om weggeblazen te worden. In feite is het een verhaal over hoe het hart verschillende dingen wil. Het is een van die 'dit boek heeft mijn leven veranderd'-titels waarover je hoort. Er is echter eerlijk gezegd niets bijzonders aan de ronddolende pseudofilosofie van de tekst. Wil je lezen over neerslachtige mannen die door Europa lopen? Lees Jean-Paul Sartre. De belofte dat The Unbearable Lightness of Being je ziel zal raken, is bedrog. Het is niet verschrikkelijk, maar het is niet de moeite waard.

Ik hoop dat ze bier in de hel serveren door Tucker Max

Tucker Max vond een manier om elke frat die sinds de middelbare school geen boek meer had gelezen, er weer een te laten openen. Hij deed het door zijn grove seksuele ontmoetingen, drankmisbruik en algemene neigingen tot klootzakken te delen. Net als de verfilming die bij de kassa bombardeerde, bespaar jezelf de toegangsprijs en lees een ander verhaal. Onaangename vertellers kunnen geweldig zijn, maar Tucker Max is over het algemeen slecht. Het is een saai boek dat doordrenkt is van vrouwenhaat, racisme en seksisme. Ik heb meerdere mensen horen zeggen dat dit het slechtste boek is dat ze ooit hebben gelezen. Je kunt naar de bar gaan en luisteren naar een alcoholische egoïst die een uur lang aan het druppelen is en een beter verhaal krijgt dan dit.