10 Iconische Horrorfilms Om De Verjaardag Van Vincent Price Te Vieren

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

De Amerikaanse acteur Vincent Price, "The Master of Horror", zou vandaag 107 zijn geworden. Price, geboren op 27 mei 1911 in St. Louis, Missouri, maakte meer dan 30 horrorfilms en werd de stem van de iconische monoloog in Michael Jacksons 'Thriller'.

Zijn liefde voor het genre wordt perfect samengevat in zijn beroemde citaat: "Het is net zo leuk om bang te zijn als om bang te zijn."

De 6'4 ″ macabere geest van Price zal voor altijd voortleven in hits als House on Haunted Hill, Theatre of Blood en The Fly, dus om zijn verjaardag te vieren, kijken we opnieuw naar 10 van de beste, iconische aller tijden horrorfilms gemaakt vóór 2000.

Volgens de legende was Price's favoriete bier NegrModelo, dus open de fles, doe de deuren op slot en zet de oude VHS aan.

House of Wax (1953)

House of Wax (1953) - Aanhangervolume 0% Druk op Shift-vraagteken om de lijst met sneltoetsen te openen Sneltoetsen Ingeschakeld Uitgeschakeld Afspelen / Pauzeren SPACE Volume verhogen ↑ Volume verlagen ↓ Vooruit zoeken → Achteruit zoeken ← Bijschriften Aan / Uitc Volledig scherm / Volledig scherm afsluitenf Mute / Unmutem Seek % 0-9 Next Up The Manual - Grooming Awards 2021 - Beste shampoos 01:12 Live 00:00 02:01 02:01 Meer video's 01:12 The Manual - Grooming Awards 2021 - Beste shampoos 00:52 Bierkamp over de hele wereld Aankondiging van de medewerker 2017 02:12 Hoe ham te bakken 05:30 Hoe vuile biefstuk te koken 01:19 The Manual - 2021 Grooming Awards - Best Face Washes 07:29 Hoe keukenmes te kiezen Sluiten Vier de verjaardag van Vincent Price met deze 10 iconische horrorfilms

Nee, niet de uitlevering van Chad Michael Murry uit 2005, maar de originele hit uit 1953 met Vincent Price zelf in de hoofdrol als professor Henry Jarrod, de getalenteerde maar moorddadige en misvormde wasbeeldhouwer die zijn wassenbeeldenmuseum opnieuw bevolkt met dode lichamen. Prijs is de bepalende en huiveringwekkende aanwezigheid in deze film, die ons voor altijd heeft afgewezen om Madame Tussauds te bezoeken. Leuk weetje: bij de release was House of Wax de tweede film die ooit in 3D werd uitgebracht (met een piek in de jaren '50). Nog een leuk feit: Price's make-up was zo grotesk dat hij sommige gebouwen op het filmterrein niet mocht binnenlopen omdat de nepbrandwonden te gruwelijk waren.

Kijk maar

De bruid van Frankenstein (1935)

Houd je mond voordat je klassiekers als The Bride of Frankenstein bashen. Met een rating van 100 procent op Rotten Tomatoes was deze klassieker uit 1935 het (zonder twijfel betere) vervolg op Frankenstein. De film volgt dr. Frankenstein (Colin Clive) terwijl hij zijn obsessieve zoektocht voortzet om het leven uit de dood te herscheppen - namelijk maat voor zijn monster (Boris Karloff) - onder invloed van zijn voormalige mentor, dr. Pretorius (Ernest Thesiger). Roger Ebert sloeg de spijker op zijn kop toen hij over de film zei: "Sommige films verouderen, andere rijpen." De bruid van Frankenstein was satirisch en diep verontrustend (let op de zware hand van necrofilie). Universal kan zelfs proberen de film opnieuw op te starten (nee, alsjeblieft).

Kijk maar

The Silence of the Lambs (1991)

"Ik at zijn lever met wat favbeans en lekkere Chianti", zegt de vrijgevochten moordenaar / kannibaal Hannibal Lecter, gespeeld door een absoluut verpletterende Anthony Hopkins. Google zoeken naar iconische citaten (het bronmateriaal is een boek van Thomas Harris, ook de moeite waard om opnieuw te lezen) is alles wat we nodig hebben om onszelf eraan te herinneren hoe perfect deze horrorfilm is. Bijvoorbeeld: "Het brengt de lotion op zijn huid", "Wat is er van je lammetje geworden, Clarice?" en "Ik heb een oude vriend voor het avondeten." De kern: een FBI-topstagiair (Jodie Foster) interviewt psychiater-psychopaat Hannibal Lecter, die inzicht heeft in een open zaak. Leuk weetje: de film is uitgebracht op Valentijnsdag.

Kijk maar

Nightmare on Elm Street (1984)

De slasher-indiefilm die ons te bang maakte om te slapen, introduceerde de wereld bij de misvormde droombezoeker Freddie Krueger (en sloot alle rood en groen gestreepte truien voor altijd uit onze garderobe). Nightmare on Elm Street, geregisseerd en geschreven door een van de grootste horrorgeesten aller tijden, Wes Craven, werd later franchise golden nugget (hallo, acht sequels). De film uit 1984 geldt echter als de sterkste en engste, vooral als je weet dat hij geïnspireerd was door een echt krantenartikel in de L. A. Times over een jongen die leed aan vreselijke nachtmerries en op een nacht stierf in zijn slaap. Mijn advies: kijk hier naar als je de volgende dag niet vroeg begint.

Kanttekening: over moord gesproken, deze gekke podcasts met ware misdaad zullen mooi samengaan.

Kijk maar

Ringu (1998)

De OG-versie van de veramerikaniseerde The Ring, deze Japanse horrorfilm uit 1998, een bewerking van het boek Ring, door Kôji Suzuki, is gecentreerd rond een eenvoudige, vervloekte videoband. Speel de band af en je gaat binnen een week dood. Verslaggever Reiko Asakaw en haar man proberen een oude moord op te lossen om de vloek te doorbreken en te leven. Alleen al het geluidswerk zal je doen springen, en het subtiele claustrofobieen minimalisme is regelrecht zenuwslopend. Bovendien is er het bleke meisje dat uit de tv springt in misschien wel een van de beste horrorscènes die ooit zijn opgevoerd.

Kijk maar

The Shining (1980)

Jack Nicholson vermoordt het (bedoelde woordspeling) als Jack Torrance in de bewerking van Stephen King's klassieke psychologische horror, The Shining. De cocktail voor waanzin en moord komt wanneer je familie, verlaten hotel, duistere geheimen verborgen in de muren en briljant script combineert (dat wil zeggen: "Ik ga je geen pijn doen, ik wil gewoon je hersens erin slaan.") Stanley Kubricks regiestijl dwingt je te springen, op je nagels te bijten en tal van excuses te verzinnen om de keuken in te gaan. The Shining is diep, slim en briljant gedaan. Je kunt de film tientallen keren bekijken, elke keer dat je kijkt naar een nieuw verborgen juweeltje en springt tussen theorieën over waar de film echt over gaat: sommigen zeggen de genocide op de Indiaan, anderen de Holocaust. Maar men is het erover eens dat dit een van de belangrijkste horrorfilms uit de geschiedenis is.

Kijk maar

Het kabinet van Dr. Caligari (1920)

Om alles wat het horrorgenre is te waarderen, en om jezelf een legitieme horrorfanaat te noemen, moet je zien wat wordt beschouwd als de allereerste echte horrorfilm: The Cabinet of Dr. Caligari. De Duitse stomme film uit 1920 volgt de freaky hypnotiseur Dr. Caligari, een paar vrienden die de dood tegemoet gaan, en een gehypnotiseerde man, Cesare, die de dood voorspelt. Ook al heeft het een score van 100 procent op Rotten Tomatoes, verwacht niet dat dit zoiets is als moderne enge films. Begrijp dat je naar een zeldzame klassieker kijkt die het horrorgenre bijna in zijn eentje heeft gevormd tot de humeurige, surrealistische griezelshow die we hebben leren kennen en waar we van houden (evenals de Amerikaanse film noir-periode). Artistieke waarde overtreft elke dag halfnaakte kuikens die elke dag voor gemaskerde monsters rennen.

Kijk maar

Dawn of the Dead (1978)

Als er geen plaats meer is in de hel, zullen de doden over de aarde lopen. Dat is het uitgangspunt van het zombiestapel uit 1978, Dawn of the Dead, waarin een groep menselijke overlevenden hun toevlucht zoeken in een winkelcentrum. De remake uit 2004 is eigenlijk ook een behoorlijk goed. Laten we zeggen dat er geen horror is zonder een paar zombies. Als tweede in de Night of the Living Dead-serie (hetzelfde universum, verschillende personages), bracht deze onafhankelijke zombiefilm een erfenis van spoofs, knock-offs en verwante zombie-wannabes voort. De verouderde make-up en bloederige effecten hebben een speciale plaats in ons hart en worden beschaamd door technische CGI (alles wat je nodig hebt is gips en ketchup). Dit werd altijd beschouwd als een van de beste horrorfilms ooit gemaakt en staat ook buiten het gebied van horror als een van onze favoriete films.

Kijk maar

The Texas Chainsaw Massacre (1974)

De met bloed doordrenkte definitie van perfecte slasher-film, het Texas Chainsaw Massacre uit 1974, hielp ons te beseffen dat landelijke boerderijen eng zijn. Een groep vrienden die op weg zijn naar de boerderij, zijn overgeleverd aan Leatherface, die een kannibaal vermoordt die, samen met een knoop en stropdas, een masker van mensenhuid over zijn gezicht draagt en een kettingzaag hanteert. Op de markt gebracht als waargebeurd verhaal, was de plot pure verbeelding. Leatherface was echter een echte kerel. Ed Gein stond bekend als The Butcher of Plainfield en, nou ja, je snapt het wel. Het extreme geweld van de film leidde tot een verbod in verschillende landen en verzegelde bepaalde essentiële elementen in het slasher-genre, zoals het gebruik van elektrisch gereedschap en karakterisering van moordenaars als grote, omvangrijke en gezichtsloze figuren. Van start tot finish: angstaanjagend.

Kijk maar

Ga weg (2017)

Oké, we hebben onze eigen regel overtreden. Deze horror / thriller uit 2017, geschreven en geregisseerd door de komische krachtpatser Jordan Peele, zal ongetwijfeld een horrorklassieker worden naarmate de tijd vordert. Chris (Daniel Kaluuya) en zijn blanke vriendin (Allison Williams) reizen de staat af om haar familie te ontmoeten, maar ontdekken dat de vriendin Afro-Amerikaanse mannen naar haar verwrongen, moorddadige familie lokt, waar ze de transplantatie lichamen worden voor oude rijke yuppies. Deze horrorfilm, die een Academy Award voor Beste Originele Scenario won, baant een nieuwe, slimme weg door het genre, waar grotere sociale onderwerpen kunnen worden besproken door de lenzen van nachtmerries, angsten, afkeer en terreur. Het plot, de score en het acteerwerk zijn perfect, dus bekijk het meteen.

Kijk maar

Meer …

Overweeg je om je Vincent Price-feest om te toveren in een horror-marathon van een weekend? Voeg Psycho, Rosemary's Baby, The Devil's Rejects, Carrie, Seven, Funny Games, Carnival of Souls en Cat People toe (ja, het is helemaal geen slechte horrorfilm, het is zelfs klassiek), plus recente hits zoals Quiet Place en The Heks.