Het Algonquin Hotel Is Het Beroemdste Hotel Waar Je Nog Nooit Van Hebt Gehoord

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Oorspronkelijk heette het The Puritan, maar gelukkig noemde Frank Case, de geliefde eigenaar die het hotel zo'n rijke en fascinerende erfenis schonk, het de Algonquin, naar de Indiaanse stam die ooit in het gebied woonde. Het is weggestopt op West 44th, niet ver van de drukte en lichten van Times Square, en van buitenaf lijkt er weinig veranderd te zijn sinds het werd gebouwd in 1902. Van binnen is het erin geslaagd om het weelderige, rijke ontwerp van het begin van de 20e eeuw, terwijl het moderne gemakken bevat.

Het hotel had zijn eerste (van vele) dates met het lot in 1919 toen een menigte schrijvers, critici, toneelschrijvers het feest bijwoonde. Ze hadden zoveel plezier dat ze besloten om dagelijks samen te komen voor de lunch: Case, enthousiast om hen aan te moedigen, zorgde voor een gratis lunch met selderij en popovers. Deze beroemdheden en smaakmakers (van wie velen enorme invloeden waren op mensen als Fitzgerald en Hemingway) zouden de Algonquin Round Table worden. Ze noemden zichzelf echter 'The Vicious Circle'.

In het kort waren de vicieuze:

• Winnaar van een Academy Award, verhalenverteller, toneelschrijver, dichter en criticus Dorothy Parker, wiens humor als een dodelijk wapen had moeten worden beschouwd. Naar verluidt spookt ze nog steeds rond en duwt ze luidruchtige kinderen voort.
• Robert Benchley, Vanity Fair's eerste redacteur en een Academy Award-winnende acteur.
• Harold Ross, de man die The New Yorker begon na het winnen van het geld in het pokerspel in het hotel. Elke gast krijgt nog steeds een gratis exemplaar.
• Robert Sherwood, viervoudig Pulitzer Prize-winnaar en een Oscar-winnaar.
• Alexander Woolcott, die vaak boven zijn theaterrecensies in de New York Times schreef.
• George Kaufman, de toneelschrijver die slechts twee miezerige Pulitzers won.
• EdnFerber, die goud spinde met haar toneelstukken en boeken en haar Pulitzer innam voor 'So Big'.
• Heywood Broun, echtgenoot van Ruth Hale, evenals sportjournalist en oprichter van de Newspaper Guild.
• Franklin Adams, die destijds een waanzinnig beroemde columnist was.
• Marc Connelly, nog een andere Pulitzer-winnaar aan tafel.
• Harpo Marx, Ruth Hale, en Jane Grantonder andere kwamen van tijd tot tijd opdagen.

De Vicious waren beroemd om hun weerhaken, badinage en acrobatische gesprekken. In 1925 was zelfs hun dagelijkse lunch beroemd.

Maar het hotel was in die tijd ook schandalig. De Algonquin was een van de eerste high-end etablissementen waar acteurs konden blijven, een enigszins controversiële beslissing. De legendarische acteur John Barrymore, de grootvader van onze huidige Barrymore, Drew, heeft verschillende blijvende sporen nagelaten. Hij stelde voor om blauwe gels over de lampen in de bar te doen, omdat mensen er dan beter uit zouden zien (of misschien was het makkelijker voor zijn katers). Case deed het, en het staat nog steeds bekend als The Blue Bar.

Rond dezelfde tijd nam Case de zwerfkat Billy op. Vreemd genoeg liep Billy dagen later, nadat hij overleed, een andere kat binnen die hij Rusty noemde. Barrymore hield zich niet aan zo'n plebejische naam, en Rusty werd Hamlet. Het hotel zet de traditie voort van het hebben van een kat genaamd Hamlet, maar als ze een vrouwtje is, heet ze Matilda. De regerende kat is Hamlet de 8e, voorheen wilde Long Islander die nu misschien wel de beroemdste kattenpositie ter wereld heeft - van commercials in Japan tot het hebben van zijn eigen sociale medimanager. U kunt tijdens uw verblijf zelfs uw eigen kat meenemen.

pic.twitter.com/bFK4FJTe6f

- Hamlet (@TheAlgonquinCat) 8 september 2017

Zangers hebben ook hun toevlucht en roem gevonden binnen de muren van de Algonquin. Hun beroemde cabaretshow Oak Room Supper Club bood onderdak aan GretKeller, Karen Akers en DianKrall, en hielp Harry Connick Jr. lanceren. Helaas sloot het in 2012.

De Algonquin blijft echter een toevluchtsoord voor zowel schrijvers als lezers. Vroeger boden ze rondreizende schrijvers gratis een nacht aan in ruil voor een ondertekend exemplaar van het boek, maar nu krijgen ze een gereduceerd tarief. Ter ere van de ronde tafel worden zogenaamd kortingen bij de lunch aangeboden aan worstelende schrijvers. Hoe dan ook, het is een verblijf om over naar huis te schrijven.

U slaapt nooit in meer legendarische hotels.

Uitgelichte afbeelding met dank aan Peter Kramer / Getty Images.