Hoe 2 Brooklynites Een Iconische Midwestern Supper Club Nieuw Leven Inblazen

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

"Ik heb het gevoel dat we in New York onze nachten in dozen doorbrengen - jij gaat de doos in, doet het ding en gaat dan weg", zegt Varun Kataria, een van de eigenaren van Brooklyn's onlangs geopende restaurant The Turk’s Inn. "We wilden de doos met deze plek doorbreken en je het gevoel geven dat je niet meer in New York bent."

Katariand-zakenpartner Tyler Erickson heeft inderdaad een transportieve ervaring gecreëerd met The Turk’s Inn. Zodra je de deur binnenstapt, word je geconfronteerd met een sierlijk, overdreven decor, heldere kleuren bij elke draai en een enorme amandelvormige bar die wordt geaccentueerd met grote hangende kwastjes. Zoals veel van de kunstwerken en memorabilia overal in de grote ruimte, werd de bar op een veiling gekocht toen de oorspronkelijke Turk's Inn in 2014 werd gesloten. dozen en dozen vol spullen”, zegt Kataris. “Maar uiteindelijk zijn we, denk ik, in totaal acht geweest tijdens meerdere weekenden omdat het landgoed enorm was. Op dat moment was er geen restaurant en er was geen Bushwick - er was alleen een verzameling en we maakten kennis met de uitgestrektheid van het landgoed."

De oorspronkelijke Turk’s Inn werd in 1934 in Hayward, Wisconsin geopend door George "The Turk" Gogian. Hoewel Gogian een Turkse immigrant was en het decor voor die tijd puur exotisch was, was het door en door Midwestern Supper Club. Destijds aten mensen niet meer zoals ze nu doen. Voor veel mensen die bij de oorspronkelijke Turk's aten, was het vermoedelijk hun enige uitje voor de hele maand. "Op de veilingen spraken we met heel veel mensen die als kinderen naar Turk's gingen", zegt Katarisays. 'En ze zeiden dat het een grote gelegenheid voor hen was om daarheen te rijden en te gaan. Ze zouden letterlijk 80 kilometer rijden om naar deze plek te gaan en daar de hele nacht doorbrengen."

'Ik heb het gevoel dat we in New York onze nachten in dozen doorbrengen - jij gaat de doos in, doet het ding en gaat dan weg. We wilden de doos met deze plek doorbreken en je het gevoel geven dat je niet meer in New York bent."

Katariand Erickson waren jeugdvrienden en Ericksons familie had een hut in Hayward. Katari ging vaak met hem mee op zomervakantie, en het was tijdens een van deze vakanties dat Erickson Katarito, de oorspronkelijke Turkse herberg, introduceerde. "Het was veel te excentriek voor hen [de familie van Erickson]", zegt Katarisays. "Maar ik wist dat Tyler er dol op was, en hij wist dat ik dat zou doen omdat we ons altijd aangetrokken voelden tot eigenaardigheden langs de weg en excentrieke ruimtes." Maar voor Kataria waren het weelderige decor en de Oost-ontmoet-West-motieven troost, vertrouwdheid. "Mijn moeder is eigenaar van een textiel- en kunstwinkel in Minneapolis - ze is dealer van Indiase volkskunst, textiel en sieraden", zegt hij. "En we komen ook uit deze immigrantenfamilie, dus toen ik dit immigrantenrestaurant binnenstapte, versierd met deze motieven die me super vertrouwd aanvoelen, maar die me op een zeer eigentijdse, hippe, stijlvolle manier heeft geholpen mijn eigen ervaring te begrijpen."

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Max Schwartz

Toen Gogian in de jaren zeventig ziek werd, nam zijn dochter Marge het bedrijf over en leidde het tot ze stierf in 2013. Toen Katariand Erickson te horen kreeg dat het iconische stuk van hun jeugd naderde, grepen ze de kans om zoveel mogelijk te verzamelen van de originele ruimte als ze konden, om het uiteindelijk ergens anders opnieuw te creëren. En dus deze zomer werd The Turk’s Inn herboren in Brooklyn na vijf jaar in de maak, en de ruimte omvat een restaurant, een bar op het dak, een muzieklocatie en een kebab-toonbank voor afhaalmaaltijden. In de hoogtijdagen van de Midwestern Supper Club was het de bedoeling om je hele avond daar door te brengen, te drinken, te eten, te socializen en misschien een soort van live-entertainment te vangen. Het was prioriteit voor Katariand Erickson om een soortgelijke ervaring opnieuw te creëren bij de nieuwe Turk's. "We wilden een plek waar je kon dineren en het dak op kon dwalen en dan de show tegenkwam", zegt Katarisays. 'Nachten hebben leestekens nodig. Ze hebben hun eetmoment of hun drinkmoment nodig, en dan moeten ze een beetje verder gaan. En als de beweging van binnen kan plaatsvinden, is dat ideaal."

Hoewel het dinermenu in The Turk’s Inn enkele kruiden en gerechten uit het Midden-Oosten bevat, evenals nietjes uit het Midwesten, zoals een dienblad en karbonades, willen ze dat het eten aantrekkelijk is voor de moderne smaak. De Spaanse chef-kok Alberto Carballo (voorheen van Boqueria) staat aan het hoofd van de keuken en zijn menu heeft voor elk wat wils. Voorgerechten zoals kleurrijke labneh-dipschotel met rauwkost en zoete aardappel geserveerd met gerookte yoghurt en cashewnoten zijn geweldige plekken om te beginnen, en uitstekende salades (de wortelgroentesla met shabazi-kruiden en pistache is onze favoriet) zijn bedoeld om te delen met vrienden, vooral als je hebt het geluk om de luie Susan-tafel in de hoek te pakken te krijgen. Het shish kebab-menu biedt een perfect gekookte octopus-spies, samen met sappige lamsribben die worden geserveerd met groene tomatenchutney. Grotere trek kan gaan voor de Berkshire Pork Chop, gekruid met koffie en koriander, en bijgerechten zoals pilaf met juwelen en Marokkaanse wortelen.

In de supper clubs van weleer was het gebruikelijk om je avond aan de bar te beginnen, dus het cocktailprogramma staat centraal in The Turk's Inn 2.0. Het is moeilijk om je niet gedwongen te voelen om aan de bar te gaan zitten op het moment dat je binnenkomt, en dat is precies dezelfde bar die mensen als JFK vroeger dronken. "De bar neemt enorm veel onroerend goed in onze eetzaal in beslag", zegt Katarisays. "Het is de kern van dit ding, en het is een extreem sociale bar. Mensen hebben direct oogcontact met elkaar - het is geen rechte lijn van hoofden, het zijn mensen die naar binnen kijken."

'Nachten hebben leestekens nodig. Ze hebben hun eetmoment of hun drinkmoment nodig, en dan moeten ze een beetje verder gaan. En als de beweging van binnen kan plaatsvinden, is dat ideaal."

De martini was het hoofdbestanddeel van dineren in het midden van de eeuw, dus er is een hele sectie van het barmenu gewijd aan de klassieke cocktail. En net als het eten wilden de eigenaren dat het drankenprogramma een mix van oud en nieuw weerspiegelde. "Er zijn enkele klassieke uitvoeringen, zoals de Gibson, die op een heel typische manier zijn gemaakt", zegt Katarisays. "Maar dan hebben we ook dingen die we hebben uitgevonden, zoals The Purple One, ter ere van Prince, die kininelikeur gebruikt." Het goed afgeronde menu bevat ook Brandy Old Fashioned - Wisconsin klassieker - en handtekeningen zoals het Smurfensap, heldere drank gemaakt met rum, blauwe spirulina en 'aardbeienjuwelen', die vergelijkbaar zijn met de bobballs die je in bubbelthee kunt vinden.

De wijnkaart volgt een vergelijkbaar formaat. "We hebben veel klassiekers uit bekende wijnproducerende landen - Frankrijk, Duitsland, Oostenrijk", zegt hij. "En dan nemen we een scherpe bocht naar het oosten en brengen exotische Georgische of Hongaarse druiven binnen waar mensen nog nooit van hebben gehoord. Dingen die nieuw zijn in het gehemelte, zijn voor ons een kans om dat gevoel van het vertrouwde en comfortabele te vermengen met het verder weg, omdat het een element van avontuur met zich meebrengt."

Een avond in The Turk’s Inn is inderdaad een avontuur. Het ruime dak is een grote trekpleister geweest in de zomermaanden, en muzieklocatie The Sultan Room biedt bijna elke avond acts, variërend van onstuimige jazzbands tot psychedelische rockgroepen. Als de belangrijkste ruimte van Turk zich afspeelt na het verbod en halverwege de eeuw, brengt The Sultan Room zeker jaren zeventig vibes met zijn oogverblindende graphics en vloerbedekking, een ontwerpbeslissing die uiteindelijk werd gedreven door comfort om het geluid te verzachten en staande en dansen aangenamer.

The Turk's Inn is een plek om te eten, drinken en uiteindelijk te genieten van een avondje uit zonder je gekweld of gehaast te voelen, een ervaring die vaak moeilijk te vinden is in de eetcultuur van NYC. 'George de Turk had een eetfilosofie', zegt Kataris. "Het is een mooi statement op al onze menu's, omdat het een herinnering is om te vertragen en wat tijd en ruimte vrij te maken voor de eetervaring, om alle gedachten aan werk overdag weg te duwen. Je loopt door die deur en je wordt geconfronteerd met zo'n radicaal andere ruimte. Het is moeilijk om aan je normale zorgen te denken, je hebt toestemming om het een tijdje te laten zijn. Hij creëerde daar ruimte voor, en het is belangrijk voor ons om hetzelfde te doen."

Gezelligheid was een essentieel onderdeel van de klassieke avondmaalclub. Of je nu met vrienden aankwam of een uitwisseling had met vreemden, het waren plaatsen om elkaar te ontmoeten, gezien te worden en van een lang gesprek te genieten. In een stad als New York komt het niet vaak voor dat u zich naar de aangrenzende tafel wendt en begint te praten. Maar op twee recente avonden in The Turk’s Inn waren we in gesprek met de mensen naast ons en deelden we zelfs hapjes en slokjes.

Voor Kataria is het een van de elementen waarvan hij hoopte dat het in de ruimte zou floreren. "Er is iets met de energie in de kamer, en er is iets met wat ons allemaal aantrekt om hier te komen, waardoor die interactie kan bloeien, die van contact maken met je buurman", zegt hij. "Het voelt heel echt aan wat deze plaatsen waren en wat de Turk was. En dat is niet iets dat u kunt forceren - u kunt gewoon de basis leggen en hopen dat het gebeurt. En ik kan eerlijk zeggen, na een maand open te zijn geweest, lijkt het alsof dat gebeurt. Onbekende gezichten worden snel bekend, en dat is echt een goed gevoel."

"Je loopt door die deur en je wordt geconfronteerd met zo'n radicaal andere ruimte. Het is moeilijk om na te denken over je normale zorgen, je hebt toestemming om het een tijdje te laten liggen."

Voor anderen is het zien van de nieuwe Turk's Inn een bekende jeugdherinnering op de voorgrond van het leven in New York. Katarin merkt op dat die meneer die opgroeide in Hayward aan de overkant van het restaurant woont, en hij was stomverbaasd toen hij de zeilen naar beneden zag komen om de gevel van The Turk’s Inn te onthullen. En hij is niet de enige die geniet van de nostalgie. "Ik hoorde iemand zeggen dat ze haar eerste martini at aan deze bar," zegt Katarisays. "Ik heb een vriend foto's laten sturen van haar moeder als kind dat aan het eten was aan de bar, dus die foto hangen we op. Dit is geen conceptrestaurant - dit is een echte plek, een echte bar waar echte mensen hun leven hebben geleefd, van kindertijd tot volwassenheid. Deze plek besloeg hele levens, en er is zoveel herinnering aan al deze dingen. Ik denk dat dat het iets specialer maakt, of iemand dat nu weet of niet binnenloopt. Je voelt het allemaal hetzelfde."

De Turkse herberg is druk geweest sinds de opening in juli. De bar is voortdurend gevuld met imbibers na het werk, het is moeilijk om aan tafel te komen tijdens de beste eeturen, en we zagen onlangs een rij de deur uit voor een show in The Sultan Room. Voor bedrijven die al vier jaar in de maak zijn, is het goed om te zien dat de eigenaren al vroeg succes hebben met hun harde werk. Het openen van een restaurant of bar in New York City is al moeilijk genoeg, en Katariand Erickson besloot het eigenlijk vier keer te doen. “Het is echt, heel moeilijk, Katarisays om op deze manier een plek te veroveren. “Naast geld is de medewerking van al deze professionals en van de stad nodig. Er is zoveel misgegaan en had dit project kunnen KO’d hebben en voorkomen dat het gebeurde. Het kostte veel tijd en veel herschrijven, maar we zijn er niet vanaf gekomen. We hebben gewoon ons uiterste best gedaan en hebben het letterlijk alles gegeven wat we hadden. Je ziet het pas als je een stap terug doet en op deze manier een gesprek voert. Ik heb het gevoel dat dit het beste werk is dat ik ooit heb gedaan."