Beoordeling Honda Civic Type R: Hot Hatch Royalty

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Joel Patel

Er is eigenlijk maar één ding dat u moet weten over de 2020 HondCivic Type R. Blader door het centrale display in het instrumentenpaneel en u zult een G-meter vinden met een maximum van 1,2 g's. Dat is geen willekeurig cijfer dat je nooit zult kunnen raken. Ik ontdekte dat veel toen ik een weg van 28 mijl aanviel die door het George Washington National Forest snijdt. Met dappere rechtervoet en de rechterhoek bouwen de g's snel op. De knoop in mijn maag valt samen met de afbeelding van 1 g. Als je de andere 0.2 wilt, moet je moediger en beter zijn in autorijden dan ik.

Tijdens de tests van Car & Driver sloeg de Type R 1,02 g tijdens zijn skidpad-tests. Dat is, volgens de tests van de outlet, beter dan de Nissan GT-R uit 2015, die 0,95 g haalde. Denk daar eens over na. voorwielaangedreven hatchback met ruimte voor maximaal vier, enorme kofferbak en Hondbadge kan meer dan $ 90.000 (indien nieuw) supercar met vierwielaandrijving aan. Dat is de waanzin van Type R. Het feit dat zelfs plebbe zoals ik in de buurt van die limiet kan komen op de openbare weg, is een nog groter bewijs van de mogelijkheden van de hatchback.

Moderne hete hatchbacks zijn geëvolueerd van pittige, gemakkelijk te besturen voertuigen naar monsters met vierwielaandrijving met genoeg high-tech tovenarij om tien jaar oude supercars er grof uit te laten zien. Ergens op het pad werden de dingen verdund. Zeker, het aantal hatchbacks met Drift Mode schoot omhoog en de high-tech vierwielaandrijvingssystemen geven bestuurders het gevoel dat ze de God-modus hadden ingeschakeld. Maar de essentie, het pure rijplezier, dat hete hatchbacks ooit waren, is helemaal opgelost.

Shakespeariaanse tragedie? Alleen voor de enthousiastelingen die mensen als de Ford FiestST, Ford Focus ST, Mazdaspeed 3, Fiat 500 Abarth en de binnenkort overleden Hyundai ElantrGT missen. Lichtgewicht, leuke hatchbacks met monsterlijke motoren en aandrijving naar de voorwielen is een ouderwets recept dat moderne autofabrikanten simpelweg niet veel te bieden hebben. Het is jammer, want Honda's knaller van de hatchback onthult dat het gewoon beter is om dingen op de oude manier te doen.

Vanaf de eerste keer dat u in de knusse kuipstoelen van de Civic Type R schuift, de krappe versnellingsbak in de eerste plaats schuift en op de start-stopknop drukt, krijgt u dit overweldigende gevoel van hoe speciaal deze auto is. Het stuurwiel van imitatiesuède, het serienummerplaatje, de metalen pookknop en de metalen pedalen helpen zeker bij die sensatie, maar je kunt niet anders dan onder de indruk zijn van de extreme maatregelen die Hond nam om een gewone Civic te nemen en hem te transformeren in het brute dat is de Civic Type R.

Magie, eenhoorntranen, feeën, brieven aan de kerstman? Misschien was het een combinatie van alle, maar in werkelijkheid, wat de Civic Type R echt zo speciaal maakt, is goede engineering van wat ik alleen maar kan geloven als een pittige groep ingenieurs. Deze hatchback voelt specialer aan dan supercar omdat Hond aandacht besteedde aan de kleine dingen. Zie je die nieuwe pookknop op de 2020 Civic Type R? Nou, hij is 90 gram zwaarder dan de knop van vorig jaar en is toegevoegd om een meer bevredigend gevoel te geven. Dat is het. Er is geen echt meetbare reden voor de verandering. Hond dacht dat het beter voelde. Ik kan me de laatste keer dat een autofabrikant zo'n kleine verandering in een auto heeft aangebracht niet herinneren, omdat een aspect van de auto daardoor beter aanvoelde. Het is ongehoord en het is het soort aandacht waar we het over hebben met de Type R.

Het is dat waanzinnige aandachtsniveau dat de Type R tot een van de scherpste en meest plezierige auto's maakt die vandaag te koop zijn, op geen enkele na, puntloos. Om te zien en, nog belangrijker, te voelen hoeveel van de auto van de bestuurder de Type R werkelijk is, reed ik naar het westen naar de weg diep in het George Washington National Forest. Oorspronkelijk kwam de beruchte Skyline Drive die door Shenandoah National Park loopt in me op als de perfecte proeftuin voor de Type R. Maar uit een snelle internetzoektocht bleek dat de weg zwaar bewaakt wordt en dat de snelheidslimiet streng is tot 35 mph helemaal naar beneden. De uitzichten zijn misschien prachtig, maar een auto zoals de Type R op 35 mph houden op winderige wegen met politie is een recept voor een ramp.

Een andere weg inslaan bleek de juiste beslissing te zijn. Fort Valley en Camp Roosevelt Road hebben misschien niet hetzelfde aantal of soort bochten als Skyline Drive, maar ze waren praktisch verlaten toen we gingen. Ik zal elke dag van de week een fantastische weg nemen die leeg is of perfect.

Op de 45 kilometer lange weg was de Type R zo perfect mogelijk. Van buitenaf ziet de Type R eruit als een gestoorde psychopaat die alles in zicht wil vermoorden. Gewoonlijk, iets dat er zo gek uitziet, schrijft cheques die de onderbouwing ervan niet kunnen verzilveren. In dit geval gaat de buitenkant van de Type R niet ver genoeg.

De scherpte van de hatchback is bovennatuurlijk voor een vierdeurs hatchback met voorwielaandrijving. De grip is immens, onnatuurlijk, buitenaards. Het grote stuurwiel met alcantara-voering zorgt voor onmiddellijke, bijna telepathische stuurinputs. Fietsen door de modi Sport en + R verhoogt het gewicht van het stuur, maar de feedback en directheid veranderen niet. Kijk verder op de weg naar een naderende bocht en de Type R arriveert op magische wijze met absurde snelheid.

Er zijn drie modi voor het adaptieve ophangingssysteem: Comfort, Sport en + R. Op wegen zoals deze, waar oneffenheden, oneffenheden en los grind voorkomen, is Sport de ideale keuze. Het is niet zo dat + R niet leefbaar is, maar Sport is compliant en vergevingsgezinder op echte wegen zoals deze. De ophanging van de Type R is stevig maar meegaand en doet wonderen, zodat u niet misselijk wordt terwijl u de hatchback in de bocht helpt zonder een vleugje carrosserie.

Joel Patel

Joel Patel

Joel Patel

Joel Patel

Joel Patel

Joel Patel

Wat nog indrukwekkender is, is het gebrek aan koppelbesturing of onderstuur. Mijn eerste auto, 2003 Nissan SentrSE-R Spec V, had slechts 180 pk, maar het koppel stuurde als een gek van de lijn. Er is hier niets van die onzin. Begraaf uw voet in het gaspedaal vanuit hoeken of buiten de lijn, en u zult een lichte zweem van wielspin krijgen. Om de hoek voel je de LSD letterlijk wegklauwen, schreeuwen om grip. Maar onderstuur bestaat gewoon niet, en koppelsturing ook niet. Het is ongeloofelijk.

De eerste 25 mijl van de route doorkruisen het bos voordat het een heuvelklim wordt. De Type R mist geen beat, zelfs niet wanneer de weg van glad en vloeiend naar strak gaat met niets dan haarspeldbochten. Hoewel de wegligging buitengewoon is - het is werkelijk verbazingwekkend - is de motor op zich al een monster. De 2,0-liter viercilinder met turbocompressor levert 306 pk en trekt alsof hij bezeten is. Bij 2.500 tpm slaat de turbo aan met gewelddadige wreedheid en stopt hij niet met trekken tot 6.500 tpm. Dat is natuurlijk niet de rode lijn van de Type R, want het gaat tot 7.000 toeren per minuut in gezoem, waanzinnig, hectisch crescendo. Zet de motor in zijn hogere limiet en je blijft achter met een tintelend gevoel dat verslavend is dan een prop onder je lip.

De versnellingsbak zelf is nog magischer dan de motor. Korte, nauwkeurige worpen met een geruststellende klik voor elke ploegendienst. Honda heeft het weer gedaan met een van de betere shifters op de markt. Je merkt dat je in het ritme komt op een uitstekende weg. Ten tweede, geef gas om in de derde plaats te komen, steek het uitstekende, stevige rempedaal in en terug naar de tweede plaats.

Uiteindelijk halverwege de bomen op de top van de berg om een prachtig uitzicht te onthullen. We stoppen om het ongelooflijke stuk weg dat we net hebben afgelegd en het uitzicht te bewonderen. Het ding over de Type R is dat het een Shun Japans mes is om hoeken en een comfortabele cruiser voor vier op de snelweg. Hij overtreft sportwagens die twee keer zo duur zijn, terwijl hij voldoende ruimte heeft voor het hele gezin en enorme vrachten die spullen van Ikea kunnen bevatten. Het is brilliant. U krijgt zelfs een uitgebreide reeks geavanceerde veiligheidsfuncties, die u kunt uitschakelen door op een paar knoppen op / bij het stuur te drukken - niet door meerdere menu's te scrollen.

Voor dit soort wegen werden auto's zoals de Type R gebouwd. Het voelt als het soort auto dat maar één keer in de tien jaar komt. Het relatief hoge prijskaartje, het interieur in alleen rood en het absurde, maar toch volledig functionele interieur betekent dat het niet iedereen zal aanspreken. Dat is niet erg. De Type R is alleen voor hardcore enthousiastelingen. Degenen die al jaren hunkeren naar Hond met rode badge in de Verenigde Staten. Hij is luid, niet van de uitlaat, maar van bandengeluid, inefficiënt (we hebben slechts 26 mpg meer dan 1.000 mijl op premium brandstof), en heeft genoeg grip om de maaltijd van gisteravond ter sprake te brengen. Het is geen auto voor bangeriken, en het is ook geen auto die gemakkelijk te besturen is. Vertrouwen, oefenen, voelen, zo krijg je de Type R aan het dansen. En als dat zo is, is het een lust voor het oog.

Eenmaal beneden op de berg neem ik adempauze. De manier waarop de Type R-hoeken moeilijk te onderhouden zijn. Het is zo capabel om hoeken te nemen, het is bijna adembenemend. Dit alles van freaking Honda. We maken een U-bocht om weer omhoog te gaan. Vijf uur rijden om deze epische wegen twee keer te bedwingen was nog steeds de moeite waard, maar alleen omdat we Type R hadden meegenomen. Deze keer weet ik precies hoe capabel de Type R is, dus ik push nog harder.

Mensen praten over raceauto's voor de weg. De Type R is zo dichtbij als je waarschijnlijk ooit zult krijgen om een voorwielaangedreven racer te krijgen voor gebruik op de weg. In feite zou Hond dit ding moeten verkopen met handschoenen, helm en strenge waarschuwing over hoe echt die meter van 1,2 g is.