7 Nummers Van De Late, Geweldige John Prine Die Je Moet Kennen

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Een legende verliezen is nooit gemakkelijk. Afscheid nemen van iemand als John Prine voelt als een grimmige taak voor alle leeftijden.

Prine is op 7 april overleden als gevolg van complicaties door het coronavirus, bevestigt zijn publicist. Hoewel hij op 73-jarige leeftijd technisch "oud" was, leek hij goed en had hij een druk tourschema voor 2020 voor de boeg. Ik had het geluk om de artiest afgelopen september te zien in de Portland Zoo, waar hij het publiek trakteerde op mooie uitvoeringen van klassiek Amerikaans en de kleine verhalen ertussenin die elk nummer zo speciaal maken. Hij speelde liedjes van zijn uitstekende laatste album, Tree of Forgiveness, en vertelde hoe graag hij bier drinkt en vissen.

De lijst met muzikanten die er een uitgeven voor Prine kan niet worden geteld. De in Illinois geboren songwriter had enkele van de grootste fans in de branche. Dylan heeft over Prine gesproken als een van zijn favorieten aller tijden. Johnny Cash vereerde hem. Roger Waters heeft gezegd dat hij een van de meest ontroerende muzikanten is naar wie hij allemaal heeft geluisterd. Kris Kristofferson was zo gecharmeerd van het potentieel van Prine dat hij hem hielp om hem naar voren te brengen (in feite was het countryicoon zo ingenomen door Prine dat hij beroemd zei dat zijn liedjes zo goed waren `` we zullen zijn duimen moeten breken '').

Geweldige muzikanten maken geweldige muziek, maar legendarische musici geven het een nieuwe vorm. Prine was een meester-tekstschrijver en verzon meeslepende verhalen met diepgang, humor en nederigheid. Hij maakte deel uit van de Chicago-scene die countrymuziek in de richting van sociaal activisme en politiek activisme stuurde, op subtiele en vaak mooie manieren. En hij deed het allemaal zonder ooit zijn charme en gevoel voor humor te verliezen.

Ik schreef dit voor de New York Times over onze vriend en held John Prine.

- Jason Isbell (@JasonIsbell) 9 april 2020

Als kind ging Prine naar de volksschool in Chicago en diende later in het leger. Hij keerde terug naar het burgerleven als postbode en hobbymuzikant voordat hij in 1971 een fantastische debuut-lp uitbracht. Achteraf bezien is het volkomen logisch dat Prine de post van deur tot deur bezorgde. Zijn liedjes waren zo herkenbaar, observerend en essentieel, net als een goede postbode.

Zijn muzikale carrière nam een vlucht in het open mic-circuit van de Windy City. Filmcriticus Roger Ebert ving een van zijn vroege sets op en wordt verondersteld een van de eerste grote fans van Prine te zijn. Het was het begin van een carrière van vijf decennia in de muziek.

Prine was altijd een scherpzinnige verhalenverteller en vond puurheid in herkenbare onzuiverheden. Hij richtte in 1981 zijn eigen platenlabel op, was het systeem zat. Hij vocht met succes tegen kanker in 1998, maar het kostte ook wat van zijn nek en wat waardevolle tongzenuwen, waardoor zijn stem rocker werd. Hij was getrouwd met FionWhelan Prine, die zijn band leidde.

Hij stierf eerder deze maand in Nashville na een langdurig verblijf in het ziekenhuis in verband met COVID-19. Temidden van de maskers, sociale afstandelijkheid en gruwelijke nieuwscycli hebben we zijn vaste stem meer dan ooit nodig. Gelukkig schreef hij veel onsterfelijke muziek.

Kortom, u moet elke Prine-plaat bezoeken of opnieuw bezoeken. Maar hier zijn enkele belangrijke nummers, mocht u ze nog niet kennen:

Sam Stone

Het nummer waar Prine het meest bekend om staat, staat op als tijdloos country anthem. Het is een hartverscheurend verhaal van een veteraan die verslaafd is geworden met een van de beste regels in de hele muziek: "Er zit een gat in papa's arm, waar al het geld naartoe gaat." Just Prine en zijn trouwe gitaar, het nummer is zo intiem dat het intern aanvoelt, alsof het tokkelt en zingt in je buik.

Illegal Smile

Illegal Smile herinnert aan alle geweldige dingen die het klassieke land heeft. Het nummer heeft een goed verhaal, aanstekelijke melodie, tranentrekkende twang en grimmige eerlijkheid. Het is een beetje ironisch en hoewel het een cijfer lijkt over het roken van wiet of drinken om te ontsnappen, gaat het meer om de vreemde kracht van gewoon glimlachen als anderen de sfeer niet veranderen.

Vis en fluit

levendig lied over de geneugten van de eenvoudigere dingen, dit nummer raakt de hoogte- en dieptepunten van het Amerikaanse leven in de arbeidersklasse en hoe enige tijd op het water en een goede maaltijd zowat elke strijd kan verhelpen. Het voelt bijna als een soundtrack van Prine's leven (of in ieder geval de score van zijn kijk op het leven).

Ondanks onszelf

prachtig, zacht schuifelend nummer, dit duet geeft perfect de huiselijke strijd weer. Er is zelfs een helder einde, met regenbogen en een beetje saamhorigheid. Het is hilarisch, teder, bitterzoet en een beetje absurd, niet helemaal anders dan het huwelijk.

Saddle in the Rain

Dit robuuste nummer is bijna een bigbandnummer, met galopperende gitaarhaken en koperblazers en percussie om op te starten. Het is het bewijs dat zijn muziek veel verder ging dan alleen de Amerikaanse vorm, in poprock en soul. Het is verbazingwekkend hoe zelfs te midden van al het geluid in dit rijke nummer, de stem van Prine nog steeds alfa is.

Het grote compromis

Misschien wel het meest Dylan-achtige nummer van de Prine-portfolio, "The Great Compromise", zou meteen thuis zijn op de tracklijst van Highway 61 Revisited.

When I Get to Heaven

Het is ongelooflijk passend dat hij eindigde met dit heerlijke nummer. vrolijk, volksnummer van een salonhuis met reflecterend commentaar, het nummer is kijk hoe Prine zich de volgende grote stap voorstelt. Het sluit zijn laatste record af en opent de parelwitte poorten naar wat we allemaal hopen dat een hiernamaals is gevuld met vissersmaatjes, rijdend op de tilt-a-whirl en rokende sigaretten van negen mijl lang.