We Hebben Geprobeerd De Sonic Pickle Juice Slush Met Drank Te Verdrinken

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Er zijn momenten in het leven dat ongegeneerde opwinding je overvalt. Je kunt het gewoon niet helpen, maar wees gelukkig. Bijvoorbeeld het winnen van een sportkampioenschap of het vinden van een fles Pappy in de drankkast van het overleden familielid (minus het overleden familielidgedeelte). We zouden ook beweren dat het moment waarop het nieuws een paar maanden geleden bekend werd dat Sonic augurkenbrij zou uitbrengen ook een van deze tijden was.

De gedachte aan augurkensap - met zijn zoute, azijnachtige vreugde - omgezet in slush klonk ongelooflijk veelbelovend. Waarom zou het niet? We drinken goses en hun soortgenoten om ons verfrist te voelen. Hardlopers gebruiken de hele tijd augurken om te herstellen. Dezelfde principes hier. Ik had hoge verwachtingen. Het was een tijd van oneindige vreugde en mogelijkheden. Dit zou de drank van de zomer kunnen zijn. Wat kan er misgaan met slush van augurken?

Als je Sonic bent, veel. Zoals alles.

Laten we beginnen met de kleur. Dit zijn augurken:

Dit is de Dill Pickle-verf van Behr:

Dit is Sonic Pickle Juice Slush:

Dat, vrienden, is een onnatuurlijke tint groen. Dat is geen augurkgroen. Dat is giftig afval op groen van The Simpsons. Dat is een klaroenroep aan allen die gezond zijn in de wereld die zegt: “Pas op! Er zijn hier geen augurken."

Men kan Sonic Pickle Juice Slush echter niet alleen op het gezicht beoordelen. Je kunt het echter op één manier beoordelen en ruiken.

Dat is hoe deze slush ruikt. Zoet, lief verdriet.

Ben je ooit aan het einde van de nacht naar carnaval geweest, wanneer het midden van de avond bezaaid is met alles, van slierten suikerspin tot half opgegeten gefrituurde maïshonden? Stel je voor dat je een augurkplak zou nemen (die natuurlijk uit de donutburger zou vallen) en het in de poedersuiker zou rollen van het stuk olifantenoor dat een peuter achteloos naar (maar niet in) de vuilnisbak gooide. Dat is hoe deze slush ruikt. Zoet, lief verdriet. Je kunt zien dat er een schijn van augurk in zit, maar dat wordt verdoezeld door de zoete hoop en dromen van het bedrijf dat bankiert op de liefde van mensen voor alles wat met augurk te maken heeft.

Die zoetheid op de neus dringt onmiddellijk door in de mond. Het zou niet verrassend moeten zijn dat slush zoet is, ik weet het, maar er was slank, slank hoop dat dit geen typische slush zou zijn. Ik dacht nog steeds dat dit zoiets als Pickle Ice zou zijn. Die hoop? Onderbroken. Hard gestormd en snel gestormd.

Als je wilt weten hoe de slush smaakt, ga dan naar je voorraadkast en zoek de zak met banketbakkerssuiker. Ga dan in je koelkast en zoek de pot met brood en boter augurken. Smeer de augurk in de genoemde suiker, stop het in je mond en kauw. Probeer niet te schreeuwen van afschuw. De mix van zoet en bijna zout is verschrikkelijk. Er is daar een augurksmaak, maar nauwelijks. Het is alsof degene die dit monsterachtige product heeft gemaakt er nooit echt een heeft gegeten, maar alleen naar de tekening van een augurk van het kind heeft gekeken en zei: "Begrepen! Ik ken de smaak!"

Het blijkt dat drank niet alles beter maakt

Het is moeilijk voor te stellen hoe deze door de ontwikkelingsfasen is gekomen. Waren er andere iteraties die minder naar augurk smaakten? Hebben ze het zelfs zelf geprobeerd? Eén proef hiervan en het is moeilijk te zeggen dat ze inderdaad hun eigen product hebben geprobeerd voordat ze deze frisse groene hel ontketenden. Maar nadat ik de proeverij had doorstaan, had ik nog steeds weinig hoop dat dit experiment kon worden gered. Wat als ik drank zou toevoegen, dacht ik. Drank maakt alles beter.

Verteller: Het blijkt dat drank niet alles beter maakt.

(Pas op vanaf dit punt. De drank is geschaad bij het maken van dit artikel.)

Ik begon met whisky - omdat picklebacks - maar oh, hoe had ik het mis. Ik ging met Wild Turkey Longbranch omdat ik dacht dat de mesquite-tonen een beetje barbecuemagie zouden kunnen maken. Ze deden niet. In plaats daarvan maakten de karamel- en vanillensmaken het brouwsel nog zoeter. Aan de positieve kant zorgde het toevoegen van whisky ervoor dat het er echt uitzag als augurkensap, dus dat is er.

De volgende was wodka. Goede oude wodka. Er zijn tijden dat het geweldig is om iets neutraal te hebben. Dit was er niet een van. Dat is echt alles dat kan worden gezegd.

Ten derde besloot ik het om te wisselen en een van mijn favoriete likeuren te gebruiken, Ancho Reyes Verde. Ik dacht dat het kruid de zoete ziekte zou kunnen doorsnijden die langzaam over mijn gehemelte kroop. De kruidigheid was leuk, maar opnieuw scheen de zoetheid helder als een augurkachtige diamant. Dit was een misrekening van mijn kant, omdat ik te opgewonden raakte door het kruid om me de zoete body van de likeur te herinneren.

De enige geest die enig verschil maakte, was mezcal. Groot, vet, rokerig en helemaal niet zoet, de smaken van deze agave-eau-de-vie braken door om een smakelijke drank te maken. Geen geweldige drank, maar smakelijke. Soort van.

Natuurlijk kun je het argument aanvoeren dat dit slush is, dus het zou zoet en bla, bla, bla moeten zijn, maar ik denk dat de misstappen in het creatieproces van Sonic (d.w.z. blijkbaar nooit echt echte augurk proeven) deze slush vanaf het begin hebben verdoemd. Je kunt beter wat gewoon oud augurkensap nemen en er wat gemalen ijs in gooien als je deze zomer augurkenbrij wilt.