Slow TV Is Een Ontspannende Entertainmentremedie Voor Moderne Waanzin

2024 Auteur: Francis Oldridge | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-16 20:41

Als je zo gek bent op televisie, klinkt niets erger dan een plotloze show. In feite zijn de meesten van ons woedend tegen onze favoriete serie als we zelfs maar een luchtje krijgen van een filler-aflevering. Dus op het eerste gezicht lijkt de term 'langzame tv' een oxymoron. Wie zou dat bekijken en waarom zou iemand dat opzettelijk creëren? Het lijkt misschien vreemd dat langzame tv veel te bieden zou kunnen hebben in hetzelfde jaar dat Fast and Furious een octologie werd, maar wanneer de wereld draait op cafeïne-beladen, hoog octaangehalte, door deadlines gedreven energie, zou dat misschien niet moeten verbazen. dat langzaam entertainment een heerlijk zeldzaam en drukloos comfort biedt. Om de recente populariteit van dit unieke genre beter te begrijpen, hebben we een lijst met enkele van de beste voorbeelden samengesteld.

Slaap

Deze anti-film uit 1963 van kunstenaar en alom excentrieke Andy Warhol is degene die echt de langzame televisietrend inspireerde. De film, volledig verstoken van spanning, karakter of plotontwikkeling, richt zich uitsluitend op dichter John Giorno, die vredig slaapt gedurende de volledige speeltijd van vijf uur en twintig minuten. Hoewel twee van de negenkoppige premières van de film de eerste vertoning slechts een uur na (quitters) verlieten, bleek Sleep wakker iets nieuws in de vraag van de film het begin te zijn van Warhols uitstapje naar het maken van films. Slechts een jaar later regisseerde hij Empire, een film van acht uur die alleen bestond uit stille zwart-witbeelden van het Empire State Building die uiteindelijk zouden worden geselecteerd voor bewaring in de National Film Registry van de Library of Congress.

Het Yule-logboek

Misschien wel het meest herkenbare voorbeeld van langzame televisie, WPIX's Yule Log werd uitgezonden tijdens de feestdagen van 1966. Net als Warhols onderneming in anti-film, werd The Yule Log destijds een 'experiment in niet-programmeren' genoemd. Het idee werd in 1966 bedacht door Fred Thrower, de toenmalige president van WPIX, die besloot dat in plaats van de dode lucht die was ingesteld om de radiogolven van het station op kerstavond te vullen, kijkers moesten worden getrakteerd op wat hij omschreef als 'WPIX-kerstkaart”- knetterende vakantiehaard, compleet met kerstsoundtrack, die drie uur onafgebroken zou spelen. Toen het bedrieglijk eenvoudige programma werd uitgezonden, stemden New Yorkers uit de hele stad in, en meteen werd een klassieker geboren. Na het aanvankelijke succes van WPIX begonnen andere stations in het hele land de special uit te zenden of hun eigen versies te creëren. Hoewel The Yule Log in 1989 van de WPIX-luchtwegen werd gehaald, begon de vraag van kijkers in 2001 een comeback en sindsdien brandt het vuur sterk.

Night Walk-serie

Aan het eind van de jaren tachtig speelde Canad in op de langzame tv-beweging met Night Walk, Night Ride en Night Moves, trio films die 's avonds laat op het Global Television Network werden uitgezonden. Net als het toevallige begin van The Yule Log, werd Night Walk - de eerste in de serie - gemaakt als vervanging voor het testpatroon dat van de ene op de andere dag op Global draaide. Elk programma toont een ander first-person beeld van een wandel- of autorit door delen van het centrum van Toronto, met rustgevende jazz-soundtrack en eigenzinnige paaseieren (zoals een bezoek aan een hotelnachtclub en een korte scène waarin de crew tijdens het filmen door de politie werd tegengehouden). De shows werden elke avond herhaald vanaf de eerste uitzending in 1986 tot ze in 1993 werden geannuleerd. De serie raakte echter niet uit de lucht toen hij uit de lucht ging; in 2015 creëerde CBC Radio-medewerker Night Ride Redux, YouTube-video die de route van het originele programma opnieuw volgt en de twee opnames naast elkaar laat zien.

Bergensbanen Minutt voor Minutt

In 2009 vierde de Norwegian Broadcasting Corporation (NRK) het 100-jarig jubileum van de Noorse Bergen-lijn - schilderachtige spoorlijn die meer dan 300 kilometer door het land loopt - en wilde een nieuwe en interessante manier om het evenement te herdenken. Zo ontstond Bergensbanen Minutt voor Minutt, een enorme uitzending van zeven uur die een soort langzame tv-renaissance zou inluiden en later zou worden omschreven als "het iconische slow-tv-programma". De film, waarvan de titel zich vertaalt naar Bergen Line: Minute by Minute, was oorspronkelijk een live tv-uitzending die de historische spoorlijn volgde terwijl hij reisde van de startstad Bergen naar de hoofdstad van het land, Oslo, bijna 500 mijl verderop. De show bevatte ook interviews met historici en passagiers, en toonde archieffragmenten van de spoorweg terwijl de trein door donkere tunnels reed die de video verduisterde. maar liefst 20 procent van de Noorse bevolking stemde af op de uitzending van Bergensbanen, wat de NRK ertoe aanzette om in 2010 nog twee treinreizen te filmen, waarvan er één bijna 500.000 kijkers trok tijdens de relatief korte uitzending van 58 minuten.

Hurtigruten Minutt voor Minutt

Als Bergensbanen een enorme onderneming was voor de NRK, dan was Hurtigruten Minutt voor Minutt volledig episch. Bedacht en gemaakt in dezelfde geest als de populaire treinuitzending, volgde Hurtigruten het MS Nordnorge, Norwegian Coastal Express-schip, terwijl het een 134 uur durende reis maakte van Bergen (aan de westkust van Noorwegen) naar de stad Kirkenes (in het uiterste noordoosten van het land). van het land). Net als zijn voorganger toonde Hurtigruten de hele reis live, ononderbroken en in realtime met behulp van 11 camera's in totaal. Vanwege de onverwachte populariteit van de andere slow-tv-projecten van de NRK, besloot het bedrijf om Hurtigruten Minutt voor Minutt online en on-air uit te zenden. Tijdens de volledige uitzending van 1340 uur trok de reis van het schip meer dan 2,5 miljoen kijkers, waarbij bijna de helft van het online publiek van buiten het land incheckte. Om middernacht op de zaterdag van de oorspronkelijke uitzending, vloog Hurtigruten over sociale media en inspireerde bijna elke zes seconden een tweet. Op de golf van deze virale populariteit heeft de NRK sindsdien bijna 20 meer slow-tv-programma's geproduceerd, met onderwerpen variërend van live kustcruises tot rendiermigratie, en ze hebben zoveel aandacht getrokken van kijkers en de media die Sakta-TV (de Noorse term voor langzame tv) werd in 2013 uitgeroepen tot het Noorse woord van het jaar. In augustus 2016 voegde Netflix verschillende van NRK's langzame tv-uitzendingen toe aan zijn uitgebreide bibliotheek, waardoor ze aan een nieuw publiek over de hele wereld werden aangeboden.

BBC Four, VRT, Radio Television Hong Kong en Sigur Ros

Het succes van de Noorse Sakta-TV inspireerde andere landen om deel te nemen aan de actie, waarbij de Britse zender BBC Four in 2015 en 2016 zijn eigen serie langzame reizen uitzond - inclusief rondvaartboot, busreis en slee-rit. Belgisch publiek -service-omroep VRT deed ook mee en zond live-uitzending uit van een sportverslaggever die het volledige traject van de Ronde van Vlaanderen aflegde twee dagen voordat de wielerwedstrijd plaatsvond in maart 2017. In 2014 begon Radio Television Hong Kong (RTHK) met het creëren van een hele reeks live, langzame tv-uitzendingen, inclusief de realtime make-uptoepassing van een operateur en verschillende reizen met de Hong Kong Tramway. De beweging heeft zelfs genres doorkruist, met de IJslandse muziekgroep Sigur Rós die in 2016 een 24-uurs live televisie-evenement in première ging, dat kijkers meenam op een realtime reis langs de Route One van IJsland, die de hele omtrek van het land omcirkelt, terwijl ze een evoluerende remix speelden van hun nieuwste nummer (hierboven ingesloten).

BaBaLand

In 2017 zag de in Californië gevestigde meditatie-app Calm.com de mogelijkheid om voort te bouwen op de ontspanning die slow tv biedt. Vandaar de film BaBaLan d, die in september in première ging. De acht uur durende slow-motionfilm omarmt het genre volledig en vraagt kijkers om hun onmiddellijke bevredigende schakelaars uit te schakelen en hen in plaats daarvan uit te nodigen 'om te pauzeren … om te ademen … om [je] kloppende harten en onrustige zielen te kalmeren … om te zitten en te staren … bij schapen”. De film bestaat uit lange, langzame shots van schapen die vredig grazen in een schilderachtig veld, die niets anders doen dan hun menselijke getuigen eraan herinneren de stilte van rustige stilte te waarderen.

Terwijl we zoeken naar manieren om alles groter, sterker, luider, sneller en op de een of andere manier zelfs nog furieuzer te maken, is wat ooit de kruipende verveling van weleer was, nu een rustgevend langzaam tege